Του Π.Κ. Ιωακειμίδη
Ο κ. Jean-Claude Juncker είπε στην ομιλία του στην ελληνική Βουλή αλλά και στις διάφορες συναντήσεις του, τα γνωστά και σχεδόν τετριμμένα. Το πόσο πολύ αγαπάει την Ελλάδα και πόσο την έχει βοηθήσει (που όντως την έχει βοηθήσει σε δύσκολες στιγμές) και το πόσο η Ευρώπη δε νοείται χωρίς την Ελλάδα αλλά και η Ελλάδα χωρίς την Ευρώπη. Τα γνωστά φολκλορικά δηλαδή. Αυτή η προσέγγιση ότι η Ελλάδα σώνει και καλά είναι Ευρώπη που εκφράστηκε από την έναρξη της διαδικασίας για την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση από ηγέτες όπως ο V. G. d' Estaing μας έχει βλάψει καίρια.
Όπως αναλύω σε ένα σύντομο βιβλίο με τίτλο «Ελλάδα-Ευρωπαϊκή Ένωση: Τρία λάθη και Πέντε Μύθοι» (Θεμέλιο)» η πρόσληψη της Ελλάδας ως εξ ορισμού Ευρωπαϊκής χώρας έχει λειτουργήσει ως συντελεστής που παρεμπόδισε την πραγματοποίηση των αναγκαίων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων για την προσαρμογή της χώρας στις απαιτήσεις της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Από την στιγμή που η Ελλάδα θεωρήθηκε σώνει και καλά Ευρώπη, δεν αισθάνθηκε έντονα την ανάγκη της υιοθέτησης αλλαγών για την εκρίζωση του ανατολίτικου τύπου παθογενειών της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Από την άλλη μεριά, ο πρόεδρος Juncker προσπάθησε να ωραιοποιήσει μια κατάσταση λέγοντας ότι μετά το τέλος του προγράμματος τον ερχόμενο Αύγουστο, η Ελλάδα επιστρέφει στην ευρωπαϊκή κανονικότητα. Δεν επιστρέφει. Το τέλος του προγράμματος απλώς σηματοδοτεί ένα βήμα για την επιστροφή στην κανονικότητα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο Metarrithmisi.gr.
