Του Βασίλη Φασούλα
Η 3η Ελληνική Δημοκρατία πνέει τα λοίσθια. Όπως σε κάθε λοιπόν εποχή παρακμής, οι πρώην ιεροκήρυκές της εξελίσσονται σε ιεροεξεταστές της. Όμως η εποχή της 4ης Ελληνικής Δημοκρατίας βαίνει πλέον αναπότρεπτα.
Τους γνωρίζουμε όλοι τους ιεροκήρυκες αυτούς. Συνήθως άνθρωποι των 45 έως και 70 συν. Συνήθως βολεμένοι σε κομματικούς μηχανισμούς, βολεμένοι στο κράτος, γνήσια τέκνα της κομματοκρατίας, πολλοί δε εξ αυτών υπερήφανοι συνταξιούχοι από τα 45 τους. Επίσης μερικοί «ελεύθεροι επαγγελματίες» που έκτισαν σταδιοδρομίες από κομματικές επιτροπές και κάποιοι που όλους τους ανωτέρω τους λαμβάνουν καλοπροαίρετα στα σοβαρά. Γιατί έχουν «όνομα και είναι σοβαροί». Το μόνιμο ελληνικό σύμπλεγμα.
Οι της Ιεράς Εξετάσεως με θράσος και παντελή έλλειψη αυτοκριτικής, αυτογνωσίας και με ελλιπή συναισθηματική νοημοσύνη κουνούν το δάκτυλό τους θρασέως για ό,τι θεωρούν ανεπίτρεπτο ιδεολογικώς. Η ανθρωπογεωγραφία τους κοινό μυστικό. Κατά κανόνα: αριστερίζοντες, «ευαίσθητοι» της Κεντροαριστεράς, ένα νέο new age υβρίδιο, οι αριστεροφιλελεύθεροι, οι περίφημοι εν Ελλάδι «φιλελέφτ», χύνουν αβρόχοις ποσίν το δηλητήριό τους, μηδενίζουν ανθρώπους και διαδρομές, εφόσον θεωρούν ότι είσαι «ιδεολογικός εχθρός τους».
Επικαλούνται βροντοφώνως την Δημοκρατία πλην όμως ουδεμία σχέση έχουν οι απόψεις τους με αυτήν. Η Δημοκρατία κρίνει πράξεις ενός ανθρώπου στις ιδιαίτερες, in concreto, συνθήκες που αυτός τις διέπραξε, με διακεκηρυγμένη συγχώρεση, κατανόηση, επιείκεια, αναλογικότητα, γνήσιο ουμανισμό. Αυτοί κρίνουν και καταδικάζουν διά παντός ανθρώπους. Δεν τους ενδιαφέρει καμία ουσιαστική αλήθεια, καμία προσωπική διαδρομή, καμία προσωπική ιστορία, καμμία σύνθεση ψηφίδων ενός προσώπου και μιας υποθέσεως. Τους ενδιαφέρει το νείκος, η συντριβή «αντιπάλου» και η ανθρωποφαγία ώστε, αλληλοαποθεούμενοι, «εξ αντανακλάσεως» να «δικαιώνονται» ως καλοί και αγαθοί. Λίγο τους απασχολεί αν στους υπολοίπους εμφανίζονται απολυταρχικοί, μικρόψυχοι και συμπλεγματικοί.
Φυσικά διαφημίζουν παντού το πόσο «ευαίσθητοι» είναι. Συνήθως με μακρυνούς ταλαίπωρους ανθρώπους που ουσιαστικά δεν τους αφορούν στην τρυφηλή καθημερινότητά τους, από Αφγανούς έως Κούρδους του Οτσαλάν. Κάποιοι από αυτούς δε, αμείβονται μια ΜΚΟ χαρά για την «ευαισθησία» τους. Για τους Έλληνες, τους ανθρώπους της διπλανής τους γειτονιάς, συνήθως «καθαρίζουν» διακωμωδούντες ένα τσιτάτο της Χρυσής Αυγής ή γραφικών προσωπικοτήτων της ακροδεξιά ή με κανέναν υπέργηρο Μητροπολίτη. Οι οποίοι είναι και το μεγάλο «πλυντήριο» των αμαρτιών τους. Ή έτσι θα ήθελαν να πιστεύουν.
