Του Σάκη Μουμτζή
Τα όσα γίνονται αυτές τις ημέρες είναι απίστευτα. Ο κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ και υπουργός Εθνικής Αμύνης, συλλαμβάνεται επ΄αυτοφόρω, να παρεμβαίνει στο έργο της Δικαιοσύνης, για να καταδικασθεί ένας επιχειρηματίας, για τον οποίον δεν προέκυψαν ενοχοποιητικά στοιχεία. Και αυτό το πράττει κατ΄απαίτηση άλλου επιχειρηματία, που επιθυμεί την εξόντωση του ανταγωνιστή του.
Δηλαδή, ολόκληρος υπουργός Αμύνης και ολόκληρος αρχηγός κόμματος που μετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό, έχει μετατραπεί σε εκτελεστή ενός επιχειρηματικού συμβολαίου. Και όταν η Νέα Δημοκρατία εγκαλεί την κυβέρνηση γι΄αυτές τις πράξεις του εκλεκτού της στελέχους, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος την κατηγορεί πως αυτή παίζει το παιχνίδι της διαπλοκής. Ο ορισμός του θράσους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ειρωνεύτηκε την συγκέντρωση των 5000 πολιτών του «παραιτηθείτε», την στιγμή που οι υπουργοί του μιλούν σε συγκεντρώσεις 20-25 ατόμων. Την στιγμή που άλλα στελέχη του κρύβονται επειδή φοβούνται τις αποδοκιμασίες. Την στιγμή που, σε κάποιες, περιπτώσεις οι αντιφρονούντες είναι περισσότεροι από τους συγκεντρωμένους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλος ένας ορισμός του θράσους.
Τελικά τι συμβαίνει; Τους κτύπησε η ζέστη; Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απολέσαι; Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει. Ετσι είναι πολιτικά διαπαιγωγημένοι να αντιδρούν, και αυτό ακριβώς πράττουν.
Ο μαρξισμός είναι μια επιθετική–επεκτατική ιδεολογία. Επιδιώκει την κυριαρχία και την εξόντωση όλων των άλλων ιδεολογιών. Δεν πρεσβεύει την συνύπαρξη και τον διάλογο, αλλά την επικρατήση την δική του και την συντριβή των Αλλων.
Γι΄αυτό όλοι όσοι πιστεύουν σε αυτήν την κοσμοθεωρία, έχουν μιαν επιθετικότητα που πολλές φορές αγγίζει τα όρια της θρασύτητας. Οι μαρξιστές ποτέ δεν αμύνονται, ποτέ δεν απολογούνται. Και όσες φορές το έπραξαν, αυτή η πράξη τους έκρυβε σκοπιμότητες. Ηταν απολογία με ταυτόχρονη επίθεση κατά ενός ενδοκομματικού εχθρού.
Στα καθ΄ημάς ο ΣΥΡΙΖΑ, απολογείται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα που έχουν πληγεί από την πολιτική του, ρίχνοντας όμως την ευθύνη στους προηγούμενους και στους δανειστές. Αμύνεται, επιτιθέμενος.
Επειδή η Νέα Δημοκρατία και τα άλλα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, στην αρχή, είχαν «διαβάσει» λάθος την φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, έπεσαν στις παγίδες που αυτός έστηνε. Και σήμερα ακόμα, επειδή δεν ολοκληρώνουν τις δικές τους επιθέσεις, υφίστανται τις αντεπιθέσεις του.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να φθείρεται, αλλά δεν καταρρέει. Παραμένει επιθετικός κι επικίνδυνος, στην προσπάθεια του να επανασυσπειρώσει τους παλιούς ψηφοφόρους του.
Η μόνη τακτική που του στοιχίζει και τον πονά, είναι το ανηλεές—μέχρις εξοντώσεως-- σφυροκόπημα. Παράδειγμα: o Αδωνις Γεωργιάδης έχει ρίξει στο καναβάτσο τον Πολλάκη, τον κατ΄εξοχήν εκφραστή της Συριζαϊκής μαχαλομαγκιάς και του ψευτοπαλικαρισμού. Πώς το καταφέρνει; Δεν αφήνει τίποτα αναπάντητο. Τον έχει πάρει man to man και τον έχει «σβήσει»!. Ενα λέει ο Πολλάκης, πέντε ο Αδωνις. Μέχρι κότα λειράτη τον αποκάλεσε.
Η επιθετικότητα και η θρασύτητα δεν αντιμετωπίζονται με την υποχωρητικότητα και τον καθωσπρεπισμό. Οποιος έχει αυτήν την αντίληψη για την πολιτική, ας ασχοληθεί με το γκολφ ή το κουμ-καν. Η πολιτική είναι ράγκμπυ και ποδόσφαιρο, μαζί.
