Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Όλοι μας έχουμε διδαχθεί στο μάθημα των Θρησκευτικών τις ευαγγελικές περικοπές με τον πολλαπλασιασμό των άρτων και των ιχθύων, τον γάμο της Κανά και το μάννα εξ ουρανού. Όμως αρκετοί πιστεύουν ακόμα, πως τα θαύματα της χριστιανικής θρησκείας είναι επαναλαμβανόμενα και έξω από τα στενά θρησκευτικά πλαίσια.
Μεταξύ άλλων αποτελεσμάτων μιας τελευταίας πολιτικής δημοσκόπησης, καταγράφονται ενδιαφέροντα στοιχεία που συνηγορούν στις ανωτέρω παρατηρήσεις. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, τα σημαντικότερα θέματα που απασχολούν τους ερωτηθέντες είναι:
49% η δημιουργία θέσεων εργασίας
39% η ανάπτυξη της οικονομίας
28% η βελτίωση του συστήματος εκπαίδευσης, η παιδεία
28% η διαφθορά στη δημόσια ζωή
23% το ασφαλιστικό σύστημα- οι συντάξεις
22% η ενίσχυση του συστήματος υγείας
21% το προσφυγικό/ μεταναστευτικό
20% η μείωση φόρων
20% η ενίσχυση των επενδύσεων
19% οι εξελίξεις στο θέμα των Σκοπίων
Τέλος, στην ίδια δημοσκόπηση καταγράφεται θετική στάση των Ελλήνων απέναντι στα «κίτρινα γιλέκα». Το 47% δηλώνει υπέρ των κινητοποιήσεων στη Γαλλία και το 25% μάλλον υπέρ.
Και ενώ είναι απολύτως φυσιολογικό και ενθαρρυντικό, οι πολίτες να προτάσσουν στις προτεραιότητες τους τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την ανάπτυξη της οικονομίας, είναι οξύμωρο που η μείωση των φόρων και η ενίσχυση των επενδύσεων βρίσκονται σχεδόν στο τέλος της λίστας των σημαντικότερων θεμάτων.
Θα ήταν θαύμα, αν μπορούσαν να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας χωρίς να υπάρξει ενίσχυση των επενδύσεων. Θα ήταν θαύμα, αν μπορούσε να αναπτυχθεί η οικονομία δίχως μείωση των φόρων. Όμως οι εποχές των θαυμάτων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Και αυτό όχι μόνο γιατί τα θρησκευτικά θαύματα, έχουν παρελθόν που χάνεται στα βάθη των αιώνων, αλλά γιατί η πρόσφατη καταστροφή της χώρας και η πτώχευση της οικονομίας, θα έπρεπε να είχαν κάνει τους πολίτες πιο ρεαλιστές, πιο πραγματιστές και πιο προσγειωμένους.
Σίγουρα η πάστα της γενιάς των γονέων μας, που μέσα από τη κατοχική καταστροφή και το εμφυλιοπολεμικό χάος, κατάφεραν και έκτισαν την ιδιωτική οικονομία της πατρίδας μας , δεν έχει χαθεί. Τη δημιουργικότητα και την ανάγκη για “προκοπή”, τις κουβαλάμε λίγο – πολύ, όλοι μέσα μας. Έστω κι αν έχουν υποχωρήσει σε κάποιο βαθμό, λόγω της ευμάρειας που στηρίχθηκε πάνω στα δανεικά, λόγω της αντίληψης περί κεκτημένων δικαιωμάτων που στηρίχθηκε στην πελατειακή αντιμετώπιση των ψηφοφόρων και λόγω της θεωρίας του “λεφτόδενδρου”. Σε πείσμα των καιρών και των εξελίξεων, ο Σύριζα στηρίζει τις μάχες της οπισθοφυλακής, στη διαιώνιση της συνθηματολογίας, των παράλογων υποσχέσεων και του βομβαρδισμού με ψευδή στοιχεία.
Όποιος επιθυμεί να κερδίσει τις εκλογές, πρέπει να δώσει μάχη για να κινητοποιήσει όχι μόνο το θυμικό, αλλά κυρίως τη λογική των πολιτών. Το “ένα κι ένα κάνει δύο”, θα οδηγήσει στα σωστά συμπεράσματα τους πολίτες, που εγκαταλείπουν μετά από χρόνια τα τερατώδη σενάρια συνωμοσίας εκφράζοντας πλέον ορθότερες επιθυμίες. Όμως ο τρόπος που εκτιμούν πως θα εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους, βασίζεται ακόμα στην επέμβαση του από μηχανής θεού, στον πολλαπλασιασμό των άρτων και των ιχθύων, στον γάμο της Κανά και στο μάννα εξ ουρανού. Δυστυχώς. Και αυτό πρέπει να αλλάξει.
