Στη Σοβιετική Ένωση, κύριε Πρόεδρε, οι άνθρωποι έκαναν πως δούλευαν και το κράτος έκανε πως τους πλήρωνε. Στην Ελλάδα, κύριε Πρόεδρε, συμβαίνει κάτι χειρότερο! Οι πολίτες πληρώνουν κανονικούς φόρους. Θα έπρεπε, λοιπόν, να λαμβάνουν και κανονικές υπηρεσίες. Αλλά το Δημόσιο κάνει πως παρέχει υπηρεσίες και οι πολίτες υποκρίνονται πως τις λαμβάνουν. Ο πιο έξυπνος λαός του πλανήτη, κατά δήλωση προικισμένων ηγετών του, δέχεται να τον ληστεύουν με τόσο ξεδιάντροπο τρόπο. Τουλάχιστον στη Σοβιετική Ένωση οι άνθρωποι έπαιζαν ένα θέατρο. Το τελικό ισοζύγιο ήταν μηδέν. Ούτε οι εργαζόμενοι δούλευαν, ούτε το κράτος πλήρωνε. Στην Ελλάδα, όμως, το ισοζύγιο δεν είναι μηδέν! Κάθε άλλο. Κάποιος πληρώνει. Οι φόροι είναι πραγματικά λεφτά. Το ερώτημα είναι γιατί αυτοί που πληρώνουν δεν διαμαρτύρονται, αλλά υπερασπίζονται διαχρονικά ένα κράτος που τους κλέβει εν ψυχρώ.
Το ελληνικό σύστημα μοιάζει με μία τεράστια λοταρία. Οι πολίτες πληρώνουν φόρους με τον ίδιο τρόπο που αγοράζουν λαχνούς. Πληρώνοντας τους φόρους δεν περιμένουν κάτι! Τα έχουν όλα ξεγραμμένα. Αγοράζουν όμως το δικαίωμα να πιστεύουν ότι αυτοί ή το παιδί τους θα μπουν μια μέρα στο Δημόσιο ή θα πουλάνε προϊόντα ή υπηρεσίες στο κράτος. Ο φορολογούμενος δεν διαμαρτύρεται για τη χαμηλή ανταποδοτικότητα, επειδή ελπίζει βάσιμα ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα περάσει μία μέρα από τη θέση του θύματος σ'' εκείνη του θύτη. Αφήστε δε που πολλές οικογένειες έχουν μοιράσει τους ρόλους του θύτη και του θύματος. Στο τέλος μετράει ο τελικός λογαριασμός: Τόσα πήραμε, τόσα δώσαμε. Αν πήραμε περισσότερα απ' όσα δώσαμε, τότε είμαστε στους κερδισμένους…
Ο κ. Τσίπρας επένδυσε πολιτικά στο παίγνιο των ρόλων. Μπορεί ο Γιάνης Βαρουφάκης να ισχυριζόταν ότι είναι ο καθηγητής στη θεωρία των παιγνίων, αλλά ο πραγματικός διδάκτωρ αποδείχτηκε ο Αλέξης Τσίπρας. Έπαιξε με τις πιθανότητες και κέρδισε. Έχασε μεν τις εκλογές, αλλά σκεφτείτε πόσο υψηλό ποσοστό τελικά πέτυχε, διαψεύδοντας όλες τις σχετικές προβλέψεις.
Κύριε Πρόεδρε, προσπαθείτε να φέρετε την κοινή λογική σε μία χώρα που οι κάτοικοί της ενθουσιάστηκαν στην ιδέα ότι ο Αλέξης Τσίπρας τους έλεγε ψέματα! Σε έναν λαό που νόμισε ότι με τη μέθοδο της αυτοχειρίας θα επέφερε θανάσιμο πλήγμα στον παγκόσμιο καπιταλισμό. Αυτός ο λαός, κύριε Πρόεδρε, είναι εκπαιδευμένος στο να πετυχαίνει μικρές μικρές νίκες και να διακινδυνεύει γι'' αυτό την ίδια του την ύπαρξη.
