Θα σας διηγηθώ, κύριε Πρόεδρε, μια ιστορία από το μακρινό 2014. Ήταν λίγο πριν από τις εκλογές όταν συνάντησα τυχαία, στη διάρκεια μιας μεσημεριανής ανάπαυλας σε εστιατόριο των Αθηνών, έναν από τους κορυφαίους υπουργούς της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που εκλέχτηκε έπειτα από λίγες εβδομάδες. Ήταν ενθουσιασμένος, αφού, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, είχε ήδη πουλήσει το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που βρίσκεται κάτω από τις ελληνικές ΑΟΖ και με αντάλλαγμα το χρέος. Αυτό το πίστευε στα σοβαρά άνθρωπος, που στη συνέχεια έγινε πρωτοκλασάτος υπουργός του Τσίπρα. Κι έχουμε την απαίτηση, κύριε Πρόεδρε, από τον ελληνικό λαό να είναι καλύτερα ενημερωμένος…
Σκεφτείτε τον παραλογισμό. Έκανε συζητήσεις με την ιδιότητα του μελλοντικού του αξιώματος και παζάρευε ένα υποθετικό κοίτασμα, την ώρα που η Ελλάδα δεν είχε καν ανακηρύξει ΑΟΖ!
Και δεν είναι μόνο αυτό. Την ίδια εποχή ο ελληνικός λαός «βομβαρδίστηκε» με απόψεις που υποστήριζαν ότι τα κοιτάσματα αυτά θα έφταναν για να πληρωθεί το χρέος και θα περίσσευαν και μερικά ακόμη για την ντόλτσε βίτα των επόμενων γενεών. Αν συνυπολογίζαμε δε και τις σπάνιες γαίες, τότε θα μαζεύαμε περισσότερα χρήματα και από αυτά που πλήρωσαν οι Αμερικανοί τον Σώρρα για την αγορά της διαστημικής Απολλώνιας τεχνολογίας. Μεγαλεία!
Η ουσία είναι η εξής: Ο ελληνικός λαός έχει ψεκαστεί, στην κυριολεξία, με υπερβολές, ψέματα και παραπληροφόρηση. Γεγονός που θα δημιουργήσει στο μέλλον σημαντικές δυσκολίες σε οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση στον χειρισμό των ελληνοτουρκικών θεμάτων. Αυτό που λείπει είναι η σωστή πληροφόρηση. Και η ταυτόχρονη καταγγελία κάθε ψεκασμένου που «παίζει» με τα συναισθήματα και τους φόβους ενός λαού.
Να δώσω ένα παράδειγμα: Είναι ανόητο να υποστηρίζει κανείς ότι η Τουρκία δεν έχει δικαιώματα. Ασφαλώς και έχει. Το ερώτημα είναι τι δικαιώματα έχει! Η άρνηση του προφανούς κάνει ζημιά στα εθνικά μας θέματα. Η Τουρκία έχει δικαιώματα. Όπως έχει και η Ελλάδα. Οτι η Τουρκία νομίζει ότι μπορεί να βάλει το γεωτρύπανό της έξω από το Σούνιο, αυτή είναι μια άλλη ιστορία. Αναγνωρίζοντας, όμως, το προφανές, ότι η Τουρκία έχει δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως και οι άλλες χώρες έχουν αντίστοιχα τα δικά τους δικαιώματα, αυτό δεν σημαίνει ότι αναγνωρίζει κανείς το παράλογο των τουρκικών διεκδικήσεων.
Δεύτερο παράδειγμα: Η λέξη συνεκμετάλλευση έχει δαιμονοποιηθεί, με αποτέλεσμα όποιος την αναφέρει να κινδυνεύει με λιθοβολισμό. Από τη στιγμή που υπάρξει οριοθέτηση θα υπάρχουν κάποια κοιτάσματα που θα πρέπει να τα συνεκμεταλλευτούμε, αφού θα βρίσκονται εκατέρωθεν στις ΑΟΖ των δύο χωρών. Δεν είναι κάτι που το ανακάλυψαν οι… νεοφιλελεύθεροι, αλλά η συνήθης διεθνής πρακτική. Αν η Τουρκία εννοεί με τον όρο συνεκμετάλλευση να έχει μερίδιο από το… Ιόνιο, αυτό και πάλι είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης. Ή, καλύτερα, αυτό είναι που δεν το συζητάμε.
