Του Σάκη Μουμτζή
Πόσο άσχημα είναι τα πράγματα για τον ΣΥΡΙΖΑ; η απροκάλυπτη βοήθεια που του προσφέρουν οι εταίροι μας δεν αρκεί;
Προφανώς, οι μετρήσεις που έχουν στο μέγαρο Μαξίμου δείχνουν πως η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Και όχι μόνον εξαιτίας αυτών που έγιναν και διαμόρφωσαν μια σημαντική δημοσκοπική διαφορά υπέρ της Νέας Δημοκρατίας, αλλά κυρίως εξαιτίας αυτών που έρχονται.
Ετσι, ο φόβος της απώλειας της εξουσίας, που για πολλούς υπουργούς σημαίνει και την έναρξη δικαστικών περιπετειών, έχει δημιουργήσει μια κατάσταση πανικού στα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.
Μέσα στην απόγνωση και στην απελπισία τους, σκέφτηκαν να ρίξουν στην μάχη την κυρία Π. Μπαζιάνα, σύζυγο του πρωθυπουργού. Η σκέψη των επικοινωνιολόγων του ΣΥΡΙΖΑ είναι απλή. Απλοϊκή θα έλεγα.
Η κυρία Μπαζιάνα είναι άτομο πολιτικοποιημένο, έχει φρέσκο πρόσωπο και δεν έχει φθαρεί, προς το παρόν. Αρα αν βγεί μπροστά, μπορεί κάτι να γίνει.
Η πολυσέλιδη συνέντευξη της σε φιλική εφημερίδα, δεν ήταν ούτε ρουτινιάρικη ούτε αυθόρμητη. Δεν ήταν, δηλαδή κατάθεση ψυχής. Ηταν ένα βαθύτατα πολιτικό κείμενο, καλοπροσεγμένο.
Επειδή η κυρία Π. Μπαζιάνα έχει προηγούμενη πολιτική δραστηριότητα γνωρίζει πλέον πως φεύγει από το απυρόβλητο που βρισκόταν, και εισέρχεται στον άγριο κόσμο της πολιτικής, όπου – καλώς ή κακώς – επιτρέπονται όλα τα χτυπήματα.
Συνεπώς, όσοι επιχειρούν να την απειλήσουν, να την προσβάλλουν ή να την μειώσουν, κάνουν λάθος. Οποιος ή όποια εισέρχεται στην κεντρική πολιτική σκηνή, και μάλιστα σε αυτό το επίπεδο, έχει γερό στομάχι.
Δεν καταλαβαίνει από τέτοια. Υποθέτω.
Αλλωστε, είναι λάθος πολιτικά η απόπειρα ηθικής σπίλωσης και οι προσωπικές επιθέσεις. Το ότι αυτά συμβαίνουν κατά κόρον, δεν σημαίνει πως φέρνουν και το επιθυμητό αποτέλεσμα. Απεναντίας καθιστούν το θύμα συμπαθές.
Αρα η κυρία Π. Μπαζιάνα θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πολιτικά και μόνον πολιτικά. Τι λέει, τι υποστηρίζει.
Τίθεται έτσι ένα ερώτημα. Με τα όσα είπε και με τα όσα θα λέει, σε ποιούς απευθύνεται; Αυτοί που συνέλαβαν την ιδέα να την ρίξουν στην αρένα δίπλα στο κουτσό άλογο που ονομάζεται Αλέξης, τι προσδοκούν;
Μπορεί με την παρουσία της και μόνον να πείσει τον αναποφάσιστο; Τον απογοητευμένο από τα ψέματα του συζύγου της; Πιστεύουν πως μπορεί να κάνει το «κρέας ψάρι;»
Ως γνωστόν, η επικοινωνία είναι το τελευταίο καταφύγιο όσων δεν έχουν να πουν τίποτα επί της ουσίας. Νομίζουν πως με ένα ωραίο περιτύλιγμα θα εξαπατήσουν τους πολίτες.
Στην απόγνωση τους επάνω, δεν κάνουν την απλή σκέψη, πως πάντα η κορδέλα κόβεται, το πολυτελές χαρτί σκίζεται, το καλαίσθητο κουτί ανοίγεται. Πάντα.
Και τότε ο πολίτης—πελάτης διαπιστώνει την απόπειρα, για μια ακόμα φορά, εξαπάτησης του.
Γιατί η κυρία Π. Μπαζιάνα, επί της ουσίας, δεν έχει να πει τίποτα καινούργιο. Απεναντίας, τα όσα είπε στην συνέντευξη της είναι αριστερίστικες σαχλαμάρες που δεν τις ακούγαμε ούτε από την ΑΑΣΠΕ και την ΠΠΣΠ στα αμφιθέατρα του '70.
Γιατί αυτό είναι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθεί να πουλήσει ένα ακραία φιλελεύθερο success story, με αριστερίστικη αργκό. Κάτι που εκτός από γελοίο είναι και αναποτελεσματικό.
Μεταξύ των λόγων της Περιστέρας και των πράξεων του Αλέξη, ο πολίτης θα κρίνει και θα αποφασίσει με βάση τα πεπραγμένα του Αλέξη.
