Του Παναγιώτη Καρκατσούλη*
Η λέξη «αξιολόγηση» κατά την ετυμολογία της σημαίνει απόδοση αξίας σε κάποιο πρόσωπο, αντικείμενο ή κατάσταση. Και η «αξία» σημαίνεται στην ελληνική γλώσσα διπλά: Τόσο ως μια ηθική κρίση σε σχέση με μια ιδιότητα στον/στην/στο αξιολογούμενο όσο και ως μια εργαλειακή πράξη, που αφορά το αποτέλεσμα της σύγκρισης κάποιου προσώπου/ πράγματος με κάποιο άλλο ομοειδές όπως και τον βαθμό επίτευξης ορισμένου σκοπού.
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ απορρίπτουν για λόγους ιδεολογικούς την ηθική κρίση που οδηγεί, εκ των πραγμάτων, σε κοινωνική, οικονομική και διοικητική διαφοροποίηση, αφού προκρίνουν την ισοπέδωση και την αρχή του πεφωτισμένου κόμματος-ηγέτη. Όσον, δε, αφορά την «τεχνική» πλευρά της αξιολόγησης, δεν διαθέτουν τις διοικητικές ικανότητες που απαιτούνται γι' αυτό ούτε διατίθενται να μάθουν από εκείνους που γνωρίζουν.
Έτσι, λοιπόν, παρακολουθούμε ένα ακόμη επεισόδιο στο σίκουελ της «και-καλά-μνημονιακής» κυβέρνησης Τσίπρα που δήθεν θέλει να αξιολογήσει τους δημοσίους υπαλλήλους κι αυτοί δεν την αφήνουν. Ταυτόχρονα με τον ψόγο που απευθύνει αφειδώς προς την αντιπολίτευση, τους προϊσταμένους των υπηρεσιών, τους υπαλλήλους και τους συνδικαλιστές, κλείνει το μάτι σ' όσους δεχτούν να αξιολογηθούν. Τους προσφέρει, γι' αυτό, δώρα τα οποία, προς το παρόν, περιορίζονται στην επιλογή του «δεχόμενου- να- αξιολογηθεί» να μετακινείται σ' όποια θέση θέλει! Προφανώς, η λογική της λοταρίας δεν περιορίζεται μόνο στους σημαιοφόρους.
Ο εμπαιγμός είναι προφανής:
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αφού διόρισαν τους πρόθυμους δικούς τους σ' όλο το δημόσιο, τώρα καμώνονται ότι προχωρούν στην αξιολόγηση και στην «απο-κομματικοποίηση» της διοίκησης. Ουαί, υμίν...
Αν είχαν πραγματικά προσπαθήσει και είχαν συναντήσει «ανυπέρβλητα» εμπόδια, τότε θα μπορούσαν να απαντήσουν σε μερικά απλά ερωτήματα:
- Σε ποιο έργο θα αξιολογηθεί ο δημόσιος υπάλληλος; Εδώ και δυόμιση χρόνια στο άκουσμα της λέξης «περίγραμμα θέσης», απλώς, δραπέτευαν. Μελέτες και σχέδια υπήρχαν έτοιμα αλλά δεν ήταν συμβατά με την ιδέες τους.
- Με ποιους κανόνες θα γίνει η αξιολόγηση; Μ' εκείνους της all around δημοκρατίας («πλέριας», κατά το ιδίωμά τους), όπου όλοι θα αξιολογούν όλους (και, τελικά, κανείς κανέναν);
- Ποια είναι η περίμετρος της αξιολόγησης; Θα αξιολογηθούν και ποιες δομές; Πως θα συνδέεται η ενδεχόμενη αρνητική αξιολόγηση μιας δομής με μια θετική κρίση του προσωπικού που υπηρετεί σ' αυτή ή και το αντίθετο;
- Θα περιλαμβάνονται στην αξιολόγηση και οι υπάλληλοι που υπηρετούν σε δημόσια νομικά πρόσωπα; Εάν ναι, ποιος θα είναι υπεύθυνος γι αυτές τις αξιολογήσεις;
Η αξιολόγηση αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της διοικητικής καθημερινότητας. Πρέπει να αποτυπώνεται σε ξεκάθαρους κανόνες και δείκτες παραγωγικότητας, να συνδέεται με την αμοιβή και την εξέλιξη του υπαλλήλου. Η αξιολόγηση είναι μέρος μιας συνολικής πολιτικής για την ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού και άρα, ασύμβατη με ρουσφέτια, χάρες και εξυπηρετήσεις σε οποιοδήποτε επίπεδο και για οποιονδήποτε.
Η κυβέρνηση συνεχίζει να κωλυσιεργεί, να δέχεται στα χαρτιά προγράμματα εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης ενώ, δεν έχει ούτε την πρόθεση ούτε την ικανότητα να εφαρμόσει τέτοιες πολιτικές.
* Ο κ. Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας «Το Ποτάμι».
