Της Πόλυς Βλάση*
Ξεκίνησαν χθες τα σχολεία με τον παραδοσιακό αγιασμό. Γιατί όμως να γίνεται ο αγιασμός στα σχολεία; Γιατί να επιβάλλεται σε ένθεους, άθεους και αλλόθρησκους να πάρουν την ευλογία της εκκλησίας μας; Γιατί να θεωρούμε δεδομένο ότι όλοι αποδέχονται τον εκκλησιασμό των παιδιών τους;
Το δικαίωμα να θρησκεύεται ή όχι κάποιος είναι ατομικό και εξασκείται από όσους το επιλέγουν στους χώρους λατρείας της κάθε θρησκείας. Όχι στα σχολεία, τα νοσοκομεία και οποιοδήποτε άλλον δημόσιο φορέα διότι αυτό είναι στα όρια της Θεοκρατίας! Αν η εκκλησία ήθελε το καλό των παιδιών μας, των πιστών της φυσικά, θα μπορούσε να ορίσει την Κυριακή πριν ανοίξουν τα σχολεία για αγιασμό των παιδιών. Έτσι όμως θα πήγαιναν όσοι ήθελαν μόνο ενώ τώρα ασκεί εξουσία σε όλα τα παιδιά της χώρας. Με τη δική μας συναίνεση δυστυχώς..
Ξεκίνησαν χθες τα σχολεία με τον παραδοσιακό αγιασμό. Μόνο. Άντε σε κάποια σχολεία/τάξεις να έδωσαν και τα βιβλία. Μετά έφυγαν τα παιδιά. Αύριο πάλι να ξεκινήσουμε σιγά σιγά το πρόγραμμα.
Γιατί να μην ξεκινάνε από την πρώτη ημέρα τα σχολεία με κανονικό ωράριο; Οι καθηγητές και όλοι οι υπεύθυνοι είναι πίσω στις θέσεις τους το αργότερο από 1η Σεπτέμβρη. Προλαβαίνουν να παραλάβουν τα βιβλία, να χωρίσουν τα παιδιά σε τμήματα και να αρχίσει ένα πλήρες ωράριο. Με τις απαραίτητες διαδικασίες προσαρμογής φυσικά αλλά χωρίς να παίρνει μέρες ή/και εβδομάδες μέχρι να λειτουργεί το κανονικό ωράριο των σχολείων. Γίνεται! Μια ελάχιστη οργάνωση απαιτείται, τίποτα παραπάνω.
Τώρα πρέπει να δούμε οι γονείς πώς θα βολέψουμε τα παιδιά μέχρι να αρχίσει το κανονικό ωράριο ώστε να μη λείψουμε από τις δουλειές μας. Αλλά εννοείται υπάρχουν οι γιαγιάδες και οι παππούδες για αυτές τις ανάγκες. Έχει δομηθεί το εκπαιδευτικό σύστημα με δεδομένο ότι υπάρχει μια γιαγιά ή ένας παππούς να βοηθάει τους γονείς τις ώρες που δεν έχει το παιδί σχολείο μέχρι να γυρίσουν οι γονείς. Κι αν δεν υπάρχει γιαγιά ή παππούς; Ή το γεγονός ότι δεν είναι ο ρόλος της γιαγιάς και του παππού να μεγαλώνει το παιδί σε μόνιμη βάση είναι κάτι που δεν έχουμε φτάσει να το συζητήσουμε ακόμη...
Ξεκίνησαν χθες τα σχολεία και όπως είθισται ανακοινώθηκαν κάποιες αλλαγές στην Παιδεία από τον αρμόδιο Υπουργό διότι υπάρχει η ανάγκη να (λέμε ότι) βελτιώνεται κάτι. Έτσι ο κος Γαβρόγλου ανακοίνωσε σήμερα ότι από του χρόνου τα σχολεία θα ξεκινάνε από τις 9:00 ώστε να κοιμούνται λίγο περισσότερο τα παιδιά. Και εννοείται πως τα παιδιά χάρηκαν. Είναι όμως μια καλή αλλαγή; Σίγουρα μένει να αποδειχθεί αφού δοκιμαστεί αλλά αξίζει να σημειώσουμε δυο πραγματάκια. Τα παιδιά στη χώρα μας δυστυχώς δεν κοιμούνται «παιδικές» ώρες αλλά όποτε βολεύει τους ενήλικες. Αν λοιπόν ένα παιδί που πρέπει να κοιμηθεί 10 ώρες την ημέρα αντί για τις εννιά το βράδυ κοιμάται σχεδόν μεσάνυχτα, μικρή διαφορά θα του κάνει η σχεδόν μια ώρα ύπνου παραπάνω. Σημαντικό είναι επίσης να διδάσκεται πειθαρχία στα παιδιά, από το σπίτι τους και το σχολείο τους. Τα όρια και η (αυτο)πειθαρχεία είναι απαραίτητα για να λειτουργεί ώριμα ένα άτομο στην κοινωνία.
Ξεκίνησαν χθες τα σχολεία και όλοι οι γονείς ελπίζουμε στην ικανότητα της κάθε δασκάλας και του κάθε δασκάλου, οι οποίοι μοχθούν κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, να διδάξουν τα παιδιά μας ό,τι καλύτερο μπορούν. Διότι αυτοί οι άνθρωποι λειτουργούν εγκλωβισμένοι σε ένα εξομοιωτικό σύστημα που θέλει να βάλει σε κουτάκια τη σκέψη των παιδιών. Όχι επειδή υπάρχει κάποια θεωρία συνωμοσίας για να μας ελέγχουν αλλά γιατί αυτό βολεύει. Είναι το εύκολο να μπορούμε να «ελέγξουμε» τις αντιδράσεις των παιδιών και των ενηλίκων κατ' επέκταση. Είναι όμως και καταστροφικό συνάμα. Τα παιδιά έχουν άπειρη φαντασία και μοναδικά φυσικά ταλέντα τα οποία οφείλουμε να αναπτύξουμε, όχι να καταστείλουμε όπως γίνεται σε ένα εξομοιωτικό σύστημα. Και εν τέλει, θέλουμε στην κοινωνία μας να έχουμε πρωτίστως ευτυχισμένα παιδιά, όχι καταπιεσμένα. Τα οποία δημιουργούν ευτυχισμένους ενήλικες, όχι καταπιεσμένους, που είναι ικανοί να δημιουργήσουν για το εαυτό τους και την κοινωνία μας γενικότερα.
Ο ρόλος των σχολείων ειδικά στις μέρες μας είναι πρωτίστως να μάθουν τα παιδιά να μαθαίνουν, να αναπτύσσουν τις σκέψεις τους και να δημιουργούν. Όχι να παπαγαλίζουν και να συναγωνίζονται στην αποστήθιση ύλης. Ούτως ή άλλως όλη η πληροφορία του κόσμου είναι εύκολα διαθέσιμη για όλους πλέον. Η πρόκληση λοιπόν είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά να ενδιαφέρονται για τη μάθηση γενικότερα και ειδικότερα για τον τομέα που προτιμούν.
Καλή και δημιουργική χρονιά για όλους!
*Η Πόλυ Βλάση είναι αντιπρόεδρος της Φιλελεύθερης Συμμαχίας.
