Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Τακτικισμοί, ίντριγκες, σχέδια και υπολογισμοί μπακαλόγατου. Από ανθρώπους που μπήκαν στην πολιτική, ωρίμασαν στο σύστημα και έγιναν καθεστώς με μία και μοναδική σημαία: το έπος και την τραγωδία της Αριστεράς.
Τα κόμματα ανεβοκατεβαίνουν στην εξουσία και άνθρωποι καταξιώνονται, έχοντας πάντα δίπλα τους το «πειραγμένο» αριστερόμετρο. Και από κάτω, μικροί μεγάλοι, φτωχοί και πλούσιοι μαζεύουν πόντους στα «εξεταστικά κέντρα» του αριστερού «υπαρκτού νεοελληνισμού». Μέχρι και πρωθυπουργοί της κεντροδεξιάς δήλωναν κάποτε ότι είναι «αντιεξουσιαστές» για να αρέσουν στους αριστερούς ψηφοφόρους…
Μετά τις Ευρωεκλογές, δύο είναι τα δείγματα του ιδεολογικού ολοκληρωτισμού που προκαλούν αηδία: η εμμονή των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να προσάπτουν «αριστερή ασυνειδησία» σε όσους δεν τους ψήφισαν και η επιλογή της επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ να απαλλαγεί από τον Βαγγέλη Βενιζέλο για να προσελκύσει τους ψηφοφόρους του Tσίπρα!
Με λίγα λόγια, και τα δύο αυτά κόμματα αντιμετωπίζουν τους ψηφοφόρους ως ζηλωτές κάποιας θρησκείας. Και τους θεωρούν πιστούς. Είτε «ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» κατά τον Φλαμπουράρη είτε γιατί πρέπει να αναζητήσουν άλλο πιο γνήσιο ιερατείο, κατά την Φώφη…
Το περιοδικό Forbes αναφέρεται στην επικείμενη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 7ης Ιουλίου και επισημαίνει ότι «η Αριστερά είναι μέρος του προβλήματος και όχι η λύση των χρόνιων προβλημάτων της χώρας…Τα καλά νέα είναι ότι το δημοκρατικό σύστημα της χώρας που έδωσε την εξουσία σε ένα κόμμα της Αριστεράς θα το απομακρύνει από τη διακυβέρνηση ανοίγοντας τον δρόμο για νέες πολιτικές που θα απελευθερώσουν την δημιουργικότητα των Ελλήνων και θα οδηγήσουν στην δημιουργία πλούτου για τους ίδιους τους Έλληνες και για τη χώρα τους».
Το Forbes όμως, εστιάζει μόνο στην περιπέτεια του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να λαμβάνει υπόψη του ότι η χώρα είναι εγκλωβισμένη στην αριστερή φούσκα» από το τέλος του Εμφυλίου ως σήμερα. Ότι η μισαλλοδοξία και ο αριστερός κρατισμός κρατούσαν την οικονομία και το πολιτικό σύστημα σε μία χυδαία εξάρτηση από την μυθοπλασία και την άρνηση οποιασδήποτε προόδου που δεν ικανοποιούσε τα αριστερά ένστικτα των ηττημένων του Εμφυλίου.
Έχω την αίσθηση ότι ήρθε η ώρα να σπάσουμε, για πάντα, την φούσκα της Αριστεράς στην Ελλάδα. Όχι γιατί ο Μητσοτάκης θα κερδίσει τις εκλογές. Όχι γιατί οι νέοι και οι δημόσιοι υπάλληλοι γύρισαν την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά επειδή η πλειοψηφία της κοινωνίας φαίνεται να κουράστηκε από τις φανφάρες και τους «στίχους» των αριστερών φαντασιώσεων.
Είναι το ΚΙΝΑΛ πιο αριστερό από τον ΣΥΡΙΖΑ; Δεν είναι πια ο Βενιζέλος αριστερός; Kαι πρόδωσε την Αριστερά ο Αλέξης;
Είναι δυνατόν να κρίνεται το μέλλον του πολιτικού συστήματος από τέτοιες συζητήσεις; Που ζούμε; Ο κόσμος γύρω μας πολλαπλασιάζει καθημερινά τις προκλήσεις του κι εμείς θα συζητάμε για την Φώφη, τον Τσίπρα, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ; Για ανθρώπους και κόμματα που η πολιτική τους σκέψη κινείται μεταξύ Βελουχιώτη και διορισμών στο Δημόσιο;
To πιστεύω πραγματικά ότι είναι η μεγάλη ευκαιρία της κοινωνίας να αλλάξει. Να κόψει οτιδήποτε κακοφορμίζει ως σάπια ιδεολογία στο σώμα της και να σπάσει την φούσκα της Αριστεράς που δημιούργησε όλες τις κάλπικες υπεραξίες της νεοελληνικής μας πραγματικότητας. Να δώσει μια μεγάλη αυτοδυναμία στον Μητσοτάκη να κυβερνήσει απερίσπαστος χωρίς ταμπού και αγκυλώσεις την χώρα.
Υπάρχουν κάποιες μεγάλες στιγμές στην Ιστορία που δεν τις βλέπεις με το πρώτο. Κάποια ανοίγματα στην ωριμότητα των λαών που δεν μπορείς να τα πιστέψεις. Έχουμε ανάγκη να ζήσουμε κάτι ανάλογο στις 7 Ιουλίου.
