Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ο ιστορικός ηγέτης του συνδικάτου Αλληλεγγύη και στη συνέχεια πρόεδρος της Πολωνίας Λεχ Βαλέσα, κατηγορήθηκε πριν από χρόνια ότι συνεργάστηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ''70 με τις μυστικές υπηρεσίες του κομμουνιστικού καθεστώτος (SB). Παραδέχθηκε τότε, ότι διέπραξε «ένα σφάλμα», αλλά αρνήθηκε ότι υπήρξε «καταδότης».
Το 2000, ειδικό δικαστήριο απάλλαξε τον Λεχ Βαλέσα από τις κατηγορίες αυτές. Αλλά το 2008, το Ινστιτούτο Ιστορικής Μνήμης εξέδωσε βιβλίο με το οποίο επανέφερε το θέμα, αναφέροντας ότι ο Λεχ Βαλέσα είχε καταγραφεί ως μυστικός πράκτορας το 1979, ενώ διαγράφηκε τον Ιούνιο 1976 λόγω «έλλειψης προθυμίας για συνεργασία».
Κάθε νοήμων άνθρωπος που είναι απαλλαγμένος από την προκατάληψη της ιδεοληψίας γνωρίζει πως η υπόθεση του Βαλέσα είναι μόνο μία από τα εκατομμύρια των περιπτώσεων που ανέδειξε ως κατάλοιπο της ιστορίας ο αριστερός ολοκληρωτισμός.
Το περίεργο βέβαια είναι πως, ακόμα και μετά την πτώση του τείχους και την κατάρρευση του παραπετάσματος, οι «καταδότες» του σοσιαλισμού συνέχιζαν να απολαμβάνουν μία ιδιότυπη ασυλία δια της άγνοιας των πολιτών στο δυτικό κόσμο. Αντίθετα, στις χώρες του ανατολικού μπλοκ, ακόμα και προσωπικότητες σαν τον Βαλέσα που εξιλεώθηκαν με τη στάση τους, υπέστησαν ελέγχους στην μετά κομμουνιστική εποχή.
Όλα αυτά τα άγνωστα... στη δική μας χώρα εξηγούν ίσως, την απίστευτη ανάρτηση του αναπληρωτή υπουργού Πολάκη ο οποίος «κατέδωσε» τον καθηγητή Συνολάκη, δείχνοντας στον «λαό» της Αριστεράς την διεύθυνση του σπιτιού του. Θυμίζω ότι ο καθηγητής Συνολάκης εκπόνησε μια μελέτη σχετικά με το τι θα μπορούσε να συμβεί για να αποφευχθεί η τραγωδία στο Μάτι.
Γιατί το έκανε ο Πολάκης; Επειδή βιώνει ακόμα ως άτομο τον αριστερό πρωτογονισμό του «ηθικού πλεονεκτήματος» και της νομιμοποίησης κάθε βαρβαρότητας που εξυπηρετεί τον ολοκληρωτισμό του.
Το αξιοσημείωτο είναι ότι ανήκει στην κατηγορία όλων των αριστερών που, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην αντιπολίτευση, διαμαρτύρονταν για τις κάμερες σε δημόσιους χώρους, έγραφαν «μανιφέστα» για τα ανθρώπινα δικαιώματα και υποδύονταν τους υπερασπιστές του κράτους δικαίου.
Τώρα όμως που κατέλαβαν, δια της πολιτικής εξαπάτησης, την εξουσία, συμπεριφέρονται σαν αυτοδίκαιοι εισαγγελείς σε όποιον δεν τους αρέσει η γνώμη του ή η ιδιότητά του.
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης ο Πολάκης θα είχε παραιτηθεί ή θα τον είχε απομακρύνει ο πρωθυπουργός. Εδώ όμως, οι δημόσιες «αντισυστημικές» παρεμβάσεις του εξυπηρετούν πλήρως την στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ η οποία βασίζεται στην λανθάνουσα ολοκληρωτική διάθεση των οπαδών του. Εκτός των άλλων ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας είναι το αγαπημένο πρότυπο του Αλέξη Τσίπρα που δεν μπορεί εκ θέσεως να ακολουθήσει.
Πέρα από τις συνήθεις πρακτικές του συγκεκριμένου μέλους της κυβέρνησης, το ζητούμενο είναι αν θα καταλάβει κάποτε η ελληνική κοινωνία τον ολοκληρωτισμό της εκδικητικής Αριστεράς. Στους δρόμους, στα πανεπιστήμια, στις πλατείες, στα συνδικάτα και τώρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αν ασχοληθεί κάποια στιγμή, το πολιτικό σύστημα και κυρίως, το κράτος δικαίου με την βαρβαρότητα που κρύβεται πίσω από ιδεολογήματα ή δήθεν ηθικά κίνητρα αμφιβόλου ηθικής και αξίας.
Γιατί οι αποκαλύψεις της κυβερνώσας Αριστεράς πρέπει να μας έχουν διδάξει πολλά για το ποιοι ήταν οι Κομμουνιστές στα καθεστώτα τους και ποια κουλτούρα έχουν μεταφέρει στις καρικατούρες τους στον σύγχρονο κόσμο.
Και για να μην έχουμε αμφιβολίες περί ολοκληρωτισμού, ας ρίξουμε μια ματιά στη σημερινή Ανατολική Γερμανία όπου η Ακροδεξιά είναι πρώτο κόμμα...
