Χτες ο πρωθυπουργός πέταξε με F 16 στην ευαίσθητη ζώνη του βόρειου και ανατολικού Αιγαίου επί μιάμιση ώρα. Εκεί που κάθε μέρα οι Έλληνες πιλότοι μπλέκονται σε αερομαχίες με τα τουρκικά μαχητικά που προσβάλλουν το χώρο της χώρας. Πολλοί χλεύασαν την κίνηση ως θεατρική. Μπορεί να έχουν δίκιο. Αλλά, το θέατρο διδάσκει. Πολίτες και πρωθυπουργούς.
Οι πολίτες θα θυμούνται τη μνημειώδη φράση του κ Τσίπρα «δεν ήξερα ότι οι θάλασσες έχουν σύνορα». Μέχρι τη μέρα που πήγε ο ίδιος στις θάλασσες του ανατολικού Αιγαίου, σε πολεμικό, και διαπίστωσε από την τουρκική προκλητικότητα ότι οι θάλασσες έχουν σύνορα.
Κι έχει εγκατασταθεί Νατοϊκή μοίρα στο Αιγαίο που δεν κουνάει ρούπι, ενώ τα πολεμικά πλοία κάνουν «ξιφία» και η αεροπορία πετάει σε καθημερινή βάση. Κι αν σώζονται χιλιάδες μετανάστες που έρχονται από απέναντι είναι γιατί μουλιάζουν λιμενικοί και εθελοντές όλο το 24ωρο. Όλα αυτά όχι γιατί ο πρωθυπουργός έγινε πατριώτης. Αλλά, γιατί όλοι αυτοί ξεπερνάνε τον εαυτό τους για να κάνουν τη δουλειά τους. Επειδή την πιστεύουν.
Αυτό είδε εκεί ο κ Τσίπρας. Και έκτοτε δεν τόλμησε να ξεστομίσει άλλη βλακεία για τα θαλάσσια σύνορα. Υποχρεώθηκε να τα δει με άλλο μάτι. Λιγότερο επιπόλαιο. Κι ας έχει τον επικίνδυνα επιπόλαιο και ανεύθυνο συγκυβερνήτη για υπουργό Άμυνας. Τον μαζεύουν οι στραταίοι.
Χτες ο πρωθυπουργός πέταξε στον αέρα, που κατά τη θεωρία του ονειρικού διεθνισμού που ασπάζεται, επίσης δεν έχει σύνορα. Και διαπίστωσε με τα ματάκια του ότι και ο αέρας έχει σύνορα. Και υπερθεματίζοντας δήλωσε κι όλας ότι «το υπερόπλο για να υπερασπίζεται κανείς την εθνική κυριαρχία (!!!) είναι η ψυχή αυτών των πιλότων».
Ωραία, εύκολα λόγια ενός πολιτικάντη, θα πει κανείς. Και θα' χει δίκιο. Θα έχει δίκιο γιατί η ελαφρότητα με την οποία αντιμετώπισε την πτήση αυτή ο πρωθυπουργός φάνηκε απλόχερα από τη χαβαλετζίδικη ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου το πρωί, πριν την πτήση: «Πετάει ο Τσίπρας;» ήταν η γριφώδης ανακοίνωση του γραφείου του πρωθυπουργού! Τόση σοβαρότητα!
Μπορεί ο πρωθυπουργός να μην έχει σχέση με εθνική κυριαρχία, πατρίδα και ελληνικό ζωτικό χώρο, αφού είναι παιδί ενός αριστερού μοντέλου που με όλα αυτά βγάζει μπιμπίκια. Και δεν προλαβαίνει σε 3 χρόνια να έχει απεξαρτηθεί από αυτό.
Αλλά, είναι χρήσιμο να πετάει μια φορά το μήνα με τους πιλότους σε συνθήκες αναχαίτισης και εμπλοκής. Όπως και να θυσιάζει μια μέρα το μήνα για να συμμετέχει σε περιπολίες τορπιλακάτου του λιμενικού μεταξύ Κω, Καλύμνου και Πάτμου. Αντί να χαζολογάει με τους Φλαμπουράρηδες και τους Καρανίκες στο Μαξίμου.
Όχι για να διαπιστώσει ότι οι θάλασσες και ο αέρας έχουν σύνορα. Αλλά να διαπιστώσει ότι όταν κυβερνάς μια χώρα θες δε θες έχουν σύνορα. Σε υποχρεώνουν οι γείτονες. Παγκοσμίως. Κι αφού το διαπιστώσει, να πιάσει από το αυτί το λουμπεναριό που έχει μαζέψει στο κυβερνείο της χώρας και να το υποχρεώσει να αντιμετωπίζει τη χώρα και τα συμφέροντά της με σοβαρότητα, αντί με εξυπναδούλες.
Αυτή θα ήταν μια πραγματική υπηρεσία στη χώρα. Για αρχή.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
