Της Οντίν Λιναρδάτου
Κάτι πολύ σοβαρό και πολύ κακό γίνεται στον κόσμο και οι φιλελεύθερες δημοκρατίες δε φαίνεται ούτε να το κατανοούν ούτε να μπορούν να το νικήσουν.
Η σαρωτική νίκη, στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Βραζιλία, του ακροδεξιού, ομοφοβικού υποψηφίου Ζαΐρ Μπολσονάρο αποδεικνύει πως σε παγκόσμιο επίπεδο οι ακραίες φωνές συγκινούν τους πολίτες.
Αυτό που παρατηρούμε στη Βραζιλία είναι πως τα παραδοσιακά κόμματα αποτυγχάνουν συνεχώς να αφουγκραστούν τους πολίτες και τις ανησυχίες τους. Επί σειρά ετών αγνοούσαν τα θέματα που απασχολούσαν περισσότερο από όλα τους Βραζιλιάνους και αυτά ήταν τα ζητήματα διαφθοράς και η εγκληματικότητα.
Η 63χρονη Μαρία Ολιβέιρα νοικοκυρά μεσοαστικής οικογένειας που ζει στο Σάο Πάολο λέει πως κουράστηκε από τους ίδιους και ίδιους πολιτικούς. Ψήφισε λοιπόν τον Μπολσονάρο γιατί της φάνηκε λίγο τρελός και πιστεύει πως η χώρα χρειάζεται κάποιον που θα φέρει την αλλαγή.
Όπως συνέβη και στην Ιταλία αλλά και στη Βρετανία με το Brexit, στην Αυστρία, στη Σουηδία, ο κόσμος αποζητά τις ακραίες φωνές και δεν τις φοβάται πια.
Το ακραίο, το ρατσιστικό, το ακροδεξιό έχει γίνει πια μέρος της καθημερινότητας και δεν ξαφνιάζει τους πολίτες, δεν σοκάρει, δεν ενοχλεί, γίνεται η κυρίαρχη τάση.
Αυτό το παρατηρήσαμε πρώτα στην Ευρώπη ακόμα και στη Γερμανία όπου το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία μπήκε στη βουλή και συνεχίζει να καλπάζει στις δημοσκοπήσεις.
Στο AfD μάλιστα διαμορφώνεται μία νέα τάση, η εβραϊκή, που αριθμεί αυτή τη στιγμή 20 μέλη. Αυτό προκάλεσε αρχικά μεγάλη έκπληξη. Αν αναλογιστούμε όμως ότι ο αντιπρόεδρος του εθνολαϊκιστικού Βόλφγκανγκ Φουλ είναι Εβραίος και ήταν πρόεδρος του Ανώτατου Συμβουλίου της Ισραηλιτικής Θρησκευτικής Κοινότητας στο Μπάντεν, θα καταλάβουμε ίσως καλύτερα τη δημιουργία αυτής της τάσης.
Άλλωστε, προς το παρόν τουλάχιστον, ορκισμένος εχθρός της Εναλλακτικής για τη Γερμανία είναι οι πρόσφυγες και μετανάστες .
Η Λατινική Αμερική ακολουθεί λοιπόν το δρόμο που χάραξε πρώτα η γηραιά ήπειρος και μετά οι Ηνωμένες Πολιτείες με την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ.
Το φαβορί για την προεδρία στη Βραζιλία εμφανίζεται ως ο υποψήφιος του νόμου και της τάξης.
Απεχθάνεται και το υποστηρίζει δημόσια τις μειονότητες, τους μετανάστες, τις γυναίκες και τους ΛΟΑΤΚΙ.
Έχει υποσχεθεί να δώσει μεγαλύτερες αρμοδιότητες στην αστυνομία και το δικαίωμα να σκοτώνουν εγκληματίες χωρίς να τιμωρούνται.
Θα διευκολύνει επίσης τους απλούς πολίτες να οπλοφορούν.
Ο Ζαΐρ Μπολσονάρο εκμεταλλεύτηκε με έξυπνο τρόπο , όπως κάνουν άλλωστε όλοι οι λαϊκιστές, την απογοήτευση του κόσμου για τους παραδοσιακούς πολιτικούς και το θυμό τους για τα σκάνδαλα διαφθοράς.
Οι επιπτώσεις από τη σχεδόν βέβαιη εκλογή του Μπολσονάρο θα είναι δραματικές.
Ο Μπολσονάρο δεν σταματά να αναπολεί τα χρόνια που τη Βραζιλία κυβερνούσαν στυγνοί δικτάτορες ενώ πλέκει το εγκώμιο και στους στρατιωτικούς που βασάνιζαν εκείνα τα χρόνια τους αριστερούς πολιτικούς της αντιπολίτευσης.
Δεν είχε διστάσει να πει μάλιστα πως η μεγαλύτερη αποτυχία των δικτατόρων ήταν πως δεν τους σκότωσαν όλους.
*Τη συνέχεια του άρθρου μπορείτε να τη διαβάσετε στο Metarithmisi.gr
