Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα στο οποίο κυριαρχούν οι καιροσκόποι δηλώνει ο Πέτρος Τατσόπουλος, ο οποίος μιλώντας στο liberal.gr, τονίζει πως με την ίδια ευκολία που συγκυβέρνησε με την ακροδεξιά επιδιώκει να αποκτήσει πρόσβαση στο χώρο της κεντροαριστεράς. Γνωρίζοντας την κατάσταση και εκ των έσω προειδοποιεί ότι τα ανοίγματα και οι «γέφυρες» που επιχειρείται να στηθούν αποτελούν επί της ουσίας ένα ακόμη άλλοθι...
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, αυτό που ουσιαστικά περιμένει τους κεντροαριστερούς που θα επιλέξουν να υποκύψουν στις σειρήνες του Τσίπρα είναι η μετατροπή τους στο άλλοθι που επιδιώκει προκειμένου να ξεχαστεί η τετραετία της συγκυβέρνησης με την ακροδεξιά των ψεκασμένων, ομοφοβικών και αντισημιτών ΑΝΕΛ, τονίζοντας μάλιστα πως και ο ίδιος έπεσε θύμα της αυταπάτης του μια περίοδο.
Μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρει χαρακτηριστικά, συνάντησε ιδεοληπτικούς και ρεαλιστές. Εκτίμησε πως οι δεύτεροι θα υπερισχύσουν όταν το κόμμα γίνει κυβέρνηση αλλά έπεσε έξω. Υπερίσχυσε τελικά μια τρίτη ομάδα οι καιροσκόποι που εμφανίζονται ως ρεαλιστές με ιδεοληπτικό λόγο. «Είναι αυτοί που άλλα λένε άλλα κάνουν και στη συνέχεια προσπαθούν να σε πείσουν πως έκαναν αυτά που έλεγαν» δηλώνει χαρακτηριστικά αναφέροντας πως αυτή ήταν και είναι η κατάσταση στο κυβερνών κόμμα.
Όσοι ενδιαφέρονται να προσχωρήσουν θα πρέπει να γνωρίζουν πως θα είναι χρήσιμοι μόνο στην προσπάθεια άλωσης της κεντροαριστεράς από μια ομάδα ανθρώπων που δεν είναι ούτε αριστεροί ούτε με το κέντρο έχουν σχέση.
Απορώντας για το γεγονός ότι πρόσωπα, όπως ο Νίκος Μπίστης και η Μαρία Ρεπούση που υβρίστηκαν το 2013 και λοιδωρήθηκαν έσπευσαν να δηλώσουν συμμετοχή σε μια πρόσκληση άνευ ουσίας, εκτιμά πως επιδιώκουν την επαναφορά τους στο πολιτικό προσκήνιο και μάλιστα με τρόπο κυνικό. Και αυτό διότι, όπως τονίζει είναι νοήμονες, γνωρίζουν τι συμβαίνει και δεν μπορεί να έχουν αυταπάτες.
Συνέντευξη στον Τάσο Ευαγγελίου
Βλέπουμε διάφορες κινήσεις για σύγκλιση ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ. Πρόσωπα που δηλώνουν προοδευτικοί στήνουν... γέφυρες και καλούν τους... κεντροαριστερούς σε συμπόρευση. Πως βλέπετε όλο αυτό το σκηνικό;
Πολλοί από αυτούς που εμπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία ήταν, είναι και θα είναι φίλοι μου. Η φιλία άλλωστε δεν έχει σχέση με την πολιτική και την κομματική τοποθέτηση ούτε με τις επιλογές. Το γεγονός αυτό καθιστά για εμένα τις σημερινές εξελίξεις πιο οδυνηρές. Για παράδειγμα με τον Νίκο Μπίστη και με την Μαρία Ρεπούση, (αλλά και με τον Ανδρέα Παπαδόπουλο, που σημειωτέον δεν είναι μαζί τους, δεν μετέχει σε αυτές τις διαδικασίες και αυτό να είναι ξεκάθαρο), ήμασταν όλοι μαζί. Ήμασταν μαζί εκείνη τη βραδιά στο Χυτήριο απέναντι στη Χρυσή Αυγή, τον Οκτώβριο του 2012. Είναι πρόσωπα οικεία, έχω μιλήσει μαζί τους, έχω συζητήσει. Και είναι οδυνηρό να βλέπω ότι ξεχνούν την αντιμετώπιση που είχαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ εκείνο τον καιρό.
Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι ο Νίκος Μπίστης δημοσίως, με άρθρο του, προσπαθούσε να με πείσει να ψηφίσω τον Σταύρο Δήμα ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας ώστε να μην πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά και έρθει αυτό που τελικά ήρθε. Ο ίδιος άνθρωπος φαίνεται να έχει ξεχάσει τη χλεύη που εισέπραττε καθημερινά από τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και των ΑΝΕΛ και να συμπορεύεται με τους πρώτους σε μια υποτιθέμενη προοδευτική συμπαράταξη. Ο άνθρωπος που πίστευε ότι πρέπει να μείνει η κυβέρνηση Σαμαρά στη θέση της και να ολοκληρώσει το έργο της. Η Μαρία, την οποία εκτιμούσα για τη γενναιότητά της και την οποία θεωρούσα λοιδορημένη για μια ατυχή λέξη σε μια λεζάντα ενός βιβλίου που οδήγησε στο να διαγραφεί το ιστορικό της έργο, ήταν επίσης στο στόχαστρο του ΣΥΡΙΖΑ ως βουλευτίνα της ΔΗΜΑΡ. Είναι θλιβερό να βλέπω αυτούς τους ανθρώπους που είχαν βιώσει τι σημαίνει να είσαι στοχοποιημένος.
