Οι δηλώσεις του προέδρου της Βουλής, οι επιλεγμένες χτεσινές φράσεις του υπουργού Εξωτερικών και η σπουδή του πρωθυπουργού που κορυφώνεται, μετά την επίσκεψη στην Ουάσινγκτον, είναι τόσο καθαρά μηνύματα, που δεν αφήνουν περιθώριο να παίξει κανείς με τη θέση του Π. Καμμένου στο Μακεδονικό ζήτημα. Η κυβέρνηση εργάζεται παρασκηνιακά για να μην τον χρειαστεί σ αυτή τη «δουλειά»!
Οι δηλώσεις του προέδρου της Βουλής, που συνήθως είναι χαμηλών τόνων και σοβαρής σημασίας για τα τεκταινόμενα, ήταν το προανάκρουσμα για όσους έχουν αυτιά να ακούσουν. Ο κ Βούτσης είπε καθαρά, ότι για να παρθεί απόφαση δεν χρειάζεται η κομματική πλειοψηφία, αλλά η πλειοψηφία των βουλευτών.
Αυτή και μόνο η θέση αρκούσε για να καταλάβει ο λαός και τα κόμματα ότι η κυβέρνηση δεν εξαρτά την ψήφιση μιας συμφωνίας λύσης από τις ψήφους του συνεταίρου της. Όχι μόνο αυτό. Δίνει στον κυβερνητικό της εταίρο ένα εκλογικό φιλί ζωής, αφήνοντάς τον να παραστήσει και έμπρακτα τον πατριώτη μέχρι θυσίας στο χώρο των ψηφοφόρων που κινείται. Μήπως σωθεί από την ανυπαρξία στις επόμενες εκλογές.
Και ενώ η αντιπολίτευση έχει ρίξει το βάτος της στην απόσχιση του Π Καμμένου από την κυβερνητική πλειοψηφία, και σχεδιάζει να φέρει την κυβέρνηση σε όρια απώλειας της δεδηλωμένης απ αυτή την απόσχιση, τη δήλωση του Ν Βούτση ήρθε να ισχυροποιήσει χτες για δεύτερη φορά με συνέντευξή του ο υπουργός Εξωτερικών κ Κοτζιάς!
«Εγώ είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξει μια πλειοψηφία στη Βουλή», επανέλαβε ο υπουργός και πρόσθεσε όλο το ζουμί:
«Στη Βουλή οι αποφάσεις δε λαμβάνονται με την πλειοψηφία των κομμάτων. Δεν έχουμε μία κομματοκρατούμενη δημοκρατία, όπου είναι επτά τα κόμματα και πρέπει τα τέσσερα τουλάχιστον να συμφωνούν. Στη δημοκρατία αποφασίζει η πλειοψηφία των βουλευτών. Και αυτή νομίζω ότι θα υπάρξει».
Παρακάμπτω το γεγονός ότι στη Βουλή οι αποφάσεις παίρνονται με στυγνή κομματοκρατία και ότι ειδικά η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ψηφίζει λες και οι βουλευτές δεν έχουν ατομικό εγκέφαλο, αλλά σαν το πιο πειθαρχημένο κοπάδι. Και έρχομαι στο μείζον.
Την ώρα που η αντιπολίτευση έχει ρίξει το βάρος στη στάση του Καμμένου, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει ρίξει το βάρος στην επιχείρηση πειθούς τριών «αδύναμων κρίκων» στο κοινοβούλιο. Κι αυτοί είναι οι 9 ανεξάρτητοι βουλευτές που δεν έχουν κομματικό καπίστρι, οι βουλευτές του Ποταμιού, οι πιο πολλοί από τους οποίους είναι του εκσυγχρονιστικού κοσμοπολιτισμού του κ Μπουτάρη, ο κ Θεοχαρόπουλος της πάντα «συγγενούς» ΔΗΜΑΡ και όποιος από την Ένωση Κεντρώων, που δεν φημίζεται για μια ιδεολογική καθαρότητα απόψεων.
Αλλά, υπάρχουν και μεμονωμένες εκπλήξεις σαν του βουλευτή των ΑΝΕΛ κ Κατσίκη. Που υπερβάλλοντας σε κομματικό ζήλο και δείχνοντας τι θα πει γνήσιος πατριωτισμός δήλωσε ότι μια αποδοχή του ονόματος Μακεδονία θα ήταν προδοσία, αλλά θα την ψήφιζε αν το ζητούσε το κόμμα του!!
Προχτές ο βουλευτής του Ποταμιού κ Δανέλης δήλωσε επίσης ότι θα ψήφιζε μια σύνθετη ονομασία που θα έφερνε η κυβέρνηση σαν λύση, προσθέτοντας ότι θα ήθελε να προηγηθεί μια τέτοια συζήτηση στο κόμμα του.
