Μία αξιοσημείωτη παρατήρηση: Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κινήθηκε με τον ανασχηματισμό επιθετικά απέναντι στη Φώφη Γεννηματά. Δεν επέλεξε νέους υπουργούς από την αστείρευτη δεξαμενή των πασοκογενών. Δεν έκανε υπουργό τη Μαριλίζα, τον Στέφανο ή ακόμη και τον Θόδωρο Κατσανέβα. Έκλεισε με αυτόν τον τρόπο πονηρά το μάτι στη Φώφη, γνωρίζοντας ότι η τελευταία έχει ξεμείνει από επιλογές.
Η διαμάχη της Αριστεράς με το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κάτι νέο. Είναι ένα άρωμα που έρχεται από το μακρινό παρελθόν, από τις πρώτες ημέρες της δημιουργίας του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε δεν υπήρχε διαδίκτυο και φατσοβιβλίο. Υπήρχαν όμως τα πηγαδάκια της Ομόνοιας.
Οι φάλαγγες των δύο συγγενικών παρατάξεων έριχναν ατελείωτα πυρά από νωρίς το μεσημέρι μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες. Ατελείωτοι ήσαν και οι καυγάδες για το αν το ΠΑΣΟΚ ήταν ένα σοσιαλιστικό κόμμα ή ένα εύρημα των σκοτεινών δυνάμεων για την ποδηγέτηση των λαϊκών αγώνων. Για το αν το ΠΑΣΟΚ ήταν όργανο των Αμερικανών ή ένα γνήσιο λαϊκό Κίνημα. Εκεί, όμως, που γινότανε πανηγύρι ήταν όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου αντλούσε στελέχη από την αστείρευτη δεξαμενή της... Αριστεράς. Τότε ξεσηκωνόντουσαν εκείνοι που έμεναν πίσω στο μαντρί. Και ως απατημένοι σύζυγοι ζητούσαν από τους… άρπαγες να μην τους κλέψουν άλλη φορά.
Η μάχη ήταν μέχρι εσχάτων και αφορούσε στην πραγματικότητα έναν αγώνα δρόμου για το ποιος θα κέρδιζε την κούρσα της ηγεμονίας στον χώρο. Το ίδιο πράγμα βιώνουμε σήμερα, αλλά με πλήρως αντιστραμμένους τους ρόλους. Στη θέση του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου βρίσκεται πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Η διαφορά βρίσκεται σε δύο πράγματα: Το πρώτο είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι Ανδρέας Παπανδρέου. Το δεύτερο και σημαντικότερο είναι ότι ο ίδιος φαίνεται να το γνωρίζει! Ξέρει ότι αν επιχειρήσει να αντιγράψει απόλυτα τον Ανδρέα, θα κάνει λάθη, επειδή δεν είναι ο Ανδρέας και δεν μπορεί να διαχειριστεί τις υποθέσεις με τον ίδιο τρόπο. Γι'' αυτό και δεν επιτίθεται στους ηττημένους συντρόφους του ΠΑΣΟΚ. Φροντίζει σε πρώτη φάση να μην τους δημιουργεί την αίσθηση ότι εχθρός τους είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος είναι ο λόγος να πιστεύουν κάτι τέτοιο, όταν έχουν όλοι τους έχουν συμφωνήσει με δημόσιες δηλώσεις τους ότι κοινός τους εχθρός είναι ο… Μινώταυρος του νεοφιλελευθερισμού;
Ο Αλέξης Τσίπρας κινείται έξυπνα. Βλέπει την απεγνωσμένη προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ της Φώφης να κερδίσει κάτι από την παλιά του δόξα. Βλέπει την αλλαγή της ρητορικής, την αλλαγή των θέσεων. Ο Αλέξης, όμως, δεν το βλέπει όλο αυτό εχθρικά. Ακριβώς επειδή γνωρίζει ότι οι πιθανότητες επιτυχίας αυτής της στροφής είναι σχεδόν μηδενικές. Το μόνο που μπορεί να καταφέρει η Φώφη με αυτόν τον τρόπο είναι να προετοιμάσει το κοινό της για την επόμενη φάση του ΠΑΣΟΚ: Εκείνη της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Θα μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να κάνει κάτι διαφορετικό; Η απάντηση είναι προφανής! Αν υπάρχει αυτήν τη στιγμή ένα κενό, αυτό βρίσκεται στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Δεν γνωρίζουμε ποια είναι σήμερα η πρότασή της για την έξοδο από την κρίση, επειδή αυτή δεν έχει διατυπωθεί ή ακόμη χειρότερα δεν την έχουν ακούσει οι μάζες. Το ΠΑΣΟΚ της Φώφης δεν μπορεί να διατυπώσει αυτήν την πρόταση ή και δεν θέλει. Γι'' αυτό και διαλέγει τον εύκολο δρόμο της αριστερής ρητορείας. Αντίθετα, ο Αλέξης τολμά το αδιανόητο: Επιχειρεί να μετατρέψει το κόμμα των ακραίων σε ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα! Κι έχει την ευφυΐα να μην ταράξει τα νερά για όσο καιρό διαρκούν οι… νυκτερινές επιχειρήσεις!
Θανάσης Μαυρίδης
