Δεν μ’ άρεσε η είδηση ότι φεύγει από την Ελλάδα η Ίνγκεμποργκ. Όπως επίσης με ενόχλησε σφόδρα η ενημέρωση της ότι σε κάποιον σκοτεινό δρόμο της (Ύδρας;) της πέταξαν μια πέτρα που της έσκισε το μέτωπο. Κανένας σοβαρός άνθρωπος δεν τα επικροτεί αυτά και κανένας δημοκρατικός πολίτης δεν αποδέχεται ούτε δικαιολογεί τη βία εναντίον οποιουδήποτε.
Όπως εξήγησα και σε προηγούμενο κείμενο μου επί του θέματος, είμαστε Ευρωπαίοι πολίτες σε μια δημοκρατική χώρα, έχουμε στέρεα άποψη για το τι είναι σωστό και τι λάθος, υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα όλων να έχουν τη γνώμη τους και να τη διατυπώνουν ελεύθερα, αλλά δεν τρώμε και αμάσητες τις κατηγορίες που εκτοξεύει ο κάθε τυχάρπαστος εναντίον μας. Θεωρούμε καλοδεχούμενο όποιον θέλει να παραμείνει στην Ελλάδα, αλλά δεν θα βάλουμε και τα κλάματα αν κάποιος δεν μας γουστάρει και φύγει για το πατρικό του.
Κατά τούτο, ώρα καλή στη στράτα της κι αέρας στα πανιά κι ούτε πουλί πετούμενο να μην βρεθεί μπροστά της. Κι αφού η Ίνγκεμπροργκ είναι τόσο αφοσιωμένη στα ιδανικά της άτεγκτης και ανελέητης δημοσιογραφίας σαν αυτήν που μας επέδειξε στο Μαξίμου, της ευχόμαστε καλές σκληρές ερωτήσεις και σε συνεντεύξεις του Ερντογάν ή του Λουκασένκο, όπου είμαστε βέβαιοι ότι θα την οδηγήσει το καθήκον της. Διότι αν δεν πεταχτεί ως εκεί να τους πει κι αυτούς «ψεύτες», ειλικρινά θα στεναχωρηθούμε. Πιστεύουμε τόσο πολύ στον ηρωισμό της.
Να μας επιτρέψει παρεμπιπτόντως να της πούμε ότι κακώς έκανε σε Ολλανδικά μέσα τη δήλωση «το κόκκινο καπέλο μου έγινε σύμβολο στην Ελλάδα». Φυσικά, ο καθένας δικαιούται να δηλώνει ό,τι του κατεβάσει η κούτρα, απλώς μερικές φορές το περιεχόμενο των δηλώσεων μας είναι από μόνο του ικανό να μας κατατάξει στην κατηγορία των ψώνιων. Ας το γνωρίζει, μια καλοπροαίρετη συμβουλή της δίνουμε.
Τέλος, την παρακαλούμε θερμά να μην λέει ότι «δέχεται μίσος από τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης». Κανένα μίσος. Η ερώτηση της έγινε αντικείμενο ευρύτατου δημοσίου διαλόγου, τι ήθελε δηλαδή; Αυτή να μιλά, αλλά όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες να βγάλουμε τον σκασμό; Λιγάκι υπερβολική βρίσκω την απαίτηση της. Τέλος, πάντων, ας πάει στο καλό, μια χαρά είναι η ζωή κι εκεί στην Ολλανδία.
Βέβαια, πρόσφυγες εξ ανατολών και ασυνόδευτα παιδιά δεν έχει η πατρίδα της για να τα βοηθήσει η Ίνγκεμποργκ κι αυτό θα είναι μια πηγή δυστυχίας για εκείνην. Οι συμπατριώτες της προτιμούν να τα αφήνουν εδώ στη φασιστική Ελλάδα παρά να τα έχουν ανάμεσα στα ευρωπαϊκά πόδια τους. Τώρα όμως που θα πάει πίσω, μπορεί να το διορθώσει αυτό. Έτσι σύμβολο που έγινε, θα πείσει τους Ολλανδούς να πάρουν μερικούς δύστυχους, παρά να τους αφήνουν στους Έλληνες που χρυσαυγιτίζουν εν συνόλω. Της το ευχόμαστε ολόψυχα.
