Κατά το παρελθόν και σε ανύποπτο χρόνο, δημόσιοι διανοούμενοι που σχολιάζουν την επικαιρότητα με οδηγό τη φιλοσοφική σκέψη, έχουν επιχειρηματολογήσει πολύ πειστικά πάνω στο γιατί τα μέλη κάθε κοινωνίας έχουν την υποχρέωση να εμβολιάζονται ακόμα κι αν (υποθετικά) είναι σε θέση να γνωρίζουν ότι δεν κινδυνεύουν να νοσήσουν από τις ασθένειες που τα εμβόλια μας προφυλάσσουν. Κι αυτό γιατί η ανοσία της αγέλης δεν είναι ένας όρος αποκλειστικά ιατρικός που περιγράφει τα της διασποράς οποιουδήποτε ιού και τη βλάβης που αυτός μπορεί να προκαλέσει μόνο πρόκειται για ένα συλλογικό αγαθό που χτίζεται με την οικειοθελή συμβολή των ατόμων για τη δημιουργία του.
Οι απαντήσεις στους αντιεμβολιαστές και στον αντικοινωνικό και ανήθικο χαρακτήρα της στάσης τους απέναντι στα εμβόλια έχει ήδη δοθεί, λοιπόν και μάλιστα πειστικά.
Τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα με τον υποχρεωτικό χαρακτήρα του εμβολιασμού. Και ο προβληματισμός αυτός μας είναι γνωστός εδώ και καιρό, πριν από την πανδημία του κορονοϊού, με όσα ισχύουν για την εγγραφή των παιδιών στα σχολεία μια συζήτηση που είχε έρθει, πάλι,στην επικαιρότητα με την έξαρση των κρουσμάτων της ιλαράς.
Ενώ για την εγγραφή των παιδιών στο Νηπιαγωγείο και την Α' τάξη του Δημοτικού Σχολείου προβλέπεται η επίδειξη του Βιβλιαρίου Υγείας του Παιδιού ή η προσκόμιση άλλου στοιχείου από το οποίο να προκύπτει ότι έγιναν τα προβλεπόμενα εμβόλια, ο ίδιος νόμος έχει ανοίξει ένα παράθυρο που αφήνει το περιθώριο για εξαιρέσεις με την προσκόμιση ιατρικής βεβαίωσης που πιστοποιεί ιατρική αντένδειξη στον εμβολιασμό.
Μάλιστα ο Συνήγορος του Πολίτη από το 2013 έχει κρίνει αντισυνταγματική την άρνηση του σχολείου να εγγράψει μαθητή επειδή δεν έχει εμβολιαστεί γιατί κάτι τέτοιο παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας.
Η πρόταση του πρωθυπουργού προς την Κομισιόν για την εισαγωγή ενός πιστοποιητικού εμβολιασμού για τη «διευκόλυνση της ελεύθερης κυκλοφορίας των ατόμων που έχουν εμβολιαστεί κατά της Covid-19» είναι σημαντική και υπερβαίνει το θέμα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων όπως επισημαίνουν ευρωπαϊκοί παράγοντες, σύμφωνα με το Politico. Είναι κάτι βαθύτερο και σοβαρότερο που συνδέεται με το εάν ο εμβολιασμός πρέπει να είναι υποχρεωτικός και ποιες θα είναι οι συνέπειες που θα πρέπει να έχουν τα άτομα που θα αρνούνται να εμβολιάζονται. Ειδικότερα για την Ελλάδα πρέπει να αποφασίσουμε αν θα «κλείσουμε το παράθυρο» που επιτρέπει στους γονείς να εγγράφουν τα παιδιά τους στα σχολεία χωρίς προηγουμένως να τα έχουν εμβολιάσει.
Το ζήτημα και σύνθετο είναι και υπερβαίνει τη συγκυρία της πανδημίας. Είναι όμως μια καλή ευκαιρία να συζητηθεί στα σοβαρά και να προχωρήσουμε άμεσα σε νομοθετικές πρωτοβουλίες.
Η ανοσία της αγέλης είναι ένα κοινό αγαθό που πρέπει να περιφρουρηθεί προς όφελος των μελών της κοινωνίας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο και όταν η συζήτηση φτάνει στις βέλτιστες πολιτικές που πρέπει κάθε φορά να σχεδιαστούν και να θεσμοθετηθούν, το συλλογικό όφελος δεν μπορεί να είναι παρά ο μοναδικός οδηγός μας.
