Ο τίτλος είναι δανεικός από τον επίλογο του σημειώματος ενός αναγνώστη. Ενός ανθρώπου που ζήτησε χρήματα από το ΤΕΠΙΧ, αλλά δεν μπόρεσε να δει το «φως το αληθινό», όπως και χιλιάδες άλλοι. Φταίει η κυβέρνηση; Αυτό είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει εκείνον που έμεινε απ’ έξω. Το σημαντικό είναι ότι δεν το πήρε. Κι ότι ο επόμενος χειμώνας θα είναι πολύ δύσκολος για όλους.
Ο αναγνώστης μας δεν είναι βέβαιο ότι έχει δίκιο σε όλα. Μπορεί ο νόμος ή το πνεύμα του νόμου να δίνει το δίκιο στην τράπεζα. Αλλά σίγουρα έχει δίκιο στο γεγονός ότι η Πολιτεία, η κυβέρνηση δεν έχουν σκύψει πραγματικά στα προβλήματα του ιδιωτικού τομέα. Και το ΤΕΠΙΧ δεν είναι μία απόδειξη ότι η κυβέρνηση σκέφτηκε τον ιδιωτικό τομέα; Δεν φτάνει! Όχι μετά από τόσο καιρό αδιαφορίας. Εδώ και πολλά χρόνια οι επιχειρηματίες είναι καλοί για το κράτος μόνο την ώρα που καλούνται να πληρώσουν φόρους. Καλώς ή κακώς οι επιχειρηματίες περίμεναν και εξακολουθούν να περιμένουν περισσότερα από αυτή ειδικά την κυβέρνηση. Οι άνθρωποι που απασχολούν 5, 10, 20, 50 εργαζόμενους είναι ο πυρήνας της ελληνικής Οικονομίας. Πρέπει κάποιος να ασχοληθεί πραγματικά μαζί τους.
Από την επιστολή του φίλου (τα στοιχεία του είναι στην διάθεσή μας) κρατάμε την κόπωσή του:
«Έχω στείλει γύρω στις 5 επιστολές σε υπουργεία και λοιπούς υπεύθυνα ανεύθυνους και όσο μιλάει η μύγα άλλο τόσο απάντησαν αυτοί. Προφανώς και δεν έχουν χρόνο με τόσα κανάλια και τόσες συνεντεύξεις.
Δυστυχώς απορρίφθηκαν όλα τα αιτήματα που έγιναν στις τράπεζες. Η απάντηση τους ήταν «κόκκινος στον Τειρεσία ο μέτοχος». Ναι η εταιρία είναι πεντακάθαρη και υπόδειγμα αλλά ο μέτοχος είναι «κόκκινος» και έτσι κόβουν την έγκριση. Αυτή η απάντηση με έκανε να απευθυνθώ στον Τειρεσία να μάθω γιατί είμαι ακόμα κόκκινος για καθυστερήσεις που είχα πριν δέκα χρόνια και με εξοφλημένη κάθε οφειλή σε δημόσιο.
Το κόκκινο λοιπόν είναι μια αντιδικία με ιδιώτη η οποία είναι στον Άρειο Πάγο και εκτός αυτού, υπάρχει συμφωνητικό εξωδικαστικής λύσης.
Όπως καταλαβαίνετε είναι ακόμα μια δικαιολογία για να μην δώσουν χρήματα εκεί που πρέπει και που γνωρίζουν ότι θα επιστραφούν. Αυτό δεν τους εμποδίζει να δίνουν χρήματα σε καφέ, σε σουβλατζίδικα και rooms to let , όπου και γνωρίζουν ότι οι πιθανότητες να επιστραφούν τα χρήματα είναι μηδαμινές.
Ας είναι, εγώ πλέον τις αποφάσεις μου τις έχω πάρει. Με την πρώτη ευκαιρία πώληση και ηλιοβασίλεμα στην εξωτική Αρχαία Ολυμπία. Όσο για τις 30 οικογένειες που απασχολώ; Βρούτσης! Όσο για τα 700.000€ που εισπράττει από εμένα κάθε χρόνο ο ευρύτερος δημόσιος τομέας; Ας βρουν άλλο κορόιδο.
Δώσαμε μάχη μέσα στη κρίση και την κερδίσαμε, αλλά χάσαμε τον πόλεμο. Δυστυχώς ηττηθήκαμε, σύντροφοι. Χάσαμε ψυχολογικά και όχι πραγματικά. Στα 39 μου δεν έχω σκοπό να έχω μια εταιρία διαμάντι με τον μέτοχο να είναι κινούμενο ζόμπι. Αντέχω να έχω εργοστάσιο 10 χρόνια σε βιομηχανική ζώνη χωρίς τηλεφωνική σύνδεση, χωρίς δρόμο και χωρίς νερό. Άντεξα να περιμένω 2 χρόνια για μια απλή άδεια επέκτασης υπόστεγου, άντεξα να περιμένω πότε θα αποφάσιζε η ΔΕΗ να κάνει την επαύξηση την οποία είχε όμως προπληρωθεί για ένα χρόνο. Γενικά άντεξα να είμαι ο βλάκας αιμοδότης. Πλέον και μετά απ αυτά δεν υπάρχουν αντοχές και κυρίως δεν υπάρχει θέληση. Αυτό μας στέρησαν, να σιχαινόμαστε την παραγωγή που τόσο αγαπάμε.
Καλή αντάμωση στα σουβλατζίδικα.
Υ.Γ Οι κυβερνώντες μάλλον δεν έχουν καταλάβει τι έρχεται».
Υπεύθυνος για την φιλοξενία:
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
