Του Μάνου Επιτροπάκη*
Σε μια από τις πολύ ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις του Κύκλου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος ρωτήθηκε για το αν συμφωνεί με την θεωρία για κανονικοποίηση και σοσιαλδημοκρατικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Και έδωσε μια πολύ πολύ οξυδερκή απάντηση. Από που συμπεραίνετε πως σε μια εποχή που το δίπολο Αριστερά Δεξιά υποχωρεί, και αναδύονται ακόμα και στην Ευρώπη αυταρχικοί ηγέτες, ο κ.Τσίπρας θα επιλέξει να γίνει ένα κανονικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα; Σε σημερινή του συνέντευξη στα Νέα σήμερα, μιλάει πάλι για την σοσιαλδημοκρατική προβιά του Σύριζα, που θέλει να αποπλυθεί από την συνεργασία με τους ΑΝΕΛ.
Τι ακριβώς είδαμε με την συμφωνία των Πρεσπών; Έναν ηγέτη που έχει εγκαταλείψει τον παλιό του ριζοσπαστισμό και αποφασίζει να κινηθεί θεσμικά, εθνικά υπεύθυνα και συναινετικά; Όχι, είδαμε μυστική διπλωματία, μια συμφωνία που υπογράφηκε ερήμην όχι απλά των κομμάτων της αντιπολίτευσης αλλά και του ίδιου του Υπουργικού Συμβουλίου, και με μόλις το 12% των Ελλήνων να την βρίσκει θετική.
Είδαμε στην συνέχεια το fake διαζύγιο με τους ΑΝΕΛ και την κυβέρνηση πολιτικών περιτριμμάτων που στήθηκε μέσα από αποστασίες και πολιτικές συναλλαγές.
Δεν στέκομαι στο αν η συμφωνία αυτή κάθε αυτή είναι καλή, κακή ή μέτρια, ας το κρίνει ο καθένας μας. Στέκομαι όμως στο εξής. Υπάρχει μια μερίδα διαμορφωτών της κοινής γνώμης, τους οποίους δεν μπορεί κανείς να ταυτίσει απαραίτητα με τους γνωστούς «προθύμους», οι οποίοι έκαναν κάτι εγκληματικό και ασυγχώρητο. Τσίμπησαν το δόλωμα του κ.Τσίπρα, να βάλει την Συμφωνία των Πρεσπών στην δημόσια συζήτηση ως καταλύτη διαχωρισμού του εκλογικού σώματος σε Προοδευτικό και Συντηρητικό. Στην ουσία όμως τι κάνουν; Αποθρασύνουν τον αυταρχισμό και τροφοδοτούν την αντιδημοκρατικότητα κ.Τσίπρα. Δεν πρόκειται απλά για ένα προσωρινό ή οριστικό ξέπλυμα αμαρτιών του παρελθόντος ενός νέου πολιτικού που πολιτεύθηκε κάποτε αντιδημοκρατικά, αυταρχικά και επικίνδυνα αλλά τώρα συνήλθε από τις αυταπάτες του και έγινε εγγυημένα κανονικός. Στην πράξη, όλοι αυτοί δίνουν το πράσινο φως στον κ.Τσίπρα να συνεχίσει και να ενδυναμώσει τον αυταρχικό χαρακτήρα της διακυβέρνησής του.
Αυτό το σφάλμα διαπράττουν και οι βουλευτές του Ποταμιού, που δηλώνουν πως θα ψηφίσουν Ναι στην συμφωνία των Πρεσπών, επειδή τυχαίνει να συμφωνούν, ενώ θα έπρεπε τουλάχιστον να απέχουν, ώστε να τιμωρήσουν τον κ.Τσίπρα για όλους τους χειρισμούς του στο θέμα, τόσο πριν την υπογραφή της συμφωνίας όσο και μετά. Για να δώσουν ένα σοβαρό χτύπημα στο απίστευτο θράσος του να πολιτεύεται όπως πολιτεύεται, αυταρχικά, αντιδημοκρατικά, και αντιλαϊκά.
Επανέρχομαι στον Ευάγγελο Βενιζέλο, για να θυμίσω μια άλλη επισήμανσή του, κατά την διάρκεια του πρώτου καταστροφικού εξαμήνου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Ο πρώην Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε πει τότε, πως η Ευρώπη έκανε μεγάλο λάθος που επέτρεψε στον κ.Τσίπρα να μην φέρει την Συμφωνία του Eurogroup και του EFSF του Φεβρουαρίου του 2015 στην Βουλή προς ψήφιση. Πριν φτάσουμε στο καταστροφικό δημοψήφισμα του εκείνου του καλοκαιριού.
Αυτή η «διευκόλυνση» που έκανε το τότε Eurogroup στην κυβέρνηση, ήταν η πρώτη πράξη που αποθράσυνε τον κ.Τσίπρα. Του έδωσε ανάσα, και έτσι αυτός προχώρησε στις καταστροφικές επιλογές που όλοι ζήσαμε. Ένα δημοψήφισμα που προκηρύχθηκε μέσα σε πέντε μέρες, δίχασε τον κόσμο, και έφερε δύο μνημόνια και 200 δις ζημιά. Και το ΟΧΙ του 62% φυσικά δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Η ζημιά όμως είχε γίνει από εκείνο το Eurogroup, που προφανώς για να μην φανεί εχθρικό εναντίον μιας νέας κυβέρνησης, του έδωσε τον χώρο και το θράσος να συνεχίσει, να κάνει εκλογές και να τις ξανακερδίσει.
