Στην εποχή του Αλ Καπόνε ξεκίνησαν πολλά θαυμαστά πράγματα. Το top ten ήταν μία εφεύρεση της Μαφίας. Το ίδιο και η ημερομηνία λήξης στο γάλα. Τζόγος, κινηματογράφος και μουσική ήταν οι κορυφαίες (νόμιμες) επιχειρηματικές της επιλογές. Ακόμη δεν είχε ανακαλυφθεί – ευτυχώς- η τηλεόραση. Δεν θα άφηναν αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη…
Τι χρειάζεται ένα σύστημα με … χαλαρή συνείδηση για να αναπτυχθεί; Φτώχεια, διαφθορά στον πολιτικό κόσμο κι ένα ανεκτικό κρατικό μηχανισμό. Στην Ελλάδα του 2016 όλα αυτά υπάρχουν.
Θα ήταν αστείο να υποστηρίξει κανείς ότι μέχρι σήμερα ζούσαμε σε μία χώρα με τάξη και ηθική και ότι ξαφνικά εμφανίστηκαν οι άρχοντες του σκότους και έφεραν τα πάνω κάτω. Η πραγματικότητα είναι ότι η κάθε κυβέρνηση είχε την δική της διαπλοκή.
Η διαφορά είναι ότι κάποια στιγμή έγινε μία σοβαρή προσπάθεια να αρχίσουμε να μοιάζουμε – έστω αυτό- με μία κανονική δυτική χώρα. Κι έτσι δημιουργήθηκαν ανεξάρτητοι θεσμοί, όπως το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο. Ειδικά για το Ραδιοτηλεοπτικό θα πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτή ήταν μία πρόταση της Αριστεράς!
Η σημερινή κυβέρνηση θέλει 4 κανάλια. Θέλει ολιγοπώλιο στον χώρο της τηλεόρασης και έλεγχο της ενημέρωσης. Αυτή είναι μία κατάσταση χειρότερη από εκείνη του παρελθόντος. Δεν πάμε μπροστά, πάμε πίσω! Δεν μιλάμε για διόρθωση των όσων αρνητικών υπήρχαν στο παρελθόν, αλλά ένα νέο τοπίο που θα μας κάνει να νοσταλγήσουμε τις πιο κακές στιγμές της κακής ελληνικής τηλεόρασης του παρελθόντος.
Να μην σταθούμε σε αυτά που λένε ότι τα κανάλια θα πληρώσουν σήμερα χρήματα που δεν πλήρωσαν στο παρελθόν. Αυτό είναι ένα ψέμα. Τα κανάλια πλήρωναν και στο παρελθόν. Εκείνο που δεν υπήρχε ήταν τάξη και ποιότητα στο πρόγραμμά τους. Αντί να βελτιώσουμε την κακή εικόνα του παρελθόντος, τι έχουμε σήμερα;
Τέσσερα κανάλια με επιχειρηματίες που μπαίνουν στο παιγνίδι για να χάσουν λεφτά! Σαν τους εργολάβους που έπαιρναν στο παρελθόν δημόσια έργα με εκπτώσεις της τάξης του 70%. Αυτά τα πράγματα δεν θα τα επιχειρούσε ούτε η Μαφία του Αλ Καπόνε. Διότι η Μαφία έκανε πετυχημένες επιχειρήσεις. Όλα γίνονται για κάποιον λόγο και ο λόγος αυτός είναι σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο το κέρδος.
Εκτός κι αν τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται και γίνουν οι δουλειές και σε αυτή την περίπτωση – των τηλεοπτικών αδειών – α λα ελληνικά. Οι εργολάβοι που έπαιρναν τα έργα με μεγάλες εκπτώσεις πέταγαν με αυτό τον τρόπο έξω τους ανταγωνιστές τους. Στην συνέχεια οι φίλοι τους οι πολιτικοί φρόντιζαν να υπογράφουν και να ψηφίζουν επεκτάσεις του έργου και έτσι στο τέλος έβγαινε ο λογαριασμός. Μπορεί το έργο να είχε ατέλειες, μπορεί να είχε κοστίσει περισσότερο απ' όσο έπρεπε, αλλά η αρχική του τιμή ήταν με μεγάλη έκπτωση που δημιουργούσε την αίσθηση ενός πετυχημένου διαγωνισμού.
Οι πιο κερδοφόρες δουλειές στον κόσμο είναι τα όπλα, τα ναρκωτικά, το λαθρεμπόριο και οι απευθείας αναθέσεις χαριστικών έργων και προμηθειών από το κράτος. Η τηλεόραση και τα media γενικότερα είναι μία ενδιαφέρουσα επιχειρηματική δραστηριότητα, αλλά δεν δικαιολογεί τόσο πολύ θόρυβο…
Θανάσης Μαυρίδης
