Ο αναγγελθείς ανασχηματισμός στερείται πολιτικών χαρακτηριστικών. Δεν σηματοδοτεί οποιαδήποτε πολιτική στροφή ή επιλογή. Είναι ο ανασχηματισμός του τίποτα, μια απολίτικη επικοινωνιακή πομφόλυγα.
Ακόμα και αν θεωρήσει κανείς ότι η υπουργοποίηση της Μυρσίνης Ζορμπά (δυσάρεστη έκπληξη) και της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου νοηματοδοτεί τη στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία, η υπουργοποίηση της Κατερίνας Παπακώστα την ακυρώνει και την εξευτελίζει.
Πρόκειται για το πολιτικό αδιέξοδο μιας κυβέρνησης, μιας παράταξης και μιας αντίληψης που προσπαθεί απεγνωσμένα να γαντζωθεί, με κάθε τρόπο, στην εξουσία.
Παράλληλα υποδηλώνει τη διπλή ένδεια του κυβερνητικού συνασπισμού των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Πρώτον, την ένδεια του πολιτικού δυναμικού. Την αδυναμία ανάληψης καθηκόντων από στελέχη με στοιχειώδεις επιχειρησιακές ικανότητες.
Δεύτερον την ένδεια πολιτικής συγκρότησης. Η κυβίστηση από το αντιμνημόνιο στην ακραία υποχωρητικότητα έχει δημιουργήσει ένα πολιτικό και ιδεολογικό κενό που δεν καλύπτεται με επικοινωνιακά τεχνάσματα και κυβερνητικούς ανασχηματισμούς. Όταν δεν μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα, αλλάζεις τις λέξεις, ή τους ανθρώπους.
Παράλληλα, φαίνεται ότι τα παθήματα από την καταστροφή στο Μάτι δεν έγιναν μαθήματα. Δεν γίνεται αντιληπτό ότι πέραν των πολιτικών συσχετισμών υπάρχουν στοιχειώδεις προϋποθέσεις προσωπικών ικανοτήτων για την άσκηση πολιτικών καθηκόντων.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο metarithmisi.gr
