H γελοιότητα των αγωνιστικών πράξεων ακτιβισμού των ημιπιτσιρικάδων του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και του λεγόμενου αντιεξουσιαστικού χώρου δεν έχει προηγούμενο. Ο εμπνευστής του όρου είναι ο πρώην πρόεδρος της Βουλής στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Βούτσης, που είχε περιγράψει τους ημιπιτσιρικάδες, σαν ανθρώπους μικρότερους σε ηλικία των 40 ετών, που ανεβαίνουν πάνω σε μηχανάκια και πετούν προκηρύξεις.
Είναι αυτοί οι ίδιοι ημιπιτσιρικάδες, που όντας άεργοι, παρελαύνουν στο κέντρο των Αθηνών με την πρώτη ευκαιρία, σε κάθε διαδήλωση ή συγκέντρωση με τα γνωστά στειλιάρια στα χέρια εν είδει κόκκινων σημαιών, υποδυόμενοι πότε τους μαθητές, πότε τους φοιτητές, πότε τους δημοσίους υπαλλήλους, πότε τους αγρότες, πότε τους συνταξιούχους, πότε τους εργάτες, πότε τους απεργούς και πότε τους μετανάστες.
Είναι αυτοί οι ίδιοι ημιπιτσιρικάδες, που μέσω αυτών των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, προσπαθούν να κολλήσουν κομματικά ένσημα και να αποκτήσουν παράσημα επαναστατικής δράσης, στο δρόμο προς την απόκτηση της μαγικής καρέκλας του βουλευτή, στην κοινοβουλευτική δημοκρατία, που τόσο αμφισβητούν, περιφρονούν και μισούν.
Οι πρόσφατες εικόνες με τους ημιπιτσιρικάδες που προσέγγισαν το σημείο που ήταν δεμένη η Καναδική φρεγάτα «HCMS MONTREAL FFH336», και έριξαν κόκκινες μπογιές σαν ένα «συμβολικό μήνυμα» καταδίκης του «ιμπεριαλιστικού πολέμου» στην Ουκρανία και της εμπλοκής της χώρας μας σε αυτόν, θα μπορούσαν να προκαλέσουν μόνο γέλια. Δυστυχώς, όμως προκαλούν προβληματισμό. Διότι εάν οι ημιπιτσιρικάδες μπορούν ανενόχλητοι και με τόση ευκολία να πλησιάζουν τα πολεμικά σκάφη, σκεφτείτε τι μπορεί να συμβεί αν στη θέση αυτών των γραφικών 40άρηδων, βρίσκονταν ομάδες ανθρώπων που είχαν σαν σκοπό τη δημιουργία πραγματικού επεισοδίου, με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Και τα ίδια ετοιμάζονται να κάνουν με αφορμή την έλευση του γαλλικού αεροπλανοφόρου «Charles de Gaulle» και του αμερικανικού οχηματαγωγού «Liberty Passion». Καθήκον της κυβέρνησης είναι όμως η αποτροπή παρόμοιων καταστάσεων.
Με την ίδια λογική κινούνται και οι ημιπιτσιρικάδες, που ήδη έχουν επιβραβευτεί από τους κομματικούς σχηματισμούς τους και έχουν ανελιχθεί είτε σε ηγετικές θέσεις στα κόμματα τους, είτε έχουν διαβεί το κατώφλι της Βουλής. Και στις περιπτώσεις αυτές δεν είναι η γελοιότητα των πράξεών τους, αλλά η τοξικότητα των δηλώσεών τους, που προκαλεί.
Τι σημαίνει άραγε η δήλωση του αρχι-ημιπιτσιρικά του ΣΥΡΙΖΑ, ότι οι μισθοί πρέπει να ανέβουν και οι τιμές να πέσουν, για να μείνει όρθια η κοινωνία; Τι θέλει να πει μέσα από αυτή τη δήλωση, επιπέδου Δημοτικού σχολείου, ο ημιπιτσιρικάς; Πώς μπορούν να γίνουν αυτά τα θαύματα; Και ποιος θα επωμιστεί το βάρος της εκπλήρωσης αυτής της ρήξης, με την πραγματικότητα; Ποιος θα καλύψει τις αυξήσεις των μισθών; Και πώς θα επιτευχθεί η μείωση των τιμών; Άραγε οι αυξήσεις στους μισθούς, δεν αυξάνουν το κόστος; Και ποιος θα καλύψει αυτήν την αύξηση, αν όχι ο καταναλωτής;
Με την ίδια ευκολία, που οι ημιπιτσιρικάδες ανεβαίνουν στα παπάκια και ρίχνουν προκηρύξεις ή μπογιές ή κάνουν πορείες στους δρόμους της Αθήνας, κάνουν δηλώσεις, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι τα λόγια τους, πρέπει κάπου να εδράζονται. Ίσως και να είναι κάτι, που δεν τους απασχολεί. Σίγουρα δεν χρειάζεται να έχεις επιχειρήματα όταν κραυγάζεις συνθήματα, ή πετάς μπογιές. Διότι σε αυτές τις περιπτώσεις, οι πράξεις έχουν συμβολικό χαρακτήρα, σύμφωνα με τους εμπνευστές τους. Ωστόσο όταν εκφράζεις πολιτικό λόγο, οφείλεις να έχει επιχειρήματα και οφείλεις να υποστηρίζεις όσο λες, με λογική.
Τα ίδια ισχύουν και για τον ημιπιτσιρικά βουλευτή, που κατηγορεί τη Δύση διότι στηρίζει τους αμυνόμενους Ουκρανούς, μετά από τη Ρωσική εισβολή. Μέσα στο γενικότερο «χίπικο» κλίμα αγάπης, ειρήνης και ίσων αποστάσεων, που προσπαθεί να διαμορφώσει ο ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί το πάγιο αντιδυτικό του μένος, διαβάσαμε ότι, «είναι αδήριτη ανάγκη η Δύση να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για τον τερματισμό του πολέμου και της αιματοχυσίας. Κάνει ό,τι είναι δυνατόν; Η απάντηση είναι: Όχι. Κάνει ό,τι είναι δυνατόν για την ενίσχυση της μιας πλευράς, του αμυνόμενου».
Μάλιστα. Μετά τις δηλώσεις άλλου ημιπιτσιρικά βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, για την αποστολή σταφίδων, στην Ουκρανία, έρχεται ο τομεάρχης Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ με την ίδια νοοτροπία, να κατηγορήσει τη Δύση που ενισχύει την Ουκρανία. Έριξε την προκήρυξή του ή την μπογιά του και μετά εξαφανίστηκε. Διότι τέτοια βαρύτητα και αξία έχουν αυτές οι δηλώσεις. Μηδενική. Ωστόσο εισβάλουν με τοξικότητα στο δημόσιο διάλογο, συστρατευόμενες με τις ψεκασμένες ανακοινώσεις της ρωσικής πρεσβείας, των ιερομόναχων του Αγίου Όρους, των σταλινικών απολιθωμάτων και των ακροδεξιών θαυμαστών του ξανθού γένους.
Υπό αυτήν την έννοια, οι πράξεις και οι δηλώσεις των ημιπιτσιρικάδων της αριστεράς, ξεφεύγουν από το επίπεδο της γελοιότητας και περνούν στο πεδίο της αντιδυτικής προπαγάνδας του Ρωσικού καθεστώτος. Εξ ου και η επικινδυνότητά τους.