Τι συνέβη από τότε; Σταμάτησε ο αυταρχισμός και ο αντιδημοκρατικός τρόπος λειτουργίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Η απόπειρα κλεισίματος των ΜΜΕ στο όνομα της πάταξης της διαπλοκής, η οποία βρήκε ευτυχώς αντίσταση στο ΣτΕ, τι άλλο ήταν παρά μία ακόμη «Πρεσπών»; Ένα δόλωμα-καταλύτης για να διαχωριστούν οι Έλληνες σε ηθικούς και ανήθικους. Σε Νέους και Παλιούς Έλληνες. Ακολούθησαν πολλά αντίστοιχα αυταρχικά και αντιδημοκρατικά εγχειρήματα, με κορυφαίο την σκευωρία (όπως αποδείχθηκε περίτρανα) της Novartis.
Αλήθεια, σε ποια χώρα του Ευρωπαϊκού χάρτη, υπάρχει κρατικό κανάλι στο οποίο ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αποκαλείται Πινοσέτ; Σε ποια σοσιαλδημοκρατική χώρα η κυβέρνηση κάνει εμπάργκο σε ιδιωτικά κανάλια; Σε ποια σοσιαλδημοκρατική χώρα, καίγονται 100 άνθρωποι σε προάστιο της πρωτεύουσας και ο Πρωθυπουργός στήνει παράσταση απόκρυψης των νεκρών; Σε ποια σοσιαλδημοκρατική χώρα πηγαίνει Πρωθυπουργός και Υπουργικό συμβούλιο να εγκαινιάσουν μουσαμάδες; Σε ποια σοσιαλδημοκρατική χώρα η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου την επομένη της συνταξιοδότησής της γίνεται Νομικός Σύμβουλος του ΠΘ και στην συνέχεια διορίζεται Πρόεδρος σε Επιτροπή Ανταγωνισμού;
Και η διεθνής στήριξη στον κ.Τσίπρα, λόγω των Πρεσπών, μας ενοχλεί όχι από κομματικό κόμπλεξ, αλλά ακριβώς διότι θρέφουν με την στάση τους μια αυταρχική πολιτική, μια οικονομική πολιτική που εξυπηρετεί μόνον όσους είναι εν δυνάμει ο χρήσιμος όχλος που θα στηρίξει νέους αυταρχισμούς μέσα από την διαρκή και έντεχνη φτωχοποίηση της πλατιάς μεσαίας τάξης, που πάντα ήταν και ο πυλώνας της δημοκρατίας στην χώρα. Φθείροντας την μεσαία τάξη, στο όνομα μιας «ταξικής πολιτικής υπέρ των αδύναμων», στην ουσία ο κ.Τσίπρας φθείρει την δημοκρατία. Αυτά συμβαίνουν στην χώρα.
Η Συμφωνία των Πρεσπών λοιπόν, είναι το νέο δόλωμα για την νέα πρόσκαιρη μεταμφίεση ενός δομικά αυταρχικού ΠΘ. Αυτά που ζούμε, δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα γίνονταν στην νεότερη ιστορία της χώρας. Και το έγκλημα που κάνουν κάποιοι, είναι πως στο όνομα μιας παβλοφικά ερεθισμένης ιδεολογικής ταυτότητας, βάζουν σε δεύτερη μοίρα την δημοκρατική λειτουργία της χώρας, τον φιλελεύθερο χαρακτήρα του πολιτεύματος, την προστασία του κράτος δικαίου, και τελικά τρέφουν το τέρας που τυπικά πολλοί ταυτόχρονα καταγγέλλουν, αλλά στηρίζουν δια της ψήφου τους, άλλοι πάλι διά της υποτίμησης του πραγματικού διακυβεύματος.
Όλοι αυτοί που στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τους αποκαλούμε χλευαστικά εγχώρια και διεθνή προοδευτική ιντελιγκένσια» και που αντί να χτυπάνε το καμπανάκι του κινδύνου για την αυξανόμενη παρακμή μέσα από την οποία θρέφεται ο αυταρχισμός του κ.Τσίπρα, ακκίζονται ως προοδευτικοί, μέχρι και εκσυγχρονιστές. Μόνο που ο πάντα σοβαρός κ.Σημίτης δεν έπεσε στην παγίδα. Και μέχρι και σήμερα, δεν τους έκανε την χάρη να βγει με δήλωση του να νομιμοποιήσει το ψευδομέτωπό τους.