Ο Αλέξης Τσίπρας ήξερε τι έκανε όταν επένδυε στα επιδόματα. Τάιζε με προσδοκία έναν λαό που είχε εκπαιδευτεί να κάνει ακριβώς αυτό: Να μαζεύει τα ψίχουλα κάτω από το τραπέζι, νομίζοντας ότι μ'' αυτό τον τρόπο άλλαζε στρατόπεδο και από αυτό των θυμάτων περνούσε σ'' εκείνο των θυτών.
Είναι θέμα εκπαίδευσης. Θα πρέπει να ξεριζωθούν νοοτροπίες που καλλιεργήθηκαν επί σειρά δεκαετιών. Αυτή ήταν και η βαριά κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου! Θα πρέπει, κύριε Πρόεδρε, να μάθετε στους ανθρώπους να βλέπουν τον κόσμο από την αρχή.
Τι σημαίνει υπηρεσίες στην Υγεία; Ή στην Παιδεία; Ο κόσμος πρέπει να θυμηθεί και πάλι τι σημαίνουν καλές υπηρεσίες. Αφού αποφασίσαμε για τον άλφα ή βήτα λόγο ότι θέλουμε δημόσια υγεία και δημόσια παιδεία και αφού οι φορολογούμενοι πληρώνουμε γι'' αυτό, θα πρέπει κάποια στιγμή να μάθουμε να απολαμβάνουμε υπηρεσίες ανάλογες με την επένδυση που κάναμε. Μόνο έτσι θα αλλάξει και η νοοτροπία. Όταν κατανοήσουμε ότι είναι πιο σημαντικό να έχουμε τις υπηρεσίες που χρειαζόμαστε στο νοσοκομείο από το να πάρουμε ένα επίδομα 300 ευρώ στο τέλος του χρόνου. Οι νοοτροπίες δεν αλλάζουν με εκθέσεις ιδεών και επαναστατικά μανιφέστα. Αλλάζουν με έργα. Γι'' αυτό και είναι μεγάλης προτεραιότητας τα έργα της καθημερινότητας. Οι πολιτικές αυτές που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των πολιτών και ταυτόχρονα τους εκπαιδεύουν σε ένα νέο μοντέλο. Εγκαταλείπουν την κοινωνία των κατσιαπλάδων και εισέρχονται σε εκείνη της ανταποδοτικότητας.
Η ανταποδοτικότητα, η αριστεία, η πρόοδος, είναι οι μεγάλοι εχθροί της Αριστεράς. Σαφώς και είναι πιο εύκολο να μπει κανείς σε μία τράπεζα για να τη ληστέψει και να μοιράσει στη συνέχεια τα χρήματα στο κοινό. Θα γίνει δημοφιλής! Είναι πιο δύσκολο να προσπαθήσει να μάθει σ'' αυτό το κοινό να παράγει πλούτο και να γίνει ένας καλός πελάτης της τράπεζας. Αλλά έτσι αλλάζουν οι κοινωνίες. Αυτός είναι ο τρόπος. Αναπαράγοντας μοντέλα που προάγουν τον πολιτισμό.
Η μάχη που έχετε να δώσετε, κύριε Πρόεδρε, δεν είναι μόνο στην Οικονομία. Η κρίση ήταν κρίση αξιών κατά πρώτο λόγο και δευτερευόντως οικονομική. Πρέπει, λοιπόν, να παλέψετε σε πολλά ταμπλό ταυτόχρονα…
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
Στηρίζουμε τον Κυριάκο, ελέγχουμε την εξουσία. Εμένα μου αρέσει αυτό. Άλλοι στήριζαν την αλλαγή, εμείς τον Κυριάκο! Ξέρω, θα είμαστε και δυσάρεστοι. Και η εξουσία δεν είναι φίλη με τους δυσάρεστους. Αλλά δεν ψάχνουμε φίλους. Ανθρώπους να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις αναζητούμε...
Όσοι θέλετε να το διαβάσετε νωρίτερα στον Φιλελεύθερο που κυκλοφορεί το πρωί στα περίπτερα.
