Τα Χριστούγεννα έχουν, εκτός των άλλων, και δύο χαρακτηριστικά. Τον Αη Βασίλη και τα κάλαντα. Ο μεν Αη Βασίλης είναι ένα παραμύθι για παιδιά, ενώ τα κάλαντα είναι ευχολόγια. Μα αυτά τα χαρακτηριστικά θυμίζουν πολύ την κυβέρνηση. Αυτά τα Χριστούγεννα συγκεκριμένα, την υπουργό Εργασίας κυρία Αχτσιόγλου και τις εξαγγελίες της!
Η υπουργός, σε συνέντευξη στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, που… δεν έγινε για να προβληθεί το έργο της κυβέρνησης, μετά από μελετημένη ερώτηση της δημοσιογράφου, πέταξε το πυροτέχνημά της:
Οι εργοδότες που πιάνονται να απασχολούν αδήλωτους εργαζόμενους θα γλιτώνουν το μισό πρόστιμο. Αυτός είναι και ο τίτλος που πρωταγωνιστεί στα Μέσα όσον αφορά στις δηλώσεις της, αυτός ήταν και ο σκοπός της δήλωσης: Απλοχεριά! Νοιάξιμο για τους επαγγελματίες και τους εργαζόμενους. Παραμύθια!
Κατ' αρχήν, οι επιχειρηματίες που πιάνονται δεν θα γλιτώνουν το μισό, αλλά ΕΩΣ το μισό δεκαχίλιαρο πρόστιμο (τόσο είναι) σύμφωνα με την ακριβή δήλωση της υπουργού. Και θα το γλιτώνουν μόνο αν προσλαμβάνουν με σύμβαση πλήρους απασχόλησης τον αδήλωτο εργαζόμενο. Κι αυτό πάλι δεν αρκεί. Θα πρέπει να πληρώσουν και τις ασφαλιστικές του εισφορές. Αναδρομικά.
Όλα αυτά είναι φυσιολογικά και δίκαια. Γιατί ο εργαζόμενος δεν μπορεί να είναι σκλάβος και όμηρος του εργοδότη, ούτε μπορεί να είναι ανασφάλιστος. Αλλά, αυτό είναι παμπάλαιο πρόβλημα και οι κυβερνήσεις δεν ήθελαν να το λύσουν, όχι γιατί δεν μπορούσαν! Ένας από τους λόγους ήταν και είναι ότι βολεύει και τις κυβερνήσεις η μείωση του κόστους εργασίας μ αυτή τη νοοτροπία! Ένας από τους λόγους. Να μην ξεχνάμε ότι η Νέα Ελλάδα από το 1995 και δώθε χτίστηκε πάνω στην αδήλωτη εργασία 1.500.000 ξένων εργατών!
Και επειδή τα λόγια είναι τζάμπα ενώ τα έργα κοστίζουν, όποιος ξέρει από δουλειές ξέρει και ότι αυτά που μας είπε σαν επαναστατικές παρεμβάσεις η υπουργός Εργασίας είναι απλώς μια τεράστια σαπουνόφουσκα προπαγάνδας.
Για τον απλούστατο λόγο ότι όποιος απασχολούσε ή απασχολεί εργαζόμενους που δεν τους δηλώνει, το κάνει ήδη χωρίς να υπολογίζει το δεκαχίλιαρο πρόστιμο που θα πληρώσει αν πιαστεί! Και δεν το υπολογίζει για δύο βασικούς λόγους. Ο ένας είναι ότι έχει άκρες στην Επιθεώρηση Εργασίας, και μαθαίνει πότε και πού γίνονται οι έλεγχοι. Και ο δεύτερος είναι ότι το κέρδος που βγάζει από την εργασία του αδήλωτου εργαζόμενου είναι πολλαπλάσιο του δεκαχίλιαρου που θα πληρώσει αν πιαστεί! Ο τρίτος είναι το ρίσκο της επιβίωσης!
Η υπουργός Εργασίας, που λέει ότι έχει και μαρξιστική παιδεία, θα έπρεπε να το ξέρει αυτό καλύτερα από τον καθέναν! Και συνεπόμενα θα έπρεπε να ξέρει ότι τον εργοδότη τον συμφέρει να ρισκάρει να πληρώσει το δεκαχίλιαρο παρά να πληρώνει το νόμιμο μισθίο και τις νόμιμες ασφαλιστικές εισφορές. Μαζί με όλες τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνει απέναντι σε έναν «νόμιμο» εργαζόμενο. Του κοστίζει λιγότερο. Και του κοστίζει λιγότερο, γιατί η φορολογική, ασφαλιστική, δανειακή, αναπτυξιακή πολιτική της κυβέρνησης είναι εχθρική για κάθε μικρομεσαία επιχείρηση!
Αλλά, της υπουργού δεν της στοιχίζει να πετάει καμιά επαναστατική φιλολαϊκή και φιλοεπαγγελματική μπαρούφα πού και πού, για να τρώει σανό το πόπολο, αντί να κοιτάζει μαζί με τους υπόλοιπους συναδέρφους της στην κυβέρνηση να φτιάχνει ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΥΣ νόμους που να ενισχύουν τη μικρή επιχειρηματικότητα, που είναι ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας.
Αλλά, η μικρή επιχειρηματικότητα βλέπεις, δεν έχει τα μεγάλα ονόματα και τα χοντρά πορτοφόλια και τις χοντρές επαφές, στα οποία στοχεύει η κυβέρνηση για να στηρίζεται και να τη στηρίζουν οι εδώ και έξω από δω μεγαλοεπιχειρηματίες! Οι οποίοι θέλουν να κυριαρχήσουν, εξαφανίζοντας κάθε μικρό ντόπιο επαγγελματία.
Αντίθετα, η κ. Αχτσιόγλου και οι υπόλοιποι υπουργοί, με πρωταγωνιστή τον άλλο θεωρητικό μαρξιστή της πυρκαγιάς κ Τσακαλώτο, έχουν φροντίσει να εξοντώσουν κάθε μικρομεσαίο επιχειρηματία με ανηλεή φορολογία, ανύπαρκτα κίνητρα ύπαρξης και ανάπτυξης, και ουσιαστικό αποκλεισμό από εύκολο τραπεζικό δανεισμό.
Και, σαν αδαείς, δεν καταλαβαίνουν ότι με τη γενική πολιτική τους καταδικάζουν και τους εργαζόμενους είτε να υποκύπτουν στη «μαύρη» εργασία, είτε να υποκύπτουν στην ανασφάλιστη εργασία (γιατί κυριαρχεί η ανάγκη για το σήμερα αφού είναι αμφίβολο το αύριο), είτε να υποκύπτουν στις εικονικές αμοιβές για εικονικές ώρες εργασίας. Σε μεγάλες και μικρές επιχειρήσεις.
Εγώ θέλω να δω την Επιθεώρηση Εργασίας να κάνει έφοδο σε μια πολύ μεγάλη επιχείρηση. Ή σε ένα από τα μεγάλα κατασκευαστικά έργα. Και να υποχρεώνει τους επιχειρηματίες σε προσλήψεις. Και μετά τα ξαναλέμε. Γιατί μέχρι τώρα κυνηγάει πιτσαρίες, εστιατόρια και σουβλατζήδικα. Για να μην κοροϊδευόμαστε δηλαδή.
Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
