Οι βαρόνοι στην Νέα Δημοκρατία μετράνε τις δυνάμεις τους και ο Αλέξης Τσίπρας ανοίγει σαμπάνιες για την απρόσμενη τύχη που τον έχει βρει. Όσοι επεξεργάζονται το σχέδιο για την δημιουργία ενός νέου δεξιού κόμματος, ανάμεσα στην Νέα Δημοκρατία και στους ακροδεξιούς της Χρυσής Αυγής, παίζουν ανοικτά το παιγνίδι του Αλέξη και της αριστεράς.
Στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα δούμε να ξεδιπλώνουν τις κινήσεις τους διάφοροι ηγέτες και ηγετίσκοι, σε μια προσπάθεια να κρατήσουν όμηρο τον Κυριάκο. Δεν θέλουν έναν ισχυρό πρωθυπουργό. Επιθυμούν μία ελεγχόμενη αστάθεια.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έφτασε κοντά στην απόλυτη νίκη στις εκλογές και δεν μπόρεσε να κυβερνήσει. Το εκλογικό σύστημα ήταν το όπλο του τότε δυνατού ΠΑΣΟΚ για να στερήσει από τον Μητσοτάκη την εξουσία και για να επιστρέψει το ίδιο στην εξουσία.
Αυτή την φορά τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα. Δεν είναι βέβαιο ότι με ένα εκλογικό σύστημα θα «καθαρίσουν». Θα είναι τέτοια η φορολογική λαίλαπα των επόμενων μηνών που η αντίδραση μπορεί να οδηγήσει τα ποσοστά του Κυριάκου σε υπερβολικά μεγάλα ύψη. Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, για να κοπούν τα φτερά του Κυριάκου είναι ένα νέο δεξιό κόμμα. Και δεν αναφερόμαστε στον ΣΥΡΙΖΑ της ακροδεξιάς. Προφανώς κάτι μεγαλύτερο ετοιμάζεται…
Χρήματα υπάρχουν, στελέχη υπάρχουν, δεξιοί ακόμη περισσότεροι. Είναι ο μόνος τρόπος για να γίνουν χρήσιμοι διάφοροι πολιτικοί παράγοντες που τώρα αναλώνονται σε συζητήσεις ακαδημαϊκού χαρακτήρα. Η ελεγχόμενη ακυβερνησία και η κυβέρνηση εθνικής ενότητας που μπορεί να προκύψει στη συνέχεια είναι ο καλύτερος τρόπος για να βγουν οι συνταξιούχοι από την ναφθαλίνη.
Το ερώτημα είναι αν η πολιτική αυτή στόχευση είναι ωφέλιμη για την χώρα. Και ποιος νοιάζεται; Εδώ έστειλαν μια ολόκληρη χώρα στην χρεοκοπία για να διορίσουν την μισή Ελλάδα στο δημόσιο και θα κολλήσουν σε… «λεπτομέρειες» όπως αυτές που αναφέρουμε;
Η κυβέρνηση τρίβει τα χέρια της. Μεγαλύτερο όπλο δεν θα μπορούσε να της προκύψει. Αν και νομίζουμε ότι αυτό ήταν εξασφαλισμένο εδώ και πολύ καιρό. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κυβερνά μόνος του. Έχει την στήριξη ενός δεξιού συστήματος που μιλάει μεν στο όνομα της κεντροδεξιάς αλλά μισεί οτιδήποτε έχει να κάνει με το κέντρο. Είναι η παλιά διαμάχη Βενιζελικών – μοναρχικών, Ένωσης Κέντρου – ΕΡΕ. Η διαμάχη αυτή αναβιώνει και αποκτά χαρακτηριστικά μιας γενικευμένης σύγκρουσης στον αστικό χώρο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δύο επιλογές. Είτε να προσπαθήσει να έρθει σε συμβιβασμό με τους βαρόνους, είτε να έρθει σε ευθεία σύγκρουση μαζί τους. Μέχρι στιγμής δείχνει να επιλέγει το δεύτερο. Με αυτό τον τρόπο έχει πιθανότητες να πετύχει, ακόμη κι αν χρειαστεί να συγκρουστεί με πρόσωπα που βρίσκονται πολύ κοντά του. Αν συμβιβαστεί, θα εξαφανιστεί. Όσο για τα σχέδια των «στρατηγών της ομίχλης»; Ας προχωρήσουν. Όταν σηκώνει κανείς το πιστόλι θα πρέπει να είναι και σε θέση να πυροβολήσει. Μπορούν; Διότι είναι άλλο τα σχέδια επί χάρτου κι άλλο η πραγματική ζωή.
Θανάσης Μαυρίδης
