Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα
Όλα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό πρωτάθλημα θυμίζουν Λιβύη στην μετά-Καντάφι εποχή. Οι φυλές σφάζονται μεταξύ τους και οι φύλαρχοι φιγουράρουν σαν διακρατικοί νταβατζήδες ανά περιφέρεια.
Και το περίεργο είναι ότι προσαρμοστικοί μιμητές της "ελληνικής κουλτούρας" γίνονται πολύ εύκολα οι ξένοι παίκτες και προπονητές. Φωτεινά παραδείγματα οι προπονητές του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ οι οποίοι στη χώρα τους δεν θα διανοούνταν να παίξουν θέατρο μπροστά σε 40 χιλ θεατές ή να απειλήσουν τον διαιτητή με προκλητικό θράσος.
Ο χθεσινός ποδοσφαιρικός αγώνας στην Τούμπα, μεταξύ ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, έδειξε για άλλη μία φορά, ότι η χώρα ανήκει πέρα για πέρα στου "Βεδουίνους" της. Ακυρώθηκε γκολ του ΠΑΟΚ, ο διαιτητής έδειξε σέντρα και μετά ανακάλεσε. Ο ιδιοκτήτης, εν τω μεταξύ, της ΠΑΕ και επίδοξος "πατερούλης" του "ορθόδοξου ποντομακεδονικού λαού" μπήκε στο γήπεδο, για να απειλήσει τον διαιτητή έχοντας και όπλο στην ζώνη του. Και όπως είναι φυσικό, ξεκίνησε άλλη μία ομηρική νέα αφήγηση αν θα αφαιρεθούν, εν νέου, οι βαθμοί από τον ΠΑΟΚ που, νωρίς τα ξημερώματα της προηγούμενης ημέρας, του είχαν επιστραφεί....
Παράνοια; Ακόμα χειρότερα: κοινωνικός αυτισμός και καταστροφική διάθεση για αυτοδικία. Ο απόλυτος πρωτογονισμός σε όλο του το μεγαλείο. Είχε προηγηθεί ο Ολυμπιακός με τους θεατρινισμούς του προπονητή του, σε άλλη συνάντηση και χθες ολοκληρώθηκε το σκηνικό της "Άγριας Δύσης" με τον Ιβάν Σαββίδη να μπουκάρει ένοπλος στον αγωνιστικό χώρο!
Αυτή λοιπόν, η κοινωνία που ανέχεται αυτό το θέατρο του παραλόγου και συνεχίζει να βαυκαλίζεται με τα φεουδαρχικά κατάλοιπα της Ανατολής, έχει περιέλθει σε κατάσταση εκτεταμένης σήψης. Θαυμάζει εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, εκλέγει υπόδικους δημάρχους, μιλάει με θαυμασμό για Ρώσους ολιγάρχες, φαντασιώνεται τον Πούτιν θριαμβευτή στην Αγιά Σοφιά και από τις νευρώσεις της δεν μπορεί να απολαύσει ούτε ποδοσφαιρικούς αγώνες.
Ο διοργανωτής εν τω μεταξύ, του πρωταθλήματος με συνοδοιπόρο την Δικαιοσύνη δεν είναι σε θέση να προστατεύσει το κύρος της διοργάνωσης. Ακόμα δεν είναι σε θέση να κατανοήσει ότι ένα μαζικό προϊόν ψυχαγωγίας, όπως είναι το πρωτάθλημα της Super League, πρέπει να προστατεύεται και όχι να αφήνεται στο έλεος "φυλών" και "φυλάρχων".
Δεν νομίζω ότι έχει πια νόημα η ερμηνεία του χάους. Απλά το γεγονός της διάλυσης πρέπει να μας προβληματίσει για την αδυναμία της πολιτείας αλλά και την αδιαφορία να συγκρατήσει το αλληλοπαθές και εμφύλιο μένος. Δεν έχει σημασία να αναζητήσουμε αίτια που η χώρα διασκορπίζεται στα κομμάτια της αλλά μόνο ότι αυτό συμβαίνει αναμφισβήτητα, σε πολλούς τομείς της.
Είναι γεγονός ότι δεν είμαστε πλέον σε θέση να τελειώσουμε με κανονικό τρόπο ένα πρωτάθλημα. Γιατί θα πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι για έναν πόλεμο με τους Τούρκους; Ποιος θα συντονίσει επιχειρήσεις και ποιος θα πάρει αποφάσεις όταν μετά από 10 χρόνια κρίσης, η κοινωνία βυθίζεται στον κατακερματισμό και στον φιλάρεσκο αμοραλισμό της;
Δεν ξέρω πια αν είμαστε μόνο γελοίοι ή μόνο τόσο τραγικοί. Η αν τελικά, ήρθε η ώρα να πάρουμε την "άγουσα για τα αποδυτήρια", όπως λένε και κάποιοι "λόγιοι" sport casters. "Μήπως κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια, ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα". Και τώρα μπήκαμε σε φάση διάλυσης και αυτοδίκαιης τιμωρίας..."
