Διαβάζω τις περιπέτειες της θρυλικής πια τουρμπίνας για την οποία αγωνιά όλη η γηραιά ήπειρος και χαμογελώ. Δεν είναι δα και μικρό πράγμα να εξαρτάται η ζωή 400 εκατομμυρίων ατόμων από ένα κωλομηχάνημα (κατά το κωλόσπιτο που είχε πει κάποτε ο Βαγγέλης ο Γιαννόπουλος για τη βίλα του Ανδρέα και της Μιμής στην Εκάλη). Ούτε είναι φυσιολογικό πράγμα να απειλείται με ύφεση η παγκόσμια οικονομία, διότι αυτή η σκατοτουρμπίνα ενδέχεται να ρίξει σε ύφεση έναν από τους παγκόσμιους οικονομικούς πυλώνες, την ευρωπαϊκή οικονομία.
Αλλά δεν περιποιεί και ιδιαίτερη τιμή για κράτη κολοσσούς σαν τη Ρωσία, τη Γερμανία και τον Καναδά, το να ξεσπούν σ’ έναν λυσσαλέο πόλεμο μεταξύ τους (κατασκοπευτικό, διπλωματικό, τεχνολογικό, επικοινωνιακό) για ένα μαραφέτι που σπρώχνει αέρα, έστω κι αν ο αέρας αυτός έχει θερμαντικές ιδιότητες. Κάποτε οι γεωστρατηγικές και γεωπολιτικές διαφορές ανάμεσα σε κράτη και αυτοκρατορίες ήταν πιο μεγαλοπρεπείς και εντυπωσιακές.
Ούτε είναι ιδιαίτερα κολακευτικό για το παγκόσμιο σύστημα πληροφοριών (που ξέρει πόσο πυρετό έχει σήμερα ο Μπάιντεν κι αν έβηξε χθες το απόγευμα στην κρεβατοκάμαρα του ο Πούτιν) να μην μπορεί να βρει που στον διάολο βρίσκεται μια τουρμπίνα σε μέγεθος πολυκατοικίας. Ήταν στη Ρωσία, πήγε στον Καναδά, πετάχτηκε ως τη Γερμανία, ξεκίνησε για Ρωσία, δεν έφτασε ποτέ στη Ρωσία… χάθηκε σαν κουνέλι που μπαινοβγαίνει στο καπέλο μάγου.
Και δήλωσε ο Καναδάς ότι αυτός δεν έχει ευθύνη γιατί την πήραν οι Γερμανοί και αναρωτήθηκε η Γερμανία (δίχως να επιβεβαιώσουν ότι την έχουν) αν δίνοντας την πίσω στους Ρώσους παραβιάζει το εμπάργκο που η ίδια επέβαλε στη Μόσχα… εδώ μιλάμε για παιχνιδάκια παιδιών του νηπιαγωγείου που τα χαζεύουν οι μεγάλοι και γελάνε καλοσυνάτα. Αμ το άλλο με την εταιρεία; Είπε η Siemens ότι την έφτιαξε και την καλοσυντήρησε την τουρμπίνα, αλλά ο Πούτιν απάντησε ότι αν το manual τη συνοδεύει δεν είναι τέλειο και λεπτομερειακό, δεν θα αποπειραθεί καν να βάλει την τουρμπίνα (που κανείς δεν ξέρει που είναι) πάνω στον αγωγό. Κι άντε τώρα εμείς να ξ’έρουμε αν το manual έχει κανένα ορθογραφικό λάθος και μείνουμε δίχως ηλεκτρικό. Κωμωδία σκέτη.
Και λένε οι Γερμανοί «του τη δίνουμε αλλά αυτός δεν την παίρνει» και απαντούν οι Ρώσοι «τη ζητάμε και δεν μας τη δίνουν». Δουλεύουν την υφήλιο ψιλό γαζί. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι η γενιά μας ζει τον δικό της παγκόσμιο πόλεμο, αλλά που είναι πόλεμος προσχημάτων, υποκρισίας και χαζών δικαιολογιών. Τουλάχιστον κάποτε, ο Χίτλερ με τον Τσόρτσιλ τα ‘λεγαν χύμα και τσουβαλάτα, αλληλοβρίζονταν σκαιότατα, έδειχναν το μίσος τους ο ένας για τον άλλον. Οι σημερινοί μας, παίζουν με τις τουρμπίνες τους.