Όπως προείπα, οι ανεξάρτητοι βουλευτές αυτή τη στιγμή είναι 9 στο κοινοβούλιο. Από τους οποίους ο κ Θεοχάρης, ο κ Καρράς, ο κ Νικολόπουλος, ο κ Μίχος, η κα Μάρκου, η κα Μεγαλοοικονόμου και ο κ Κουκούτσης δεν είναι γνωστό τι θα κάνουν. Ο κ Παναγούλης κατά πάσα πιθανότητα θα καταψηφίσει μια κυβερνητική πρόταση, όπως και η κα Παπακώστα.
Όμως, υπάρχουν δύο πρόσθετες παράμετροι που πρέπει να ληφθούν πιο σοβαρά υπ όψιν. Η πρώτη είναι η σπουδή, με την οποία ο πρωθυπουργός επιτάχυνε τις διαδικασίες για το Μακεδονικό αμέσως μετά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ τον Οκτώβριο. Με αποκορύφωμα τις πρόσφατες δηλώσεις του τα Χριστούγεννα.
Αλλά, και ο υπουργός Εξωτερικών έβαλε χρονοδιάγραμμα με αναφορά στη σύνοδο του ΝΑΤΟ το καλοκαίρι, κι αυτός αμέσως μετά την επιστροφή του από την Ουάσινγκτον. Δεν είναι μυστικό ότι οι ΗΠΑ υπερασπίζονται σφόδρα την εδραίωση του προτεκτοράτου τους στη Βαλκανική, τα Σκόπια. Και γίνεται περισσότερο από φανερό ότι έχουν πιέσει τη μοναδική κυβέρνηση στην Ελλάδα από το 1950, που δεν λέει όχι σε τίποτε και που έχει ελάχιστη γνώση και επαφή με την Ιστορία! Πού θα βρουν άλλη τέτοια ευκαιρία.
Η δεύτερη παράμετρος είναι ότι κάθε απόφαση θα παρθεί από τη Βουλή και από κανένα Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, που δεν υπάρχει σαν όργανο, δεν νομιμοποιείται από το Σύνταγμα, δεν έχει καμιά θεσμική αξία και ισχύ! Από κανέναν νόμο και κανένα άρθρο. Από το 1986 μέχρι και σήμερα, με βάση το Σύνταγμα που ισχύει και το οποίο προφανώς αγνοεί ο κ Καμμένος! Καμιά δήλωση, σαν των πολιτικών αρχηγών του 1992 – ούτε εκείνη- δεν δεσμεύει κανέναν και δεν έχει καμιά θεσμική ισχύ. Μόνο συναισθηματική.
Επομένως, κάθε συζήτηση για Συμβούλιο Αρχηγών, σαν αυτή που έριξε στο τραπέζι ο Π. Καμμένος είναι απλή φιλολογία.
Η κυβέρνηση αποφασίζει, παρουσιάζει την πρότασή της στη Βουλή, η οποία εγκρίνει ή απορρίπτει. Και η κυβέρνηση ξέρει, ότι τέτοιας σημασίας θέματα δεν αποφασίζονται με πλειοψηφίες ενός και 10 βουλευτών. Απαιτούν ευρύτερες συναινέσεις. Ευρύτερες συναινέσεις σημαίνει συνεννόηση με τα κόμματα- κυρίως την αξιωματική αντιπολίτευση- με πλήρη συνείδηση ότι το θέμα θα σφραγίσει ένα μέλλον γενεών στη γειτονική χώρα και θα καθορίσει τις γειτονικές σχέσεις της Ελλάδας με μπαρουταποθήκες του παρελθόντος και ίσως και του μέλλοντος.
Έτσι, οι δηλώσεις του προέδρου της Βουλής, του υπουργού Εξωτερικών και οι βολιδοσκοπήσεις προς βουλευτές άλλων κομμάτων μπορεί να εντάσσονται σε μια πολιτική της κυβέρνησης να πιέσει την αντιπολίτευση να πλησιάσει στις θέσεις της. Ή στη χειρότερη περίπτωση να είναι το αποκορύφωμα μιας ανεύθυνης πολιτικής. Αλλά δεν είναι μια σοβαρή και υπεύθυνη στάση κράτους για ένα κορυφαίο ζήτημα.
Όπως δεν είναι σοβαρή αντιμετώπιση η πεζοδρομιακού τύπου στάση της κυβέρνησης που, αντί να καλεί την αντιπολίτευση σε διάλογο συνεννόησης, κρύβεται και στην κυριολεξία τραμπουκίζει με ένα θέμα που είναι πέρα από αυτήν σε βάθος χρόνου και σημασίας.
Μ αυτά τα δεδομένα, και σε κάθε περίπτωση, οι 9 βουλευτές του Π Καμμένου είναι από πολύ λίγοι μέχρι περιττοί για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Αυτό πρέπει να το έχει υπ όψιν της μια σοβαρή κυβέρνηση και μια σοβαρή αντιπολίτευση.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
