Τώρα που έφυγαν από την μέση οι αξιότιμοι κύριοι Ψυχάρης και Μπόμπολας, αναρωτιόμαστε αν ο ελληνικός Τύπος έχει βρει την χαμένη αξιοπιστία του. Φανταζόμαστε ότι δεν υπάρχουν άλλες υπερχρεωμένες επιχειρήσεις στον χώρο του Τύπου. Ότι όλοι οι άλλοι που εξακολουθούν και λειτουργούν χαίρουν άκρας υγείας. Όχι; Δεν είναι έτσι; Ω, τι μας λέτε; Κάθαρση α λα καρτ;
Εγώ πάντως τον παραδέχομαι τον Αλέξη. Ήθελε να κλείσει δύο μαγαζιά και τα έκλεισε. Δημιουργεί την δική του αυτοκρατορία. Η προσπάθεια ελέγχου του Τύπου είναι στρατηγική κίνηση. Γι'' αυτό και επιμένουν τόσο πολύ σε αυτό. Ο βαθμός του ελέγχου των μέσων ενημέρωσης είναι εκπληκτικός. Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε πράξη εκείνο που δεν κατάφερε ο Ανδρέας Παπανδρέου, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που είχε καταβάλει.
Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι κάποιοι «δεξιοί» εκδότες έχουν ανακαλύψει πόσο μεγάλος ηγέτης είναι ο Αλέξης Τσίπρας και πόσο μεγάλο πρόβλημα έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επειδή οι δημοσκοπήσεις σε μη προεκλογική περίοδο τον δείχνουν να έχει μία απόσταση «μόνο» 10 ή 12 ποσοστιαίων μονάδων από τον αντίπαλό του. Κατά πάσα πιθανότητα αυτή θα είναι η ετυμηγορία τους ακόμη κι αν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν για τον Κυριάκο ποσοστά Βορείου Κορέας.
Αυτά κάνουν οι μεγάλες οικονομικές υποχρεώσεις! Όταν ένα μέσο ενημέρωσης δεν είναι κερδοφόρο, όταν δεν το στηρίζουν έμπρακτα οι αναγνώστες του, τότε εξαρτάται από κάποιον ή κάποιους που θα μπορούσαν να το κρατήσουν στην ζωή. Και στις σημερινές συνθήκες της Οικονομίας αυτός ο κάποιος είναι μόνο ένας, το Δημόσιο. Δηλαδή η κυβέρνηση. Και δεν είναι μόνο οι κρατικές διαφημίσεις.
Έτσι εξηγείται πως συναντάμε ανθρώπους που κάποτε έπιναν νερό στην «μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη», να βρίσκουν σήμερα την Νέα Δημοκρατία ότι δεν είναι του… γούστου τους. Να υποστηρίζουν ότι ο μεσαίος χώρος ανήκει στον… Πάνο Καμμένο και να κατηγορούν την Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη για… ακροδεξιά στροφή. Ώρες – ώρες νομίζουμε ότι διαβάζουμε τα non paper του Μαξίμου και τίποτε άλλο.
Το να συζητά για fake news ο κ. Τσίπρας είναι αστείο. Η κυβέρνηση του προσπαθεί να επιβάλλει την ομοιομορφία στον ελληνικό Τύπο, όπως κάποτε συνέβαινε με τις ποδιές στα σχολεία. Ισχυρίζεται, λοιπόν, ότι έχει δήθεν εχθρούς που μεταχειρίζονται δόλια μέσα για να την πλήξουν. Μοιάζει σαν να φωνάζει ο κλέφτης. Και το περίεργο είναι ότι ο νοικοκύρης πράγματι φοβάται και το βάζει στα πόδια! Με άλλα λόγια, η πολιτική επιλογή του κ. Τσίπρα δικαιώνεται πλήρως από την απραξία της αντιπολίτευσης.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να επενδύει στην προπαγάνδα. Ίσως είναι η δουλειά που την ξέρουν καλύτερα απ' όλες τις άλλες. Αν και θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν είναι δύσκολο για κάποιον να «περάσει» τις απόψεις του όταν ελέγχει όλα τα μέσα! Όταν δεν υπάρχει στην πράξη αντίθετη φωνή.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
