Ο εφιάλτης της Νύχτας των Κρυστάλλων ξαναήρθε στη μνήμη μας, λόγω των ημερών. Η Kristallnacht, που ονομάστηκε έτσι εξαιτίας των θρυμματισμένων γυαλιών που λαμπύριζαν σαν κρύσταλλα, μέσα στις φωτιές στους δρόμους των γερμανικών πόλεων, κατά τη διάρκεια των βανδαλισμών, της λεηλασίας και της καταστροφής των συναγωγών, των σπιτιών των Εβραίων και των εβραϊκών επιχειρήσεων, είχε σημάνει την απαρχή του Judenrein.
Μέσα σε δύο ημέρες, στις 9 και 10 Νοεμβρίου του 1938, είχαν δολοφονηθεί περισσότεροι από 90 Εβραίοι, είχαν πυρποληθεί περισσότερες από 265 συναγωγές, είχαν καταστραφεί και λεηλατηθεί πάνω από 7.500 εβραϊκές επιχειρήσεις, είχαν λεηλατηθεί εβραϊκά κοιμητήρια, σχολεία και σπίτια, ενώ η αστυνομία και το πυροσβεστικό σώμα παρακολουθούσαν τα δρώμενα, παραμένοντας αμέτοχοι θεατές.
Την επόμενη των προγκρόμ στη Γερμανία, στην Αυστρία και στη Σουδητία, που είχαν οργανωθεί από τον Γερμανό Υπουργός Προπαγάνδας των Εθνικοσοσιαλιστών Γιόζεφ Γκέμπελς, 30.000 Γερμανοεβραίοι άνδρες συνελήφθησαν επειδή είχαν διαπράξει το μεγαλύτερο «έγκλημα» της εποχής. Να είναι Εβραίοι. Τους έστειλαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Νταχάου, του Μπούχενβαλτ και του Σαξενχάουζεν, όπου εκατοντάδες από αυτούς έχασαν τη ζωή τους. Σε όσους δε συνελήφθησαν, επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας. Και τέλος, δεν επιτράπηκε στις επιχειρήσεις, που ανήκαν σε Εβραίους να επαναλειτουργήσουν, παρά μόνο υπό μη-εβραϊκή διεύθυνση.
Η Νύχτα των Κρυστάλλων δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός. Ούτε ήταν αυθόρμητες εκδικητικές πράξεις βίας, που προκλήθηκαν από την οργή των Γερμανών για τη δολοφονία ενός Γερμανού αξιωματούχου στο Παρίσι από έναν Εβραίο έφηβο. Ήδη οι εθνικοσοσιαλιστές δεν επέτρεπαν στους νεαρούς Εβραίους, την είσοδο σε μουσεία, δημόσιες παιδικές χαρές και σε πισίνες. Και οι Εβραίοι μαθητές είχαν εκδιωχθεί από τα δημόσια σχολεία. Οι νεαροί Εβραίοι, όπως και οι γονείς τους, ζούσαν ήδη υπό καθεστώς απόλυτου φυλετικού διαχωρισμού στη Γερμανία. Φτάνοντας σε απόγνωση, πολλοί ενήλικες Εβραίοι αυτοκτόνησαν. Οι περισσότερες οικογένειες κατέβαλαν απεγνωσμένες προσπάθειες να εγκαταλείψουν την χώρα.
Είχε προηγηθεί στις 28 Οκτωβρίου 1938, η απέλαση από τη Γερμανία 17.000 πολωνοεβραίων, που έπρεπε να διασχίσουν με τα πόδια τα σύνορα και να περάσουν στην Πολωνία. Η Πολωνία δεν επέτρεψε στους Εβραίους να μπουν στο έδαφός της, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι απελαθέντες να βρεθούν παγιδευμένοι στην ουδέτερη νεκρή ζώνη μεταξύ Γερμανίας και Πολωνίας.
