Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Την επαναφορά των «αιώνιων φοιτητών» προτείνει ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, με τροπολογία που κατέθεσε την Τρίτη στη Βουλή στη συζήτηση για τις αλλαγές στην ιδιωτική εκπαίδευση. Είναι οι φοιτητές που διαγράφηκαν με το νόμο Διαμαντοπούλου, λόγω μη εγγραφής τους σε δύο συνεχόμενα ακαδημαϊκά εξάμηνα.
Καταργεί και την υποχρέωσή των «αιώνιων» φοιτητών να επανεγγράφονται ανά εξάμηνο! Σύμφωνα με την εισηγητική διάταξη, το υπουργείο Παιδείας καταργεί μόνο την αυτοδίκαιη διαγραφή λόγω μη εγγραφής σε δύο εξάμηνα (τροποποίηση της παρ. 2 του άρ. 33 του Ν. 4009/2011). Ταυτόχρονα όμως, καταργεί και τη διάταξη που αναφέρει μέχρι πότε διατηρείται η φοιτητική ιδιότητα (παρ. 1, άρ. 49 του Ν. 4009) και τελικά, αδρανοποιεί συνολικά τη διάταξη του προηγούμενου νόμου-πλαισίου η οποία παρέχει τη δυνατότητα είτε διαγραφής μετά το ν+2 είτε συνέχισης της φοίτησης με τις προϋποθέσεις του εσωτερικού οργανισμού των ΑΕΙ.
Σύμφωνα με το νόμο 4009/2011 ο φοιτητής εγγράφεται στη σχολή στην αρχή κάθε εξαμήνου σε ημερομηνίες που ορίζονται από την κοσμητεία και δηλώνει τα μαθήματα που επιλέγει. Σε περίπτωση που δεν εγγραφεί για δύο συνεχόμενα εξάμηνα, διαγράφεται από τη σχολή με διαπιστωτική πράξη του κοσμήτορα.
Εκτός από την κρατική «μέριμνα» για τους «αιώνιους» κατατέθηκαν ακόμα 20 τροπολογίες, εκ των οποίων οι εννέα ήταν υπουργικές και μάλιστα στην πλειονότητά τους εκπρόθεσμες.
Φαύλος κύκλος ατέρμονος, ανεκδιήγητος και ανερμάτιστος! Τι δουλειά έχει το Υπουργείο να επεμβαίνει συνεχώς, στο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων, να αναστατώνει τον προγραμματισμό τους και να δημιουργεί χάος στην διαχείριση των οικονομικών τους;
Ποια είναι αυτή η εσωτερική ανάγκη που σπρώχνει τον υπουργό Φίλη, να σκαρφίζεται κάθε λίγο και λιγάκι διάφορες μεθόδους «ταξικής» αποκατάστασης των φοιτητών οι οποίοι, εκ των πραγμάτων, δεν ενδιαφέρονται κιόλας να συνεχίσουν το πανεπιστήμιο; Γιατί αν πραγματικά το ήθελαν, θα είχαν εγγραφεί σε ένα τουλάχιστον, από τα δύο συνεχόμενα εξάμηνα!
Και οι προηγούμενοι αλλά κυρίως οι σημερινοί, δεν κατανοούν τον ρόλο του κράτους, στις σύγχρονες δημοκρατίες. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η ακαδημαϊκή κοινότητα αποτελεί τον χώρο παραγωγής πολιτισμού και προετοιμασίας των επόμενων γενεών για τη συμμετοχή τους στην ανάπτυξη της κοινωνίας.
Νομίζουν ότι τα πανεπιστήμια είναι ένας τεράστιος «παιδότοπος» ενηλίκων που ασκούνται στην «ρίψη» ή στην «κατάρριψη» ιδεών, χωρίς ρεαλιστικό σκοπό και δημιουργικό στόχο. Εν τω μεταξύ, ο κ. Φίλης και οι σύντροφοί του, δεν προσεγγίζουν καν, την φιλοσοφία των πανεπιστημίων κάποιας σοσιαλιστικής κοινωνίας του παρελθόντος. Γιατί έχουν στον νου τους μόνο μια ιδεώδη κατάσταση στην οποία επένδυσε ο συνδικαλισμός και η κομματοκρατία της Μεταπολίτευσης: αιώνιες σπουδές, ανεξέλεγκτοι φοιτητές χωρίς υποχρεώσεις και τα ιδρύματα εξαρτημένα από το κράτος.
Στο δια ταύτα, η επαναφορά των αιώνιων φοιτητών δεν μπορεί να είναι παρά μία ακόμα τονωτική ένεση ιδεολογίας του Υπουργού στους ψηφοφόρους του. Γιατί καμία απολύτως ανάγκη δεν υπάρχει για την συγκεκριμένη τροπολογία. Ούτε για τους φοιτητές, που θέλουν να επανέλθουν ούτε και για τα ιδρύματα που θα επιθυμούσαν να τους υποδεχτούν αλλά δεν μπορούν.
Η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση συνεχίζει να νοσεί από τον γιγαντισμό των ιδρυμάτων της και τον συγκεντρωτισμό του ελληνικού κράτους. Επικρατεί πάντα η αντίληψη των παρεμβάσεων του Υπουργείου σε όλα τα ζητήματα που θα έπρεπε να επιλύουν μόνοι τους οι πρυτάνεις, οι κοσμήτορες και οι πρόεδροι των τμημάτων. Πάντα σε αντιστοιχία με την χρηματοδότηση που έχουν και τις δυνατότητες που διαθέτουν.
Είναι σχεδόν «πρωτόγονη» τακτική παλαιών καθεστώτων να παρεμβαίνει κάθε λίγο και λιγάκι το πολιτικό σύστημα σε ζητήματα που δεν γνωρίζει και να καθιστά τους πανεπιστημιακούς άχαρες περσόνες, χωρίς ρόλο, κύρος και αξιοπρέπεια.
Ο κόσμος αλλάζει γύρω μας κι εμείς ακόμα κάνουμε κύκλους μεταξύ Κολωνακίου και Εξαρχείων. Εγκλωβισμένοι σε μια ασάλευτη και τριτοκοσμική αιωνιότητα…
