Οι δικαστικοί για πρώτη φορά εδώ και 7 χρόνια, χτες, με μια πανδικαστική συνέλευση, όχι μόνο ξεσηκώθηκαν για τις περικοπές στις συντάξεις τους, αλλά κατήγγειλαν το κράτος σαν τον κυρίως υπεύθυνο για την κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος και προανήγγειλαν αγώνα. Όλα αυτά θα ήταν θαυμάσια αν οι δικαστικοί είχαν φροντίσει εδώ και 7 χρόνια να υπερασπιστούν με τον ίδιο ζήλο και τα ίδια επιχειρήματα τα εισοδήματα των άλλων πολιτών, όταν σφάζονταν από τους μνημονιακούς νόμους.
Με ένα εντυπωσιακό παρών όλες οι δικαστικές ενώσεις χτες προχώρησαν ακόμα πιο πέρα, καλώντας «το κράτος να πληρώσει τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων και όχι οι συνταξιούχοι»!
Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη η αντίδραση αυτή των δικαστών, έστω κι αν ήρθε με καθυστέρηση επτά (7) ετών! Εάν είχε έρθει νωρίτερα, ίσως η λαίλαπα των μνημονίων να μην είχε ενσκήψει τόσο σφοδρή εναντίον όλων των πολιτών. Ίσως, μάλιστα να είχε πάρει μια άλλη, εντελώς διαφορετική πορεία η έφοδος των δανειστών στα εισοδήματα και τις περιουσίες των Ελλήνων πολιτών.
Θα γινόταν αυτό, γιατί οι δικαστικές ενώσεις με ψήφισμά τους χτες δήλωσαν ότι και οι νέες περικοπές των συντάξεων «προσβάλλουν προδήλως τον πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού δικαιώματος και συνεπώς είναι αντισυνταγματικές».
Προχωρώντας, ζητούν να ανακληθούν οι μειώσεις και να πληρώσει το κράτος τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων, γιατί «δεν μπορεί αν γίνει αποδεκτό το επιχείρημα ότι οι μειώσεις των συντάξεων είναι επιβεβλημένες χάριν της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος».
Όπως σωστά επισημαίνουν, «οι δικαστικοί κατέβαλαν διαχρονικά και με συνέπεια τις προβλεπόμενες ασφαλιστικές εισφορές και ως εκ τούτου δεν ευθύνονται οι ίδιοι για τη σημερινή κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων».
Προχωρώντας ακόμα πιο «επαναστατικά», οι δικαστικοί κατηγορούν το κράτος σαν υπεύθυνο υπονομευτή του συστήματος «με τη διαχρονική αξιοποίηση των αποθεματικών των ταμείων για σκοπούς άσχετους με τον φυσικό τους προορισμό. Παράλληλα με την εισφοροδιαφυγή, την ανασφάλιστη εργασία, την ανεργία και τη διαρκώς μειούμενη κρατική χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων».
Εμείς οι υπόλοιποι πολίτες έχουμε μια ερώτηση να απευθύνουμε στους δικαστικούς, που δίκαια διαμαρτύρονται και με εύλογα επιχειρήματα:
Δεν είναι οι μόνοι επαγγελματίες που πλήρωναν διαχρονικά και με συνέπεια τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Εκατοντάδες κλάδοι πλήρωσαν με ιδρώτα το ασφαλιστικό σύστημα, τίμια. Οι οποίοι, όπως και οι δικαστικοί, δεν ευθύνονται για τη σημερινή κατάντια των ταμείων.
Όπως και τους δικαστικούς, έτσι και όλους τους έντιμους πολίτες τους έχει βλάψει δολίως το κράτος με τη διαχείριση των αποθεματικών των ταμείων.
Όπως και για τους δικαστικούς έτσι και για όλους τους πολίτες οι περικοπές των συντάξεων προσβάλλουν προδήλως τον πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού δικαιώματος και συνεπώς είναι αντισυνταγματικές.
Και η ερώτηση είναι: Αν προσφύγουν οι πολίτες στα δικαστήρια μ αυτά τα επιχειρήματα των ίδιων των δικαστών, οι δικαστές θα τους δικαιώσουν;
Παρεμπιπτόντως, μια και οι περικοπές στις συντάξεις δεν αποφασίστηκαν χτες, εάν οι δικαστικοί πιστεύουν ακράδαντα ότι έχουν δίκιο, γιατί τις επέτρεψαν εδώ και 7 χρόνια; Δεν ίσχυαν στο παρελθόν τα σημερινά τους επιχειρήματα; Δεν ήταν αντισυνταγματικές οι περικοπές;
Τέλος, οι δικαστικοί αναφέρονται μόνο στις δικές τους συντάξεις ως εάν είναι κάτι αξιολογότερο του λαού; Ή η θέση τους αφορά και όλους τους πολίτες;
Υ.Γ. Είναι ίσως άξιο επισήμανσης ότι είναι η πρώτη φορά εδώ και 7 χρόνια που απουσιάζει από τον δικαστικό κλάδο ως επικεφαλής συνδικαλιστής ή επικεφαλής του Αρείου Πάγου η κ Θάνου.
Γ.Παπαδόπουλος- Τετράδης