Στις 7 Νοεμβρίου 1938 στο Παρίσι, ο 17χρονος Πολωνοεβραίος, Έρσελ Γκρίνσπαν, του οποίου οι γονείς είχαν παγιδευτεί σε αυτήν τη ουδέτερη ζώνη, πυροβόλησε έναν Γερμανό διπλωμάτη ο οποίος υπέκυψε στα τραύματα του μετά από 2 ημέρες. Η ημέρα του θανάτου του, έτυχε να συμπέσει με την επέτειο του γνωστού «Πραξικοπήματος της Μπυραρίας» του 1923. Μιας ημερομηνίας με ιδιαίτερη συμβολική σημασία για το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα. Οι ηγέτες του Κόμματος, οι οποίοι είχαν συγκεντρωθεί στο Μόναχο για τον εορτασμό της επετείου, χρησιμοποίησαν τον φόνο του γερμανού διπλωμάτη σαν πρόσχημα για να εξαπολύσουν μια νύχτα βίαιων επιθέσεων εναντίον των Εβραίων, με υπαινιγμούς μιλώντας για τη "Παγκόσμια Εβραιοσύνη" που είχε συνωμοτήσει για τη δολοφονία του διπλωμάτη.
Αμέσως μετά τα προγκρόμ, οι εθνικοσοσιαλιστές χρέωσαν την ευθύνη στους Εβραίους και επέβαλαν πρόστιμο ενός δισεκατομμυρίου Reichsmark (μάρκων του Ράιχ), δηλαδή περίπου $400 εκατομμύρια με την ισοτιμία του 1938, στην εβραϊκή κοινότητα της Γερμανίας. Παράλληλα η κυβέρνηση του Ράιχ κατάσχεσε όλες τις καταβολές αποζημιώσεων από τις ασφαλιστικές εταιρείες προς τους Εβραίους, των οποίων οι κατοικίες και οι επιχειρήσεις είχαν λεηλατηθεί.
Στις εβδομάδες που ακολούθησαν, η κυβέρνηση της Γερμανίας θέσπισε δεκάδες νόμους και διατάγματα, με αποκλειστικό στόχο την υφαρπαγή της περιουσίας και ιδιοκτησίας των Εβραίων, καθώς και των μέσων που χρησιμοποιούσαν για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Πολλοί από αυτούς τους νόμους επέβαλαν την πολιτική της λεγόμενης "Αριοποίησης". Δηλαδή τη διαδικασία της μεταβίβασης όλων των επιχειρήσεων εβραϊκής ιδιοκτησίας σε "Άριους" αποδέκτες, συνήθως για ένα μικρό ευτελές ποσοστό σε σχέση με την πραγματική τους αξία.
Η νομοθεσία που ακολούθως θεσπίστηκε, απαγόρευσε στους Εβραίους οι οποίοι ήδη δεν μπορούσαν να εργαστούν στον δημόσιο τομέα, να ασκήσουν τα περισσότερα επαγγέλματα του ιδιωτικού τομέα. Η νομοθεσία συνέχισε να περιορίζει τη συμμετοχή των Εβραίων στη δημόσια ζωή Οι Εβραίοι της Γερμανίας δεν είχαν πλέον το δικαίωμα να αποκτούν άδεια οδήγησης ή να είναι κάτοχοι αυτοκινήτων. Η νομοθεσία περιόρισε την πρόσβαση των Εβραίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Οι Εβραίοι δεν είχαν πλέον δικαίωμα εισόδου σε "γερμανικά" θέατρα, κινηματογράφους ή αίθουσες συναυλιών.
Η Νύχτα των Κρυστάλλων, στάθηκε η αφορμή, για να προχωρήσουν οι Εθνικοσοσιαλιστές στη διεύρυνση και εντατικοποίηση των μέτρων που είχαν σαν στόχο να αφαιρέσουν κάθε εβραϊκό στοιχείο από την οικονομική και κοινωνική ζωή της Γερμανίας στα χρόνια που ακολούθησαν. Στη συνέχεια, το καθεστώς υιοθέτησε πολιτικές καταναγκαστικής μετανάστευσης και τελικά υλοποίησε το σχέδιο μιας Γερμανίας "ελεύθερης από εβραίους", το γνωστό σαν Judenrein, με την απέλαση του εβραϊκού πληθυσμού "προς την Ανατολή".
Τα εγκλήματα του Εθνικοσοσιαλισμού, δεν επιτρέπεται να ξεχαστούν από την ανθρωπότητα. Τα σημάδια που άφησαν πίσω τους τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, θα είναι πάντα νωπά και τα τραύματα θα παραμένουν χέοντα. Είναι ευθύνη των κυβερνήσεων και της κοινωνίας να ορθώνουν το ανάστημα τους, απέναντι στους πολυποίκιλους εραστές των ολοκληρωτικών αντιλήψεων και μεθόδων, να εκπαιδεύουν τους πολίτες, να καταπολεμούν το μίσος και να μην ανέχονται τη βία που το συνοδεύει.
