Μια απλή επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ ή στη λαϊκή για τα ψώνια της εβδομάδας μαζί με το λογαριασμό της ΔΕΗ, εξηγεί σε ένα βαθμό τον καταιγισμό αιτημάτων που δέχεται το Υπ. Οικονομικών, να κλωτσήσει παρακάτω το τενεκεδάκι για τις πληρωμές των φορολογικών και άλλων υποχρεώσεων που λήγουν στο τέλος του μήνα.
Χωρίς να παραγνωρίζει κάποιος την ειδική συνθήκη που ζούμε, αυτή είναι μια τακτική που ακολουθείται σχεδόν εθιμικά. Από κυβερνήσεις που αποφεύγουν να χαλάσουν το «εορταστικό κλίμα» και από τους πολίτες τους δος ημίν σήμερον.
Η Ελλάδα ωστόσο βρίσκεται σε ειδική συνθήκη χρέους μέσα στην ειδική συνθήκη της πανδημίας και στην ειδική συνθήκη της ενεργειακής κρίσης, και αυτό παραγνωρίζεται σχεδόν από όλους. Η κυβέρνηση γνωρίζει πως στους επόμενους αρκετούς μήνες, δεν θα αποκατασταθεί η νηνεμία στο χρηματιστήριο της ενέργειας. Ούτε η πανδημία θα μας αφήσει να βγάλουμε ολόκληρο το κεφάλι από το νερό. Τα 43 δις. ευρώ που διοχετεύθηκαν ως κρατική ενίσχυση σε επιχειρήσεις, νοικοκυριά, συνταξιούχους κ.λ.π έγιναν η συσκευή «hi flow oxygen» η οποία απέτρεψε τη διασωλήνωση της ελληνικής οικονομίας. Πρέπει όμως να είμαστε καθαροί. Οι οριζόντιες ενισχύσεις και οι οριζόντιες μεταθέσεις στο μέλλον για την αποπληρωμή υποχρεώσεων δεν είναι η σοφότερη πρακτική.
Έστω και υπ' αυτές τις συνθήκες υπάρχουν διαφοροποιήσεις. Δεν βάζουν όλες οι νοικοκυρές τα ίδια πράγματα στο καλάθι του σούπερ μάρκετ. Ούτε όλες οι επιχειρήσεις βάζουν τα ίδια χρήματα στο ταμείο τους.
Υπάρχουν σπίτια που πένονται και άλλα όχι. Υπάρχουν επιχειρήσεις που παλεύουν και άλλες που ανθούν και βασιλεύουν.Γιατί όσοι αποδεδειγμένα
έχουν τη δυνατότητα, να μην κληθούν να πληρώσουν στον προβλεπόμενο χρόνο τις φορολογικές τους υποχρεώσεις; Τα στοιχεία της ΤτΕ για το ύψος των καταθέσεων που διατηρούν νοικοκυριά και επιχειρήσεις στις τράπεζες, είναι ένας δείκτης. Δεν μπορεί να αγνοηθεί. Ζήσαμε την προβληματική περίοδο όπου τα φτηνά δανεικά του κράτους έφτιαχναν ιδιωτικά «κομποδέματα» και την κατάληξή της.
Μια παραλλαγή δημιουργείται σήμερα, με επιδοματική διάσταση. Η αξιωματική αντιπολίτευση την έχει μυριστεί. Για το λόγο αυτό λανσάρει τη νέα εκδοχή του «δεν πληρώνω». Το ηπιότερο «δεν μπορώ να πληρώσω».
Αν διευκολυνθεί από «λαϊκίστικες» κυβερνητικές αποφάσεις να φτιάξει τέτοιο κλίμα ζήτω που καήκαμε. Υπάρχουν οι προϋποθέσεις όπως λέει ο Θ.
Σκυλακάκης - η φωνή της δημοσιονομικής λογικής της κυβέρνησης - για μία μεγάλη ισχυρή ανάπτυξη που θα αποκαταστήσει σε 5 με 10 χρόνια τη ζημιά που έχει προκαλέσει η πανδημία στο δημόσιο χρέος χρέους. Ας μην κάνουμε τη διαδικασία μακρύτερη, δυσκολότερη και περισσότερο επίπονη. Η απόλυτη μοναξιά του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών, όταν προ ημερών παρουσίαζε τον προϋπολογισμό στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής - αγόρευσε σε εντελώς άδεια έδρανα – δεν μοιάζει καλός οιωνός.
