Της Θεανώ Ρέντζη-Στουραΐτη*
Πολλά γράφονται για την Ομοιοπαθητική. Κάποια υπέρ και άλλα κατά…
Θα θεσμοθετηθεί και στην Ελλάδα; Με ποια δεδομένα; Τι είναι; Είναι ιατρική πράξη; Είναι θεραπευτική τέχνη; Είναι απλά μια Πρακτική;
Δεν θα προσπαθήσω να δώσω απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Θα καταγράψω απλά αυτά που συμβαίνουν και αφορούν την Ομοιοπαθητική, σε όλο τον κόσμο, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Ποιοι την επιλέγουν;
Σήμερα, την επιλέγουν σε όλο τον κόσμο 450 εκατομμύρια άνθρωποι, με αυξητική τάση γύρω στα 23% ανά έτος.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο την επιλέγουν γύρω στα 9 εκατομμύρια πολίτες. Στην Γερμανία έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του 27% των πολιτών, στην Γαλλία του 40%, στην Ινδία του 62%.
Στην Ελλάδα, το 30% των Ελλήνων πολιτών την επιλέγουν.
Σε όλη την Ευρώπη ο μέσος όρος κυμαίνεται στο 30% με αυξητική τάση.
Τι είναι η Ομοιοπαθητική;
Η Ομοιοπαθητική, είναι ένα φυσικό σύστημα υποστήριξης της υγείας που χρησιμοποιείται πάνω από 200 χρόνια, διαφορετικό από την Ιατρική. Οριοθετήθηκε σαν ξεχωριστό θεραπευτικό σύστημα με δικούς του νόμους και κανόνες από τον Σαμουήλ Χάνεμαν.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) κατατάσσει την Ομοιοπαθητική στις Εναλλακτικές ή Συμπληρωματικές και Παραδοσιακές θεραπείες και δηλώνει ότι η είναι το δεύτερο σε επιλογή θεραπευτικό σύστημα στον κόσμο. Για τον λόγο αυτό στις στρατηγικές του για τα έτη 2014-2023, ζητά την θεσμοθέτησή της ως ξεχωριστό θεραπευτικό σύστημα από τα κράτη που δεν το έχουν πράξει ακόμα.
Τι ωθεί τον κόσμο να επιλέγει την Ομοιοπαθητική;
Κάποιοι την επιλέγουν σαν μία εναλλακτική, πιο φιλική στον ανθρώπινο οργανισμό μέθοδο υποστήριξης της υγείας τους. Κάποιοι άλλοι, όταν έχουν ήδη δοκιμάσει τα πάντα που μπορεί να τους προσφέρει η συμβατική ιατρική.
Πάνω από το 70%, από αυτούς έχουν σημαντική βελτίωση στα θέματα υγείας που τους απασχολούν.
Ποιοί και πώς την ασκούν;
Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Κεντρικό Συμβούλιο Ομοιοπαθητικών (ECCH) και το Διεθνές Συμβούλιο Ομοιοπαθητικής (ICH) την ασκούν επαγγελματίες άρτια εκπαιδευμένοι στην Ομοιοπαθητική (ανεξάρτητα αν προέρχονται από κάποιο άλλο επάγγελμα υγειονομικής περίθαλψης ή όχι [1]), σύμφωνα με τον Κώδικα Δεοντολογίας που αφορά όλους τους πιστοποιημένους επαγγελματίες και αναφέρει πώς εκπαιδεύονται σε αυτήν, πώς την ασκούν, αλλά κυρίως πώς διασφαλίζονται οι πολίτες που την επιλέγουν. Τέτοια παραδείγματα νομοθετικής ρύθμισης υπάρχουν και στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ήπειρο, όπως στην Γερμανία από το 1939, στο Ηνωμένο Βασίλειο από το 1948, καθώς και σε Νορβηγία, Δανία, Σουηδία, Ισλανδία, Ολλανδία, Πορτογαλία, πρόσφατα σε Ελβετία κ.α.
[1] Ενδεικτικά: στο Ηνωμένο Βασίλειο, στους 3000 πιστοποιημένους ομοιοπαθητικούς, οι 400 είναι επίσης και γιατροί.
Καταλήγοντας, παραθέτω ένα ακόμα ερώτημα:
Το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής στην Υγεία είναι βασικό για τους πολίτες στην Ευρώπη, γιατί όχι και στην Ελλάδα; Το ίδιο σημαντικό είναι και η ολοκλήρωση της νομοθέτησης του επαγγέλματος του Ομοιοπαθητικού, ξεχωριστού από άλλα επαγγέλματα υγείας. Σήμερα, δίνεται στο κράτος μια σημαντική ευκαιρία να δει την πραγματικότητα, να προχωρήσει στην ρεαλιστική θεσμοθέτηση της Ομοιοπαθητικής και να εξασφαλίσει για τους Έλληνες πολίτες που την επιλέγουν άρτια εκπαιδευμένους στην Ομοιοπαθητική επαγγελματίες ομοιοπαθητικούς.
* Η κα Θεανώ Ρέντζη-Στουραΐτη είναι Πρόεδρος ΔΣ, Συλλόγου Ομοιοπαθητικών Ελλάδος.
Πηγές:
www.professionalstandards.org.uk
Φωτογραφία: Shutterstock
