Είναι ενδιαφέρον ότι έχει αρχίσει και πάλι δειλά – δειλά, - όπως είχε συμβεί και προς το τέλος του πρώτου κύματος της πανδημίας-, η κατάθεση στο δημόσιο διάλογο σκέψεων, θέσεων και προτάσεων που προσπαθούν να απαντήσουν στο αμείλικτο ερώτημα «και μετά την πανδημία τι μέρα θα χαράξει για την οικονομία;».
Ακούω και διαβάζω απόψεις και ιδέες που άλλες φαντάζουν ουτοπικές, σε μια χώρα με συντριπτικά αποδιοργανωμένη κρατική δομή, διαλυμένο παραγωγικό ιστό, μηδενική επιχειρηματική πρωτοβουλία και πλήρως αποσυντονισμένη αγορά εργασίας, όπως και προτάσεις που είναι ρεαλιστικές και πράγματι εφόσον εφαρμοστούν μπορούν ν’ αποτελέσουν ένα καλό στήριγμα για την επανεκκίνηση της οικονομικής δραστηριότητας, τουλάχιστον στην πρώτη, κρίσιμη φάση, το πρώτο διάστημα δηλαδή, αμέσως μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων.
Η βασική διαφωνία και η διαφοροποίησή μου όμως σχετίζεται με το χρόνο λήψης των ενισχυτικών μέτρων.
Το κατάλληλο timing, δεν είναι την επόμενη μέρα, όταν θα ανοίξουν και πάλι τα καταστήματα, όταν θα αρχίσουν να επιστρέφουν οι επιχειρήσεις σε μια σχετική κανονικότητα. Είναι τώρα!
Τώρα, που η οικονομία βρίσκεται ακόμη στον …πάγο, είναι που χρειάζεται να ανακοινωθεί ένα συνεκτικό πλέγμα μέτρων, ανακούφισης των πληττόμενων επιχειρήσεων μέσω κρατικών επιδοτήσεων και όχι μέσω δανεισμού, ώστε ν’ αποτελέσει το νέο θεμέλιο για να γίνει το νέο ξεκίνημα, την επόμενη μέρα.
Διότι μόνο έτσι ο κάθε επιχειρηματίας και ο κάθε έμπορος, θα μπορέσει να «μετρήσει», να «ζυγίσει» τις δυνάμεις και τις δυνατότητες του και ν’ αποφασίσει γνωρίζοντας ήδη ότι θα έχει μπροστά του ένα δύσκολο και αβέβαιο μέλλον, να ανοίξει ξανά την επιχείρησή του, τη βιοτεχνία του, το κατάστημά του.
Διαφορετικά, η έξοδος από το δεύτερο κύμα της πανδημίας, θα σωρεύσει – δυστυχώς-, χιλιάδες λουκέτα μεγάλων, μικρών και μικρομεσαίων οικονομικών μονάδων που λυγισμένες από τα υπέρογκα βάρη και τα χρέη δεν θα ξανανοίξουν ποτέ. Το πλήγμα δεν θα είναι απλώς καταστροφικό, θα είναι ολοκληρωτικό και απόλυτα ισοπεδωτικό για την εγχώρια οικονομία, δεδομένου ότι κανείς δεν κατάφερε να υπερσκελίσει το καλοκαίρι ούτε τις ζημιές του πρώτου κύματος.
Επιπλέον, ο αριθμός των ανέργων θα αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο, χιλιάδες οικογένειες θα αντιμετωπίσουν σοβαρότατα προβλήματα. Και φυσικά όταν δεν υπάρχει εισόδημα, καμιά οικονομία δεν μπορεί να κινηθεί και ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό των ελληνικών νοικοκυριών θα αδυνατεί να αποπληρώσει τις οφειλές του προς το Δημόσιο… Ένα νέο κύμα νεόπτωχων φαίνεται καθαρά στον ορίζοντα.
Είναι η ώρα που χρειαζόμαστε να γίνει πράξη, αυτό που είχε επισημάνει ένας από τους σημαντικότερους οικονομολόγους, όλων των εποχών ο Τζών – Μέιναρντ Κέυνς, ότι σε περιόδους κρίσης το κράτος αξίζει να πληρώνει τους εργάτες απλώς για να κάνουν τρύπες στο έδαφος, αφού αυτό θα έκανε καλό στην οικονομία!
Γι΄αυτό είναι απαραίτητες γρήγορες κινήσεις τώρα, μεταξύ άλλων όπως:
1. Πάγωμα πληρωμής και άμεση επιδότηση των υποχρεώσεων των πληττόμενων επιχειρήσεων (λογ/σμών ΔΕΚΟ, δημοτικών τελών, τελών κατάληψης κοινόχρηστων χώρων και άλλων υποχρεώσεων).
2. Πλήρη ενεργοποίηση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την τόνωση του διαθέσιμου εισοδήματος με μεγαλύτερη συμμετοχή των μικρομεσαίων, μικρών και ατομικών επιχειρήσεων.
Παράταση στην αποπληρωμή όλων των υποχρεώσεων προς το δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες μέχρι 30/9/2020, και μερική διαγραφή αυτών.
4. Δημιουργία πάγιας ρύθμισης για οφειλές προς το δημόσιο με δυνατότητα αυτόματης επαναρρύθμισης και αποπληρωμή αυτών σε 36 και πλέον δόσεις.
5. Κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος και της εισφοράς αλληλεγγύης που έχουν ανακοινωθεί, αλλά ακόμα δεν έχουν καταργηθεί.
6. Έκπτωση 25% στις υποχρεώσεις προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, όταν αυτές καταβάλλονται εμπρόθεσμα και δεν γίνεται χρήση της αναστολής πληρωμών.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι τοπικές επιχειρήσεις αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας μας.