Στοχοποιημένος ως κεντροαριστερός;
Βέβαια. Πριν γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε την κεντροαριστέρα ως τον «Εωσφόρο», το «666». Για να καταλάβετε την παράνοια που ζούμε σήμερα θυμίζω ότι τότε ήταν αδιανόητο να βγει κάποιος δημοσίως και να πει πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργαστεί με ΑΝΕΛ. Κανένας Συριζαίος δεν τολμούσε τότε να πει πως «θα συνεργαστούμε» με τους ψεκασμένους, ομοφοβικούς, αντισημίτες, συνωμοσιολάγνους. Ο μόνος που είχε τολμήσει να μιλήσει ήταν ο Νότης Μαριάς, ανεξάρτητος ευρωβουλευτής σήμερα, βουλευτής των ΑΝΕΛ τότε, τρώγοντας το πολιτικό ξύλο της αρκούδας από ποιόν νομίζετε; Από τον Τέρενς Σπένσερ Κουίκ.
Όλα αυτά θέλουμε να τα ξεχάσουμε; Να τραβήξουμε μια γραμμή και να πούμε: ωραία, μας χλεύασαν μας λοιδόρησαν μας χρησιμοποίησαν αλλά εμείς μπροστά στο τρομερό και φοβερό φόβητρο να δημιουργηθεί κυβέρνηση της ΝΔ ή με κορμό της ΝΔ, αν δεν έχει αυτοδυναμία, να συνταχθούμε με αυτόν που μας έβριζε καθημερινά; Εγώ δεν μπορώ να το κάνω. Αν υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να το κάνουν ας απαντήσουν και γιατί λαμβάνουν αυτή την απόφαση. Η πιο προφανής εξήγηση είναι για να επανέλθουν στο προσκήνιο, όμως αυτό με υπερβαίνει.
Αποτελούν άλλοθι για τον ΣΥΡΙΖΑ και την τετραετία συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ;
Όχι απλά αποτελούν ένα άλλοθι, αλλά αποτελούν το άλλοθι. Εθελοτυφλούν, δείχνουν να μη καταλαβαίνουν, ενώ είναι νοήμονες άνθρωποι. Και ως νοήμονες αποκλείεται να μην καταλαβαίνουν ότι απευθύνονται σε ένα κόμμα το οποίο έγινε κυβέρνηση με την ανοχή των ΑΝΕΛ, δηλαδή της ακροδεξιάς. Δεν θα υπήρχε αυτή η κυβέρνηση της τελευταίας τετραετίας αν ίσχυε η απλή αναλογική που πρεσβεύει υποτίθεται ο ΣΥΡΙΖΑ και την οποίο θυμήθηκε όταν άρχισε να παγιώνεται η δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις. Δεν θα υπήρχε χωρίς την ακροδεξιά, που ο Τσίπρας ως κοσμοκαλόγερος βάπτισε κεντροδεξιά σε μια νύχτα και κυβέρνησε τέσσερα χρόνια μαζί τους. Το πόσο βέβαια κεντροδεξιά ήταν οι ΑΝΕΛ και πως αυτή η συνεργασία προχώρησε φαίνεται το τελευταίο διάστημα που άνοιξε το «αποχετευτικό σύστημα» και γέμισε η χώρα εκβιασμούς και αλληλοκαταγγελίες.
Όλος αυτός ο υπέροχος γάμος συμπυκνώθηκε στο «τα πήρες, χρηματοδοτήθηκες κλπ». Σε κάθε περίπτωση οι κεντροαριστεροί φίλοι μου τα ξεχνούν όλα και δίνουν άλλοθι στον Αλέξη Τσίπρα. Τους εύχομαι ότι καλύτερο αλλά θεωρώ ότι οι... αυταπάτες του Τσίπρα θα αποδειχθούν παιδική χαρά μπροστά στις δικές τους αυταπάτες.
Είναι όμως αυταπάτες;
Όχι. Δεν πιστεύω ότι επί της ουσίας πρόκειται για αυταπάτες. Συνεχίζω να εκτιμώ τη νοημοσύνη τους και βρίσκομαι σε δύσκολη θέση ακριβώς γι αυτό το λόγο. Διότι πιστεύω ότι γνωρίζουν, ότι έχουν την νοημοσύνη που απαιτείται για να ξέρουν που πάνε. Βέβαια οφείλω να πω ότι αφού δεν έχουν απολέσει τη νοημοσύνη τους τότε έχει θεριέψει ο κυνισμός. Κάτι θυσίασαν.
