Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Τροπολογία του υπουργείου Υγείας που κατατέθηκε αιφνιδιαστικά για να ψηφιστεί σήμερα προβλέπει το πλήρες άνοιγμα του επαγγέλματος των φαρμακοποιών. Ειδικότερα, σύμφωνα με την τροπολογία, στις προωθούμενες διατάξεις άδεια φαρμακείου χορηγείται σε: Φυσικά πρόσωπα που έχουν την ιδιότητα του φαρμακοποιού, φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν την ιδιότητα του φαρμακοποιού, συνεταιρισμούς μέλη της Ομοσπονδίας Συνεταιρισμών Φαρμακοποιών Ελλάδας. Η άδεια θα χορηγείται με απόφαση του κατά τόπου αρμόδιου Περιφερειάρχη και ο κάτοχός της μπορεί να λειτουργήσει φαρμακείο είτε ως ατομική επιχείρηση είτε ως εμπορική εταιρεία οποιασδήποτε μορφής, πλην αυτής της ανώνυμης εταιρείας.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι το επάγγελμα του Φαρμακοποιού απελευθερώνεται, ότι οι πάντες πια μπορούν να ανοίξουν φαρμακείο και πως όλες οι επικές μάχες του συνδικάτου των φαρμακοποιών πάνε οριστικά, χαμένες.
Και όπως συμβαίνει στις «εθνικές καταστροφές», υπάρχει ο μεγάλος τραγικός ηττημένος. Είναι αυτός που σε άλλες εποχές, ύψωνε αγέρωχος τη σημαία και έδινε το τέμπο στις πολεμικές ιαχές. Αυτός που συνέπαιρνε με την αποφασιστικότητά, τους συμπολεμιστές του και κάλπαζε πρώτος στη μάχη, ανυψώνοντας το ηθικό μεγαλείο των επιδρομέων εναντίον της αναλγησίας του Μνημονίου.
Ναι, αγαπητοί σύντροφοι, θα καταλάβατε ότι ο περί ου ο λόγος είναι ο Κωνσταντίνος Λουράντος. Αυτός ο αεικίνητος και λαλίστατος πρέσβης καλών συμφερόντων των φαρμακοποιών και απαστράπτων ευπατρίδης.
Είναι ο άνθρωπος που εξέφρασε την πιο κυνική, αμοραλιστική και χυδαία απειλή που ειπώθηκε ποτέ στο πελατειακό σύστημα της Μεταπολίτευσης. Ο συνδικαλιστής που εξέπεμψε σήμα ολοκληρωτικής απαίτησης από την συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου προκειμένου να μην απελευθερωθεί το επάγγελμά του. Ο εκπρόσωπος επαγγελματικού κλάδου που εκβίασε απροκάλυπτα ότι θα γίνουν τα φαρμακεία προεκλογικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ, θέτοντας ευθέως το δίλημμα στο δικό του κόμμα, στην Νέα Δημοκρατία!
Να διευκρινίσω κάπου εδώ ότι κατανοώ την ανησυχία πολλών ανθρώπων που μπορεί να μείνουν έκθετοι σε μια αγορά που παίρνει πρωτάθλημα παγκοσμίως σε διαθεσιμότητα φαρμακείων. Να θυμίσω όμως, ότι ακριβώς το ίδιο συμβαίνει με τα βενζινάδικα, τα φροντιστήρια, τα δικηγορικά γραφεία και πάρα πολλά άλλα αστικά επαγγέλματα που καλύπτουν το μεγάλο κενό της χώρας στην βαριά βιομηχανία και στις μεγάλες μαζικές εταιρείες παροχής υπηρεσιών.
Επομένως, μολονότι είμαι ξεκάθαρα υπέρ του ανοίγματος όλων των επαγγελμάτων, το σχόλιο μου δεν έχει να κάνει με πανηγυρισμούς υπέρ της τροπολογίας. Περισσότερο με απασχολεί η τραγική πτώση ενός αλαζονικού και μοιραίου για τον κλάδο του, συνδικαλιστή ο οποίος αποτελεί εμβληματική μορφή για όλα τα συνδικάτα που σκυλεύουν το κουφάρι της ελληνικής οικονομίας, μέχρι και σήμερα.
Πιο πολύ με χαροποιεί το ξεμπρόστιασμα και η εξευτελιστική πτώση της αλαζονικής στάσης του κλασικού ελληνικού συνδικαλισμού. Με κυβέρνηση Αριστεράς και με πρωθυπουργό «λαϊκό ηγέτη» που άρθρωσε- μετά τον Ανδρέα βέβαια- τον πιο “λαικό” πολιτικό λόγο της Μεταπολίτευσης.
Εν αναμονή λοιπόν, και της τροπολογίας για τον συνδικαλιστικό νόμο. Αυτού που θα στείλει σπίτι τους όλους τους εργατοπατέρες που επιδόθηκαν σε σωρεία εκβιασμών και διέφθειραν με αμοιβαία επιδεξιομανία το πολιτικό σύστημα. Χρησιμοποιώντας τον κυνισμό και τροφοδοτώντας όλα τα πελατειακά δίκτυα.
Είμαι σίγουρος ότι έχουν ήδη ξεκινήσει οι πανηγυρισμοί στα εκλογικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά στο κεντρικό κομματικό περίπτερο του κ. Λουράντου...
