Του Κωνσταντίνου Χαροκόπου
Σε άρθρο της 11ης Οκτωβρίου με τίτλο, «Τρεις ορατοί κίνδυνοι στη Wall Street», είχαμε αναφερθεί στους κινδύνους που είχαν αρχίσει να εμφανίζονται στην Wall Street, που τελικά οδήγησαν στο «sell off», δηλαδή στην κατακόρυφη πτώση των αμερικανικών χρηματιστηρίων, μέσα στο τέταρτο τρίμηνο του 2018.
O ένας κίνδυνος, ήταν η διάσπαση της καμπύλης αποδόσεων του 10ετούς ομολόγου, από τις αντίστοιχες του 2ετούς. Ο δεύτερος κίνδυνος, ήταν ο κλιμακούμενος εμπορικός πόλεμος πού σύμφωνα με την εκτίμηση της Goldman Sachs η κατά 25% αύξηση των δασμών στα εισαγόμενα από την Κίνα προϊόντα, θα επέφερε μια μείωση της κερδοφορίας των εταιριών του S&P 500 κατά 7%. Ο τρίτος κίνδυνος ήταν από τη μια, η αύξηση του εργατικού κόστους κατά 3.3%, που όπως καταγραφόταν από το Wage Survey Leading Indicator, ήταν επικίνδυνη καθώς οι εταιρείες θα έβλεπαν τα περιθώρια κέρδους τους να συρρικνώνονται μέσα στο Q4 και από την άλλη η αναμενόμενη αύξηση των επιτοκίων από την FED.
Στις 20 Νοεμβρίου σε άρθρο με τίτλο «Έξι καμπάνες από τη Νέα Υόρκη», είχαμε αναφερθεί και πάλι σε άλλες χρηματιστηριακές καμπύλες, όπως είναι οι κινητοί μέσοι όροι των τιμών των μετοχών. Η εικόνα που καταγράψαμε ήταν αυτή που στην παγκόσμια χρηματιστηριακή γλώσσα ονομάζεται «deathcross», δηλαδή διασταύρωση θανάτου και συμβαίνει όταν ο γρήγορος Κινητός Μέσος Όρος των 50 ημερών διασταυρώνεται καθοδικά με τον αργό Κινητό Μέσο Όρο των 200 ημερών. Πράγμα που σημαίνει πως η βραχυπρόθεσμη καθοδική τάση, διαταράσσει την μακροχρόνια πορεία των μετοχών.
Την 6η Δεκεμβρίου σε άρθρο με τίτλο «Οι αγορές και το τραινάκι του τρόμου», είχαμε αναφερθεί τόσο στις καμπύλες των αποδόσεων των βραχυχρόνιων και των μακροχρόνιων λήξεων των αμερικανικών ομολόγων, όσο και στις καμπύλες των Κινητών Μέσων Όρων των μετοχών. Οι διασταυρώσεις αυτών των καμπύλων, σηματοδοτούσαν την ανησυχία των συμμετεχόντων στις αγορές.
Θυμάμαι εκείνη την περίοδο, τον διαπρεπή Αμερικανό οικονομολόγο Λόρενς Άλαν Κούντλοου, που έχει πλέον ενταχθεί στο επιτελείο του Προέδρου των ΗΠΑ Τραμπ, να δηλώνει σχεδόν καθημερινά στον οικονομικό τηλεοπτικό σταθμό CNBC, πως η πορεία αυτών των καμπύλων δεν σημαίνει κάτι το σημαντικό και πως δεν πρέπει να προκαλεί τρόμο. Ο ίδιος υποστήριζε πως συναγερμός θα πρέπει να σημάνει μόλις η καμπύλη των αποδόσεων των αμερικανικών 10ετών ομολόγων (bonds) κινηθεί χαμηλότερα από την καμπύλη απόδοσης των 3μηνων εντόκων γραμματίων (treasury bills).
Και να που φτάσαμε τώρα να προσπαθούμε αναλύσουμε τις επιπτώσεις από το ενδεχόμενο που ανέφερε ο Κούντλοου, που έπαψε να είναι ενδεχόμενο και αποτελεί πλέον δεδομένο προς ανάλυση. Και το νέο δεδομένο, συνεπικουρούμενο από τα στατιστικά μοντέλα, μας υπενθυμίζει πως κατά την τελευταία πεντηκονταετία, κάθε φορά που οι αποδόσεις των βραχυπρόθεσμων αμερικανικών τίτλων ήταν υψηλότερες από τα 10ετή ομόλογα, ακολούθησε ένας υφεσιακός κύκλος. Μάλιστα η έναρξη του υφεσιακού κύκλου προσδιορίζεται στατιστικά κατά μέσο όρο στις 311 ημέρες μετά την εμφάνιση του φαινομένου στο οποίο σήμερα αναφερόμαστε. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας τριακονταετίας, η διάσπαση των καμπυλών αυτών σημειώθηκε το 1989, το 2000 και το 2006. Ακολουθήθηκε δε, από τις υφέσεις του 1990, του 2001 και του 2008, αντίστοιχα. Για τον χρόνο της εκδήλωσης της εν δυνάμει επόμενης ύφεσης, τη διάρκεια της και το βάθος της, πολλές αναλύσεις, προβλέψεις και εκτιμήσεις γίνονται.
Η πορεία των χρηματιστηριακών καμπυλών, δεν θα έπρεπε όμως να απασχολεί μόνο τους κοινωνούς των κεφαλαιαγορών, στην Ελλάδα. Θα έπρεπε να απασχολεί και την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση και να αποτελεί μέρος των παραμέτρων στα σενάρια που σχεδιάζονται και στις δεσμεύσεις που αναλαμβάνονται.
*Ο αρθρογράφος είναι οικονομικός αναλυτής, με ειδίκευση στο σχεδιασμό σύνθετων επενδυτικών στρατηγικών.
Αποποίηση Ευθύνης : Το περιεχόμενο της στήλης, είναι καθαρά ενημερωτικό και πληροφοριακό και δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επενδυτική συμβουλή, ούτε υποκίνηση για συμμετοχή σε οποιαδήποτε συναλλαγή. Ο αρθρογράφος δεν ευθύνεται για τυχόν επενδυτικές και λοιπές αποφάσεις που θα ληφθούν με βάση τις πληροφορίες αυτές.