Το διαδίκτυο και ο εικονοκεντρικός άνθρωπος, όπως σοφά περιγράφει τον σύγχρονο άνθρωπο εντός διαδικτύου ο κατά την γνώμη μου μεγαλύτερος σύγχρονος Έλλην φιλόσοφος Θεοφάνης Τάσης, τους έχει δομήσει μία πρωτόγνωρη ενέργεια και ζήλο . Καθείς εξ αυτών όχι μόνον απηνής ιεροεξεταστής αλλά και ευφάνταστος ιεροδιδάσκαλος των ιδεοληψιών του, της απόλυτης Αλήθειας επί της γης. Αρκεί να μη ψάξει κάποιος το βιογραφικό της πασιονάρας ασυμβίβαστης προσωπικότητος από τον ένα κρατικό μηχανισμό στον άλλο.
Φυσικά οι Ιεροεξεταστές έχουν τις γλυκές γλυκές αδυναμιούλες τους. Δεν πιστεύουν πχ στην θεωρία των δύο άκρων και όποιος τις πιστεύει φυσικά είναι φασίστας, για να μη ξεχνιόμαστε. Έτσι πχ, οι αμετανόητοι Σταλινιστές είχαν το καλό που δυστυχώς εκ της Ιστορικής πορείας διέστρεψαν και οι Ναζιστές το κακό εξ αρχής.
Τούτα είναι μάλλον λογικά για ανθρώπους που θεωρούν εαυτούς πολύ σπουδαίους και ελίτ, αλλά μάλλον στην πραγματικότητα δεν είναι. Είναι πολύ δύσκολο κάποιος να αποδέχεται ότι εξ αρχής προέβη σε δομικά λάθη αντιλήψεως ή έστω δεν του «βγαίνει» η παραμυθία του. Του φταίνε όλοι οι άλλοι. Οι κακοί άλλοι. Για να κάνει κάποιος αυτοκριτική και να δει τα λάθη του με γνήσια στέρξη αυτοβελτιώσεως, θέλει τρία θεμελιώδη πράγματα: Ευψυχία, Ειλικρίνεια, Καλή Προαίρεση.
Μέχρι σήμερα οι εξαιρέσεις όπως ο Τετράδης, ο Καραμπελιάς και μια χούφτα άλλων αγνών πνευματικών ανθρώπων απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα:
Οι Ιεροεξεταστές ξεκίνησαν ως ιεροκήρυκες ιδεολογιών που τους κάλυπταν προσωπικά και ψυχικά κενά και, ακόμη καλλίτερα, τους συνέφεραν στην βιοποριστική τους εξέλιξη. Όταν αυτά κλονίσθηκαν κοινωνικοπολιτικά, αυτοί έδειξαν τι είναι στην πλειοψηφία τους: εμμονικοί, άκρως συμφεροντολόγοι, μικρόνοοι, ωφελιμιστές. Λίγοι.
Το μεγάλο κοινωνικό κακό που εκόντες και όχι άκοντες ναρκοθετούν, είναι ότι μέσα τους αταβιστικά ηδονίζονται με την στείρα αντίδραση. Τους επιβεβαιώνει να εκβράζονται φασιστικές αντανακλαστικές αντιδράσεις από εκεί που τους παίρνει φυσικά: από λούμπεν στοιχεία, από ακροδεξιούς, από περιθωριακούς περιορισμένης ευθύνης κοκ. Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτού του κακού είναι ότι ηδονίζονται περισσότερο να «φασιστοποιούν» απλό κόσμο που τρελαίνεται όταν το αδιανόητο του καταγγέλλεται ως αυτονόητο και το αυτονόητο του καταγγέλλεται ως αδιανόητο.
Μερικοί άνθρωποι απλά γουστάρουν το χάος κατά την γνωστή ρήση. Αρκεί η τσέπη τους να είναι εν τάξει εν προκειμένω.
Πλέον όμως είναι παρελθόν.
Κυρίες και κύριοι της Ιεράς Εξετάσεως της 3ης Ελληνικής Δημοκρατίας: παρέρχεσθε. Είσθε η κακώς εννοουμένη συντήρηση. Είσθε οι τελευταίες αντιδράσεις της παρακμής. Την βαπτίζετε «πρόοδο» αλλά η οδός προ της οποίας βαδίζετε είναι πυρπολημένη από την αρπακτική σας διάθεση. Και αδιέξοδη.
*Ο Βασίλης Φασούλας είναι Δικηγόρος, μέλος του Γ.Σ. της Δημοκρατικής Ευθύνης.
