Του Γιάννη Λοβέρδου
Διαβάζω κι ακούω πολλούς, φίλους και γνωστούς, ακόμα και δεξιούς, να ισχυρίζονται: «Μα καλά αυτοί οι Συριζαίοι σιγά τι αριστεροί είναι. Στα λόγια μόνο. Στην πράξη ακολουθούν σκληρές πολιτικές λιτότητας». Συνεχίζω να εντυπωσιάζομαι πόσο η αριστερή ιδεολογία και κουλτούρα που επί δεκαετίες εγκαθιδρύθηκαν στην ελληνική κοινωνία και κατέστησαν κυρίαρχες, έχουν δυστυχώς μπολιάσει τους πάντες.
Προφανώς αυτοί που ισχυρίζονται ότι ο Τσίπρας κι οι σύντροφοι δεν είναι αριστεροί, έχουν στο μυαλό τους ότι υπάρχει μια άλλη Αριστερά. Μια αριστερά,κοινωνικά ευαίσθητη, δίκαιη, ανθρώπινη, παραγωγική, δημιουργική, αναπτυξιακή. Κι αναρωτιέμαι που είναι αυτή η Αριστερά; Μάλλον στο μυαλό ορισμένων. Όχι στην πραγματική ζωή, όχι στον πραγματικό κόσμο. Μόνο στο φαντασιακό, παράλληλο σύμπαν, που ψευδώς είχε δημιουργήσει η κυρίαρχη αριστερή κουλτούρα επί δεκαετίες στην Ελλάδα. Ε, λοιπόν ήρθε η ώρα να ακούσετε αυτή την τραγική αλήθεια, μπας και βγείτε από τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες σας.
Η αριστερά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Τσίπρας. Η αριστερά είναι η λιτότητα, οι φόροι, το μεγάλο κράτος, η καταπολέμηση της ανοιχτής κοινωνίας κι οικονομίας, η απέχθεια στην αγορά, στην ιδιωτική πρωτοβουλία, η καταδίωξη κάθε επιχειρηματικής δράσης, η γραφειοκρατία, η ισοπέδωση των πολιτών, η επικράτηση των ημέτερων της κομματικής νομενκλατούρας. Κι η κυβερνώσα αριστερά, (όχι αυτή που υπάρχει στη φαντασία σας), ούτε ανθρωπιστική είναι ούτε πραγματικά "κοινωνικά ευαίσθητη" ούτε κάποιο «ηθικό πλεονέκτημα» έχει. Η κυβερνώσα αριστερά παντού και πάντα είναι αυταρχική έως ολοκληρωτική κι η εξουσία της οδηγεί στην κατάλυση των ελευθεριών του ατόμου, στην υποταγή στο κράτος- κόμμα και στην εξαθλίωση που δεν είναι μόνο οικονομική.
Αυτό έχει συμβεί όπου κι αν έχει κυβερνήσει η αριστερά. Από την Σοβιετική Ένωση του Στάλιν μέχρι την Κίνα του Μάο, από την Ρουμανία του Τσαουσέσκου μέχρι την Γιουγκοσλαβία του Τίτο, από την Αλβανία του Χότζα μέχρι την Βόρειο Κορέα της οικογένειας Κιμ, από την Κούβα των αδελφών Κάστρο μέχρι την Βενεζουέλα του Τσάβες και του Μαδούρο, αυτή είναι η αριστερά. Φτώχεια, εξαθλίωση, κατάλυση των ελευθεριών, καταπίεση, υποταγή στο κράτος- κόμμα, που μετατρέπεται σε αφέντη. Δεν υπάρχει ούτε ένα διαφορετικό παράδειγμα. Ο Τσίπρας κι η παρέα του είναι απόγονοι της κομμουνιστικής αριστεράς. Κι αν και δεν θα το παραδεχτούν ποτέ, διακατέχονται κι από αυταπάτες και για ένα «τρίτο γύρο», καθώς μεγάλωσαν με τις διηγήσεις και την πικρία των προγόνων τους για την ήττα του Εμφυλίου Πολέμου. Γι'' αυτό κι η προσπάθεια τους δεν είναι μόνο να κυβερνήσουν την Ελλάδα μέσα σε μια σύγχρονη, φιλελεύθερη, ευρωπαϊκή δημοκρατία. Είναι να εγκαθιδρύσουν καθεστωτική αλλαγή. Κι είναι βέβαιο ότι αν η Ελλάδα δεν ανήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση κι αν δεν ελεγχόταν οικονομικά από τους δανειστές, η προσπάθεια τους αυτή θα ήταν πολύ εντονότερη.
