Οι Ρώσοι έχουν διαχρονικά αποδειχτεί οι καλύτεροι φίλοι των εχθρών μας, παρά τις ηλίθιες προσδοκίες θρησκόληπτων περί σωτηρίας από το ομόθρησκο ξανθό γένος. Είναι η ώρα που ξεχωρίζει κανείς τους φίλους από τους εχθρούς. Από πού και ως που οφείλουμε στους Παλαιστινίους για να φοράμε την… παλαιστινιακή μαντίλα; Θα πρέπει να βάλουμε τέλος στις ιδεοληψίες. Στηρίζουμε τους φίλους μας, δεν ξεχνάμε αυτούς που στάθηκαν απέναντί μας…
Οι διεθνείς σχέσεις, λένε, δεν έχουν συναισθηματισμό. Έχουν μόνο συμφέροντα. Ισχύει! Αλλά πολλά πράγματα στις διεθνείς σχέσεις έχουν τελικά καθοριστεί από το συναίσθημα! Υπήρξαν στιγμές που ο ανθρώπινος παράγοντας έπαιξε σημαντικότερο λόγο από όσα ορίζει η στενή λογική ενός κοινού λογιστή.
Την περιπέτεια του 2020 θα την θυμόμαστε. Ή καλύτερα, ευχόμαστε να μην την ξεχάσουμε σύντομα. Είναι αδιανόητο, για παράδειγμα, να υπάρχουν κόμματα και πολιτικοί αρχηγοί που να προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι είναι οι καλύτεροι εκπρόσωποι του… Πούτιν στην Ελλάδα. Ή να ξαναδούμε Έλληνες με την παλαιστινιακή μαντίλα να συντάσσονται με τους εχθρούς των φίλων μας.
Είμαστε υπέρ της φιλίας των λαών, της παγκόσμιας ειρήνης και της αδελφοσύνης. Αλλά, κατά πως φαίνεται, είμαστε μόνο εμείς! Αυτοί που στέκονται σήμερα απέναντί μας με τον έναν ή άλλον τρόπο θέλουν στην πράξη τον αφανισμό μας. Δεν είμαστε εμείς εκείνοι που θέλουμε να «πνίξουμε» την Τουρκία. Δεν έχουμε φέρει εμείς στην Ανατολική μεσόγειο τον 21ο αιώνα την πολιτική των κανονιοφόρων. Έχουμε διαφορές; Ας πάμε σε ένα διεθνές δικαστήριο να τις λύσουμε, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τις αρχές του δυτικού πολιτισμού. Δεν μπορεί να υποστηρίζει κάποιος ανοικτά ή να ανέχεται την πειρατική στάση του Ερντογάν και να θεωρείται φίλος μας. Δεν είναι φίλος μας.
Είναι καιρός να αναθεωρήσουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και κυρίως ενεργούμε. Η Ελλάδα πρέπει να ξεκινάει τα πάντα με γνώμονα τα δικά της και μόνο συμφέροντα και όχι αυτά που φαντάζονται διάφοροι στο όνομα του διεθνισμού, του ανθρωπισμού ή του χριστιανισμού. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε στον σύγχρονο κόσμο μας πρέπει να πάψουμε να είμαστε αφελείς, απέναντι στις ιδεοληπτικές υστερίες του κάθε τσαρλατάνου.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
