Μία είδηση έχει πολλές αναγνώσεις. Έτσι η έρευνα για την άνοδο του λαϊκισμού στην Ευρώπη που έκανε η εφημερίδα Γκάρντιαν ερμηνεύτηκε από τον φιλελεύθερο Γκι Φέρχοφσταντ ως νίκη των πολιτών που αγαπούν την ΕΕ, μια που τρεις στους τέσσερις ψηφίζουν σταθερά φιλοευρωπαϊκά κόμματα και μόνο ένας στους τέσσερις προτιμά τους λαϊκιστές.
Η πραγματικότητα όμως είναι λιγότερο αισιόδοξη.
Η έρευνα δείχνει πως ο λαϊκισμός ανεβαίνει με σταθερούς ρυθμούς από το 1998 και μετά.
Πριν από 20 χρόνια τα λαϊκιστικά κόμματα βρίσκονταν στο περιθώριο και αποτελούσαν περίπου το 7% όλων των ψηφοφόρων της Γηραιάς Ηπείρου.
Σήμερα τα λαϊκιστικά κόμματα αποτελούν μια από τις κυρίαρχες τάσεις της εποχής μας και μας είναι αδύνατον να κατανοήσουμε την απόφαση των Βρετανών για το Brexit αλλά και την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στο τιμόνι των Ηνωμένων Πολιτειών χωρίς να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας την άνοδο του λαϊκισμού.
Οι ένθερμοι υποστηρικτές του λαϊκισμού λένε πως υπερασπίζεται τους απλούς ανθρώπους, πολεμάει τα οργανωμένα συμφέροντα και για αυτό αποτελεί κινητήρια δύναμη σε κάθε δημοκρατία.
Στην πραγματικότητα βέβαια όλοι οι λαϊκιστές ηγέτες που κυβερνούν προσπαθούν να αλλοιώσουν τα βασικά χαρακτηριστικά της δημοκρατίας, να υπονομεύσουν την ανεξαρτησία των ΜΜΕ και της δικαιοσύνης αλλά και να ποδοπατήσουν τα δικαιώματα των μειονοτήτων.
Δεν έχει πέσει όμως μόνο η Ευρώπη θύμα του λαϊκισμού.
Λαϊκιστές ηγέτες έχουν εκλεγεί σε πέντε από τις επτά μεγαλύτερες δημοκρατίες του κόσμου, στην Ινδία, στις Ηνωμένες Πολιτείες , στη Βραζιλία , στο Μεξικό και στις Φιλιππίνες.
Ο λαϊκισμός στην Ευρώπη πάει πίσω πολλές δεκαετίες.
Το ακροδεξιό κόμμα της Ελευθερίας στην Αυστρία ιδρύθηκε το 1956 από έναν πρώην Ναζί και το 1994 κατάφερε και συγκέντρωσε το 20% των ψήφων . Σήμερα συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό , τότε η ΕΕ δεν είχε δεχτεί δεχτεί να συνομιλήσει με την ακροδεξιά και είχε απομονώσει την Αυστρία.
Τα λαϊκίστικα κόμματα είχαν επιτυχίες τη δεκαετία του 1990 και στη Νορβηγία, την Ελβετία και την Ιταλία.
Αλλά πάντα παρέμεναν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής.
Από το 2000 και μετά παρατηρούμε πως από τη Γαλλία μέχρι την Ολλανδία, την Ουγγαρία και την Πολωνία τα κόμματα αυτά πολλαπλασιάζονται και εντάσσονται στην κανονικότητα της πολιτικής ζωής.
Μετά το 2008 τα πράγματα χειροτέρεψαν πολύ. Η οικονομική και η προσφυγική κρίση «νομιμοποίησε» ουσιαστικά τα κόμματα αυτά, τα οποία και θέριεψαν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε 27% στις πρώτες εκλογές και μετά 36%. Στο Ηνωμένο Βασίλειο το κόμμα του Φάρατζ πήρε πάνω του το δημοψήφισμα για το Brexit και κέρδισε. Η Μαρίν Λεπέν πέρασε στο δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών και συγκέντρωσε 33% και την Ιταλία κυβερνούν δύο λαϊκίστικα κόμματα.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Metarithmisi.gr
