Μπορεί η ευαισθησία της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στους συμπολίτες μας με αναπηρία να είναι μεγάλη αλλά επί της ουσίας και για όλους μας, οι συμπολίτες μας αυτοί δεν είναι απλώς αόρατοι αλλά ανύπαρκτοι. Και εξηγούμαστε. Τους τελευταίους «πανδημικούς μήνες», ο βασικός πυρήνας της επιχειρηματολογίας μας για την ανάγκη τήρησης των μέτρων, αφορούσε την ευθύνη που έχει ο καθένας από εμάς απέναντι στις ευπαθείς ομάδες. Μάλιστα, το σχέδιο άρσης των περιοριστικών μέτρων της καραντίνας σχεδιάστηκε με τις ευπαθείς ομάδες στο κέντρο του ενδιαφέροντος της πολιτείας. Κι όμως, επί της ουσίας, οι άνθρωποι αυτοί απουσιάζουν εντελώς από το λόγο μας.
Αναγνώστρια, μητέρα παιδιού με αναπηρία, το οποίο μεγαλώνει και μόνη της, μας επεσήμανε με παράπονο ότι όταν εκδόθηκε η ΠΝΠ για το κλείσιμο των σχολείων και σε αυτά περιλαμβάνονταν και τα ειδικά σχολεία, τα ρεπορτάζ στα ΜΜΕ παρέλειψαν να κάνουν αναφορά στα ειδικά σχολεία και οι γονείς των παιδιών που φοιτούν σε αυτά, πανικόβλητοι, αναζητούσαν να διαβάσουν την ΠΝΠ για να δουν τι προβλεπόταν για τα παιδιά τους. Λες και τα ειδικά σχολεία δεν υπήρχαν.
«Κι εσύ που γράφεις διαρκώς για τις ειδικές πληθυσμιακές ομάδες, δεν έχεις πληκτρολογήσει ούτε μια φορά τη λέξη «ανάπηροι». Υπάρχουν κι αυτοί και εμείς, οι οικογένειές τους, ξέρεις».
Είναι έτσι και απολογούμαστε γι αυτή την παράλειψή μας δεδομένου ότι δηλώνουμε και υποψιασμένοι για τη χρήση του λόγου και τη σημασία των λέξεων. Ό,τι δεν αρθρώνεται σε λόγο, ό,τι δεν περιγράφεται με λέξεις, δεν υπάρχει. Και οι συμπολίτες μας με αναπηρία και υπάρχουν και βρίσκονται πάλι στη θέση να πρέπει να παρακαλέσουν για να τους δοθεί λίγη σημασία.
Ενώ υπήρξε πρόνοια και σχέδιο για τον τρόπο επαναλειτουργίας όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, τα σχολεία ειδικής αγωγής δεν έχουν μείνει μόνο κλειστά αλλά κανένας αρμόδιος δεν έχει ανακοινώσει κάτι σχετικό. Αυτό δεν συνιστά μόνο κατάφωρη διάκριση σε βάρος των μαθητών των σχολείων ειδικής αγωγής αλλά τους βλάπτει απόλυτα, συγκεκριμένα, μετρήσιμα.
Οι μαθητές των σχολείων ειδικής αγωγής είναι ευάλωτη ομάδα όχι για τη διάδοση της πανδημίας. Οι μαθητές πλήττονται από την αναστολή της εκπαιδευτικής διαδικασίας η οποία είναι ευεργετική για την εξέλιξή τους. Αναδυόμενες δεξιότητες που έχουν επιτευχθεί με σκληρή δουλειά στα σχολεία και στην οικογένεια ανακόπτεται η εξέλιξή τους. Τα παιδιά «γυρίζουν πίσω» και όχι μόνο αυτό αλλά αναπτύσσουν αρνητικές συμπεριφορές λόγω του παρατεταμένου εγκλεισμού και λόγω της αναστολής της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Είναι τραγικό.
Δεν φτάνει που η ειδική αγωγή έχει πάρα πολλές ελλείψεις γιατί κανείς και ποτέ δεν ασχολήθηκε με το σχεδιασμό προγραμμάτων, τώρα οι μαθητές και οι οικογένειές τους βιώνουν και αυτό τον αποκλεισμό.
Βρίσκουμε ιδιαίτερα ενοχλητικό ότι μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση, τα αρμόδια υπουργεία, δεν έχουν αισθανθεί ούτε καν την υποχρέωση να απαντήσουν στις επανειλημμένες εκκλήσεις των γονιών, κανείς δεν τους έχει δώσει μια δικαιολογία γιατί οι μονάδες ειδικής αγωγής παραμένουν κλειστές και οι γονείς έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για το μέλλον εκτός από το ζοφερό τους παρόν.
Είναι δυνατόν οι μαθητές των ειδικών σχολείων να μείνουν στο σπίτι μέχρι τον Σεπτέμβριο, επί τόσους μήνες;
Γιατί κανείς δεν ασχολείται με αυτό;
Γιατί οι αρμόδιοι δεν απαντάνε καν στους γονείς που είναι απελπισμένοι;
Η κυβέρνηση πρέπει να δώσει λύση άμεσα.