Η Συμφωνία των Πρεσπών λοιπόν, μια συμφωνία που βρίσκει εμφατικά σύμφωνο μόνο το 12% του Ελληνικού λαού στην τελευταία δημοσκόπηση, πράγματι δρα ως καταλύτης. Διαχωρίζει τους αυθεντικούς και πάντα σε επιφυλακή προστάτες της δημοκρατικής παράδοσης της μεταπολίτευσης, από εκείνους που στο όνομα μιας δήθεν προοδευτικής ταυτότητας, επιλέγουν να θρέφουν τον αυταρχικότερο και πιο αντιδημοκρατικό ηγέτη που γνώρισε η χώρα μετά την χούντα, τον Πρώτο Πρωθυπουργό Αποστατών στην μεταπολίτευση, σε μια πολύ επικίνδυνη εποχή, όπου τέτοιοι ηγέτες αναδύονται μέσα από κρίσεις και γκρεμίζουν δημοκρατικές εγγυήσεις χωρίς να το αντιληφθεί κανείς. Γιαυτό άλλωστε, όπως πάλι ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει επισημάνει, η Αναθεώρηση του Συντάγματος και το άρθρο 86,, μαζί με τον κωμικό διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας για να γίνουν 10.000 προσλήψεις, είναι το επόμενο δόλωμα, για να μπορέσει ο κ. Τσίπρας να φέρει το αυστηρό Ελληνικό και Φιλελεύθερο Σύνταγμα, στα μέτρα ενός αυταρχικού ηγέτη τύπου Όρμπαν.
Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό, πρέπει να κάνουμε και μια άλλη διαπίστωση. Στα σαράντα χρόνια της Μεταπολίτευσης, όπου η αυταρχική προδιδακτορική Δεξιά σταδιακά κανονικοποιήθηκε μέσα από την επικράτηση του ΠΑΣΟΚ που πλάτυνε την δημοκρατία και έφερε την εθνική συμφιλίωση, ο συντηρητικός κόσμος έκανε κτήμα του το αγαθό της αμερόληπτης φιλελεύθερης δημοκρατίας, και σήμερα το υπερασπίζεται με πολύ μεγαλύτερη ευαισθησία και μαχητικότητα από όσους θέλουν να προβάλλονται ως «Προοδευτικοί» ή Αριστεροί. Αποδείχθηκε αυτό μέσα από το Μένουμε Ευρώπη. Το ίδιο και όσοι ανήκουμε και δίνουμε αγώνα μέσα από την παραδοσιακή κεντροαριστερά. Τα παραδοσιακά κόμματα της Μεταπολίτευσης δηλαδή, τελικά θέτουμε εκ των πραγμάτων σε υψηλότερη μοίρα τα αγαθά της Δημοκρατίας, από τις ιδεολογικές μας ταυτότητες, και εν τη ευρεία έννοια, ο κ.Τσίπρας με την παγίδα των Πρεσπών, πράγματι έβαλε έναν καταλύτη στο πολιτικό σύστημα.
Όπως δείχνουν και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, τα μέτωπα είναι δύο.Το μέτωπο όσων δεν ενοχλούνται, επιδοκιμάζουν και ενθαρρύνουν τις αυταρχικές και αντιδημοκρατικές πρακτικές του κ.Τσίπρα ανοίγοντας λίγο λίγο την κερκόπορτα για να γίνει η Ελλάδα μια Πολωνία/Ουγγαρία με δημοκρατικά ελλείμματα και χωρίς διάκριση εξουσιών, και από την άλλη όσοι είμαστε απέναντι στην φθορά των θεσμών, του εκφυλισμού του πολιτεύματος, της κανονικοποίησης του εκτσογλανισμού, της αυταρχικής διακυβέρνησης με τα οικονομικά της εργαλεία και τεχνάσματα. Τα μέτωπα είναι αυτά. Εκ των πραγμάτων πλέον. Δεν είναι εκλογικά μέτωπα, είναι συνειδησιακά μέτωπα.
Και πρέπει ο καθένας να διαλέξει για ποιο διακύβευμα θα δώσει την μάχη. Για την Δημοκρατία ή για την Προοδευτική Προβιά ενός Όρμπαν των Βαλκανίων;
Οι βουλευτές του Ποταμιού Θεοδωράκης, Μαυρωτάς και Λυκούδης δεν θα έχουν δικαιολογία αν με την ψήφο δώσουν οξυγόνο στο τέρας του αυταρχισμού. Η συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία φυσικά και έχουν κάθε δικαίωμα να συμφωνούν, περνάει και με λιγότερες από 151 ψήφους. Αν του δώσουν το δικαίωμα να μιλάει για μεγάλη πλειοψηφία για να ενισχύσει τον αυταρχισμό του, θα είναι ιστορικά ασυγχώρητοι.
Το Κίνημα Αλλαγής θα αντισταθεί και θα είναι η αιχμή του δόρατος εναντίον του τέρατος. Και όλοι εμείς, δεν θα ησυχάσουμε αν δεν εξουδετερωθεί το πολιτικό τέρας που κάποιοι θρέφουν ακκιζόμενοι ως Προοδευτικοί!
* Ο κ. Μάνος Επιτροπάκης είναι υποψήφιος με το Κίνημα Αλλαγής στην Α΄Αθήνας.