Να πούμε, όμως και κάτι άλλο: Στην Αρκτική υπάρχει μία διαδικασία που ανακαλύπτουν οι άνθρωποι για να μη φτάσουν τα κράτη σε ακραίες μορφές διεκδίκησης. Είναι το Αρκτικό Συμβούλιο. Δεν γνωρίζουμε πολλά στην Ελλάδα σχετικά. Ως «Φιλελεύθερος» θα προσπαθήσουμε στο επόμενο διάστημα να δώσουμε περισσότερες πληροφορίες. Κι εκεί δεν είναι εύκολη η διαδικασία, αφού το πρόβλημα της Αρκτικής είναι πιο δύσκολο απ' αυτό της Ανατολικής Μεσογείου. Δεν καταλαβαίνουμε, λοιπόν, τι κακό θα συμβεί αν προσπαθήσουμε να φέρουμε και στην περιοχή μας την εμπειρία των βορείων. Αλλά για να κάνουμε τέτοιου είδους συζητήσεις, χρειάζεται ο ελληνικός λαός να είναι καλά πληροφορημένος. Και μια υπεύθυνη κυβέρνηση, κύριε Πρόεδρε, όπως είναι η δική σας, δεν πρέπει να φοβάται την αλήθεια, όπως και δεν πρέπει να διστάζει να καταγγέλλει τους λαϊκιστές.
Επιστρέφουμε στο θέμα με το οποίο ξεκινήσαμε. Για να διαλύσουμε τις ψευδαισθήσεις και τις φαντασιώσεις: Ένα συνηθισμένο τίμημα που πληρώνουν οι εταιρείες για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων είναι ένα ποσοστό της τάξης του 3% ώς 10%! Αν το βαρέλι έχει στις διεθνείς αγορές 60 δολάρια, τα δικαιώματα που θα εισπράξουμε ανέρχονται σε 6 δολάρια το βαρέλι. Το πολύ! Κι αυτό είναι απόλυτα λογικό, αφού η εξόρυξη έχει έξοδα. Κι η δραστηριότητα, επίσης, δεν είναι πάντοτε επικερδής για την εταιρεία. Άρα, το ποσοστό της τάξης του 10%, ως δικαίωμα εξόρυξης, είναι πολλές φορές καλύτερο από το να αναλάμβανε το Δημόσιο να εξορύξει το κοίτασμα. Μόνο που αυτό το 10% δεν συμβαδίζει με τη φαντασίωση που καλλιεργήθηκε: Πολλαπλασίαζε κανείς το εκτιμώμενο κοίτασμα με την τρέχουσα τιμή του προϊόντος και θεωρούσε ότι το σύνολο των χρημάτων θα κατέληγε στα ταμεία του κράτους. Λες και η εξόρυξη δεν έχει έξοδα. Ή δεν απαιτείται τεχνογνωσία…
Η κρίση με την Τουρκία είναι σοβαρή. Και χρειάζεται η κυβέρνηση να μπορεί να κάνει απερίσπαστα τη δουλειά της. Ο λαϊκισμός και η φθηνή αντιπολίτευση δεν έχουν θέση. Αλήθεια, κύριε Πρόεδρε. Δεν είναι τραγικό να σας ζητάει τον λόγο ένας άνθρωπος που ήταν πρωθυπουργός για 4,5 χρόνια και δεν φρόντισε να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα; Διότι ο κ. Τσίπρας γνώριζε ότι η Τουρκία είχε επενδύσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για την αγορά εξοπλισμού, για γεωτρύπανο. Σίγουρα η Τουρκία δεν ξόδεψε τόσα χρήματα για να τοποθετήσει αυτά τα μηχανήματα σε κάποια αποθήκη! Το ξέραμε, λοιπόν, ότι θα συνέβαινε αυτό που συμβαίνει σήμερα. Πώς θωράκισε τη χώρα; Με ποιες ενέργειες; Και επιπλέον, τι έκανε 4,5 χρόνια για τις ΑΟΖ;
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