Ήσασταν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Τι έχετε να πείτε σε κάποιον προερχόμενο από την κεντροαριστερά που βλέπει με καλό μάτι την μετάβαση; Τι τον περιμένει;
Μπορώ να σας πως τη δική μου αυταπάτη ως συνεργαζόμενος με τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι δεν ήμουν στέλεχος του κόμματος όμως συνεργάστηκε και δεν αρνιέμαι το παρελθόν μου, δεν πάσχω από το σύνδρομο Αχτσιόγλου. Στον ΣΥΡΙΖΑ πίστευα ότι το παιχνίδι παίζεται μεταξύ δύο ομάδων. Τους ιδεοληπτικούς και τους ρεαλιστές. Τις δύο ισχυρές ομάδες που υπήρχαν μέσα στο κόμμα. Εντασσόμενος στην ομάδα των ρεαλιστών, (άλλωστε με έστειλαν και στο συμβούλιο της Ευρώπης αφού τους ιδεοληπτικούς τους είχαν για το εσωτερικό), πίστευα ότι στη διαμάχη των δύο πλευρών θα επικρατούσε αυτή με τα στελέχη που έχουν καλύτερη σχέση με την πραγματικότητα. Όμως τελικά είχα άδικο. Και όταν έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση αντί να επικρατήσουν οι ρεαλιστές επικράτησε μια τρίτη ομάδα, αυτή των καιροσκόπων.
Πρόσωπα που εμφανίσθηκαν ως ρεαλιστές με τη ρητορική των ιδεοληπτικών. Και άρχισαν να κάνουν τα αντίθετα από αυτά που λένε και μετά να υποστηρίζουν πως κάνουν αυτά που λένε. Έτσι δεν προχωρά κανείς. Αυτό που θα έλεγα στους φίλους της κεντροαριστεράς είναι ότι σε ένα κόμμα όπου δεν υπάρχουν κανόνες, ιδεολογίες και κυριαρχεί ο καιροσκοπισμός δεν μπορεί να εδραιωθεί οποιαδήποτε σύμπραξη. Στο πλαίσιο αυτό οφείλουμε να συμβάλλουμε όλοι ώστε να απαλλαγούμε από αυτή τη σχιζοφρενική κυβέρνηση και αποκτήσει η χώρα μια νέα που σίγουρα θα είναι καλύτερη από τη σημερινή. Μια κυβέρνηση που δεν θα έχει σκοπό να μας... τρελάνει και θα βάλει τέλος στην προσπάθεια να ξαναγίνουμε βαλκανικό χωριό.
Αν κάποιος δεν είναι καιροσκόπος και θέλει να ενταχθεί σε αυτό το σχήμα τι θα συναντήσει;
Αυταπάτες, καιροσκόπους που γνώμονα έχουν την καρέκλα. Πάντως το θέμα είναι να μην επιδιώξει να βρεθεί σε αυτό το σχήμα. Ακόμη και στην περίπτωση που κάποιος θεωρεί ότι η στήριξη της ΝΔ εκφεύγει πλήρως από τη λογική του το θέμα δεν είναι να πάει στον ΣΥΡΙΖΑ. Η κεντροαριστερά οφείλει να συμβάλει στην προσπάθεια να μη μείνει ακυβέρνητη η χώρα. Και αυτό δεν μπορεί να συμβεί στηρίζοντα τη σημερινή κυβέρνηση. Τα πράγματα είναι απλά αφού με τον εκλογικό νόμο ή κάνεις κυβέρνηση με το πρώτο κόμμα ή πάμε σε εκλογές με απλή αναλογική και ακυβερνησία.
Αν δεν σχηματιστεί κυβέρνηση αυτοδύναμη της ΝΔ που πλέον το θεωρώ απολύτως εφικτό, τότε πρέπει να υποστηριχτεί το πρώτο κόμμα. Η κεντροαριστερά δεν μπορεί να συμβάλλει στην ακυβερνησία της χώρας μας ειδικά αυτή την κρίσιμη περίοδο. Προσωπικά δεν νομίζω ότι κάποιοι θα παίξουν παιχνίδια με βαρύ κόστος για τη χώρα. Όσοι το επιχειρήσουν θα τιμωρηθούν από το εκλογικό σώμα.
Άρα δεν υπάρχει σχέση ιδεολογική μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και κεντροαριστεράς.
Όχι. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα σχήμα που πρέπει να κατεβάσει τη σημαία του και να ανεβάσει ως σημαία την καρέκλα. Δεν έχει ιδεολογικές αρχές. Απέδειξε πως δεν έχει πρόβλημα να συνεργαστεί με την ακροδεξιά και να δαιμονοποιεί την κεντροαριστερά. Τώρα επιχειρεί τα αντίθετα. Αυτό όμως δεν οδηγεί πουθενά. Όποιος πιστεύει πως... μετανόησαν θέλει και το πιστεύει για άλλους λόγους. Όμως τα... βαλκανικά παιχνίδια τελείωσαν. Δεν υπάρχει χρόνος ούτε και χρήμα για πειράματα.
