Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Σε συζητήσεις του καλοκαιριού, διακρίνω διάφορες διαθέσεις για το πολιτικό σύστημα. Θα μου πεις από ποιους. Σε τι παρέες βρίσκεσαι και ποιες ιδιότητες έχουν οι άνθρωποι που μιλάς. Υπάρχουν πρώην «Αριστεροί» που έχουν γίνει Φιλελεύθεροι, πρώην «Πασόκοι» που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και Νεοδημοκράτες που χωρίζονται κυρίως, σε δύο στρατόπεδα, των ενθουσιασμένων και των σκεπτικιστών.
Τέλος πάντων, υπάρχει ποικιλία απόψεων για να συλλάβεις, με στοιχειώδη ενδεικτικό τρόπο, τις γενικότερες τάσεις, οι οποίες βέβαια είναι απογοητευτικές. Όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ, ως «φυσικό φαινόμενο» που υφίσταται η ελληνική κοινωνία αλλά και για το υπόλοιπο κομματικό γίγνεσθαι, μεταξύ προσώπων και ιδεών.
Σε ό τι αφορά τώρα, την προοπτική της Νέας Δημοκρατίας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ιδιαίτερα δημοφιλής σε ανθρώπους της αγοράς και σε μία κάστα πνευματικών ανθρώπων οι οποίοι τον κατατάσσουν στην γκάμα των σύγχρονων ηγετών του δυτικού κόσμου. Σε κάθε περίπτωση, είναι φανερό πως όσοι αντιλαμβάνονται τον κόσμο ως πραγματικότητα και όχι ως φαντασίωση, όσοι κατανοούν τα πλεονεκτήματα της αστικής δημοκρατίας και της αγοράς, επενδύουν, με συγκρατημένη αισιοδοξία, στον πρόεδρο της ΝΔ.
Η Ελλάδα όμως, είναι μια περίεργη χώρα, με ιδιαίτερες κατηγορίες επαγγελμάτων και ασαφείς κοινωνικές τάξεις. Η διαστρωμάτωση επίσης, του οικονομικά ενεργού πληθυσμού που παράγει και το ΑΕΠ της χώρας, απηχεί μία κατανομή κρατικοδίαιτων ή ανεξάρτητων επαγγελματιών. Τι περιμένουν άραγε όλοι αυτοί από έναν φιλελεύθερο πολιτικό που για πρώτη φορά και εν μέσω μνημονίων, φαίνεται να απαρνείται το κράτος;
Σε κάθε περίπτωση, το μυστικό κρύβεται πάντα στη διαχείριση του κρατισμού ως μηχανισμού από τον οποίο κάποιοι εξαρτούν είτε την επαγγελματική τους επιβίωση είτε την πολιτική τους καριέρα. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο, ο Μητσοτάκης αντιμετωπίζεται με καχυποψία. Κάποιοι αναρωτιούνται αν είναι σε θέση να ελευθερώσει τους Έλληνες από το κράτος και κάποιοι άλλοι φοβούνται ότι είναι έτοιμος να το κάνει. Κάποιοι αμφιβάλλουν για την ικανότητά του να επανιδρύσει πραγματικά μία φιλελεύθερη αστική δημοκρατία και άλλοι τρέμουν στην ιδέα ότι θα πληγούν ανεπανόρθωτα τα παλιά τους δίκτυα.
Άντε τώρα να συντονιστεί προς μία κατεύθυνση ένα εκλογικό σώμα ετερόκλητο και αναποφάσιστο για τα ίδια του τα συμφέροντα. Και στη μέση, ο Κυριάκος ο οποίος δεν μπορεί να υπολογίζει σε καμία σταθερή πολιτική δύναμη, εντός και εκτός ΝΔ.
Το κακό με τον πρόεδρο της ΝΔ είναι ότι οι υποψήφιοι «οπαδοί» του τον αμφισβητούν ήδη, μη μπορώντας να προβλέψουν την στάση του απέναντι στην πραγματικότητα. Και επιπλέον, επειδή του καταλογίζουν έλλειμμα «μεσσιανισμού» και δημαγωγίας, ανησυχούν αν θα μπορέσει να αντιπαρατεθεί στην «αλητεία» του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη μία δηλαδή, διατυπώνουμε όλοι την ανάγκη ενός πολιτικού πολιτισμού που είδαμε τα τελευταία χρόνια να καταρρέει κι από την άλλη, ψάχνουμε ένα μαχητή «στρατηγό» να εκπορθήσει το κάστρο των λαϊκιστών.
Το βέβαιο είναι πως, όποτε κι αν πάμε σε εκλογές, ο Κυριάκος θα βρεθεί ανάμεσα σε φίλια και εχθρικά πυρά, όπως και κάθε άλλος πολιτικός που δεν επενδύει στο θέαμα και στα πυροτεχνήματα. Κι εκεί θα φανεί πάλι ποιους θέλουμε τελικά να μας κυβερνούν. Τους «εθνοσωτήρες», τους «προφήτες», τους «λαϊκούς ηγέτες» ή κανονικούς ανθρώπους που διαθέτουν την ευφυία και το ταλέντο της συλλεκτικότητας, της επιλογής ικανών στελεχών και της εργατικότητας; Και να σημειωθεί εδώ, ότι, εκτός από τον Κυριάκο, είναι κι άλλοι «κανονικοί» άνθρωποι σε μικρά και μεγάλα κόμματα. Απλά, τους ασκούμε συνεχώς κριτική, επειδή δεν παίζουν με τα νεύρα και το θυμικό μας για να τους «λατρέψουμε»…
Και μεταξύ μας, κι εγώ αμφιβάλλω για τον Μητσοτάκη, όπως θα αμφέβαλα και για τον ίδιο μου τον εαυτό. Γιατί μιλάμε για την διοίκηση μιας κοινωνίας που ακόμα δεν έχει αποφασίσει αν θέλει να προχωρήσει δυναμικά, στον δυτικό κόσμο ή να επιστρέψει καλύτερα, στις φυλές και στα «αρματολίκια» της Ανατολής.
Αλλά κυρίως, είναι θέμα αποφάσεων για το που θέλουμε να πάμε ως κοινωνία και όχι προσώπων που οφείλουμε ή όχι να εμπιστευτούμε. Στον καθρέφτη, πρέπει πρώτα να ρίξουμε καθαρές ματιές και μετά στους πολιτικούς μας. Οι περσόνες έρχονται και παρέρχονται. Η δική μας βούληση και οι επιθυμίες μας διαρκούν περισσότερο από αυτές και κατευθύνουν τη χώρα…
