Του Ανδρέα Λοβέρδου
Μπορεί η κυβερνητική πορεία του μορφώματος-εκτρώματος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να είναι αλήστου μνήμης αλλά το πρόσφατο πολιτικό της ιστορικό δεν είναι τίποτε άλλο από μία ιλαροτραγωδία. Και αυτό γιατί αποκαλύφτηκε σε κάθε πτυχή της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας η κάποτε υποψία και στη συνέχεια βεβαιότητα πως ό,τι πιάνουν στα χέρια τους οι κυβερνώντες γίνεται όχι απλώς στάχτη αλλά ενίοτε και δυστυχώς ακόμη και ματωμένα αποκαΐδια.
Τα γεγονότα που συνθέτουν το παζλ της παταγώδους αποτυχίας είναι συγκεκριμένα και όχι λίγα, ούτε αμελητέα. Αφού προσπάθησαν να πλασάρουν τον μύθευμα της δήθεν εξόδου και μάλιστα καθαρής της χώρας στις αγορές και το όνειρο θερινής νυκτός περί οριστικής απαλλαγής από τα μνημόνια, το μόνο που έμεινε είναι οι οικονομικοί δείκτες που αποκαλύπτουν την κατάσταση της οικονομίας που βρίσκεται χωρίς ανάπτυξη και χωρίς επενδύσεις αλλά με μείωση αντί για αύξηση της παραγωγικότητας.
Αφού επέμειναν στη συμφωνία των Πρεσπών αγνοώντας πολιτικούς φορείς και λαό, το μόνο που έμεινε είναι η διαφωνία πάνω από 80% των Ελλήνων μαζί τους και η παραίτηση του Υπουργού-αρχιτέκτονα αυτής της συμφωνίας. Αφού για πάνω από έξι χρόνια έκαναν κηρύγματα από άμβωνος περί δήθεν ηθικού πλεονεκτήματος, το μόνο που απέμεινε είναι οι ανεπανάληπτοι και πρωτοφανείς για τα πολιτικά χρονικά διάλογοι του υπουργικού συμβουλίου της 16ης Οκτωβρίου, κατά το οποίο δύο κορυφαίοι Υπουργοί των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ο ΥΠΕΞ και ο ΥΠΕΘΑ, αλληλοκατηγορούνταν για χρηματισμό. Αφού μέσω διαγγέλματος προς τον ελληνικό λαό ανακοινώθηκε η ιστορική συμφωνία μεταξύ Κράτους και Εκκλησίας, το μόνο που απέμεινε είναι τώρα τα αλληλομαχαιρώματα για τα δήθεν συμφωνηθέντα. Αφού για δυόμιση χρόνια έχυσαν τόνους δηλητηρίου, πολιτικών τοξινών και συκοφαντιών εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων με αιχμή του δόρατος αλλά και θέατρο σκιών την Εξεταστική Επιτροπή για την Υγεία, το μόνο που απέμεινε είναι ένα πόρισμα που κανένα στοιχείο δεν παραθέτει παρά μόνο νουθεσίες αντίστοιχες με εκείνες των κατηχητικών σχολείων.
Και αφού δεν άφησαν για χρόνια ραχούλα και πλαγιά από την Άνω Λεστινίτσα ως την Πέρα Παναγιά που να μη «συζητηθεί» η αναθεώρηση του Συντάγματος, το μόνο που έμεινε για το πραγματικό πεδίο συζήτησης του θέματος που είναι ασφαλώς το Κοινοβούλιο είναι ούτε καν το χρονικό περιθώριο δύο καθαρών μηνών και μόλις δεκαεπτά συνεδριάσεις συνολικά της αρμόδιας Επιτροπής.
Κανείς όμως πλέον δεν έχει αμφιβολίες. Δεν φταίνε ούτε οι πλάνες ούτε οι αυταπάτες. Είναι η ανικανότητα, είναι η ιδεοληψία και είναι και παντελής έλλειψη πολιτικής εντιμότητας που οδηγεί αυτό τον εσμό με επικεφαλής, πρωταγωνιστή και κύριο υπεύθυνο τον Πρωθυπουργό από λάθος σε σφάλμα, από αβλεψία σε παράπτωμα και από ατόπημα σε ολίσθημα. Και αν πιστεύουν ότι με πολιτικές παλινωδίες και πισωγυρίσματα θα καταφέρουν να γυρίσουν πίσω και τον πολιτικό ποταμό της οργής που νιώθουν οι πολίτες για την εξαπάτηση αλλά και την αποτυχία, τόσο το χειρότερο γι αυτούς. Βρίσκονται μόνο μια ανάσα μακριά από το πολιτικό τους τέλος. Και τίποτε δεν μπορεί να τους σώσει!
