Του Σάκη Μουμτζή
Εδώ και αρκετό καιρό ο Κ. Καραμανλής πράττει το αυτονόητο. Στο μέτρο που του επιτρέπει ο δρόμος της σιωπής που επέλεξε, στέκεται αρωγός στην προσπάθεια του Κ.Μητσοτάκη να κερδίσει τις εκλογές.
Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, καθώς ο Κ.Καραμανλής είναι ο ανηψιός του ιδρυτή της παράταξης και διετέλεσε και ο ίδιος αρχηγός της και πρωθυπουργός.
Κάποιοι όμως που αυτοαποκαλούνται «πολιτικοί φίλοι» του, δεν ακολουθούν αυτήν την γραμμή του Κ.Καραμανλή. Δεν εκφράζουν διαφωνία για την πολιτική του Κ. Μητσοτάκη, ούτε επικαλούνται την, άνευ περιεχομένου, θεωρία του μεσαίου χώρου.
Κάτι τέτοιο θα ήταν θεμιτό σε ένα μεγάλο, δημοκρατικό κόμμα. Μάλιστα, πολλές φορές οι διαφωνίες προσφέρουν στις λειτουργίες των κομμάτων.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως οι «διαφωνούντες» είτε επιτίθενται σε στενούς συνεργάτες του Κ. Μητσοτάκη, επειδή προφανώς δεν τολμούν να επιτεθούν στον ίδιο είτε κάνουν κάτι ακόμα χειρότερο.
Εκθειάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Α.Τσίπρα σε βαθμό που ένας παρατηρητής θα δυσκολευόταν να αντιληφθεί σε ποιο κόμμα ανήκουν οι εν λόγω Νεοδημοκράτες.
Γιατί το να εγκωμιάζουν μια πολιτική και έναν πρωθυπουργό, που η παράταξη του θεωρεί πως καταστρέφουν τον τόπο, ξεπερνά κάθε όριο θεμιτής εσωκομματικής διαφωνίας. Και λογικής.
Το κρίσιμο ερώτημα όμως είναι: σε τι αποβλέπουν οι λεγόμενοι «φίλοι του Κ. Καραμανλή»; Για ποιο λόγο έχουν αποστασιοποιηθεί από την παράταξη τους;
Μήπως επιθυμούν την επιστροφή του Κ. Καραμανλή στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας; Νομίζω πως αυτό δεν το θέλει ο ίδιος.
Αν το ήθελε θα μπορούσε να διεκδικήσει την αρχηγία του κόμματος, μετά την ήττα του Σεπτεμβρίου του 2015.
Άλλωστε ένας πρώην πρωθυπουργός που επί οκτώμισι χρόνια σιωπά επιμόνως - για τους δικούς του λόγους - φαίνεται πως έχει πάρει τις αποφάσεις του.
Η σιωπή στα δημοκρατικά πολιτεύματα δεν συμβαδίζει με επιθυμία για πολιτικό come back.
Μήπως αυτοί οι «φίλοι» του θέλουν να προστατέψουν την υστεροφημία του; Να την προστατέψουν όμως από ποιον;
Μα, σύσσωμη η Νέα Δημοκρατία έχει υψώσει τείχη προστασίας για την διακυβέρνηση 2004-2009. Και από την σκοπιά της άριστα πράττει.
Τα μεγάλα και σοβαρά κόμματα προστατεύουν τους αρχηγούς τους, γιατί έτσι προστατεύουν την ιστορία τους.
Επιπροσθέτως, έτσι διασφαλίζουν και την ενότητα τους, στο δρόμο προς την εξουσία.
Μήπως το φαινόμενο αυτών των «φίλων» εμπίπτει στην αρμοδιότητα της ιατρικής επιστήμης; Μήπως πιστεύουν πως μέσα από αυτές τις συμπεριφορές τους, κερδίζουν τον ελάχιστο χρόνο δημοσιότητας που τους αναλογεί;
Μήπως αισθάνονται την ασημαντότητα του πολιτικού τους μεγέθους και προσπαθούν να την αναπληρώσουν με αυτές τις προκλητικές δηλώσεις;
Τείνω να καταλήξω, πως αυτό τελικά ισχύει. Με τους εν λόγω «φίλους» θα πρέπει να ασχοληθούν διάφοροι κλάδοι της ιατρικής επιστήμης και όχι ο πολιτικός σχολιασμός.
Αν έχουν εντυπωσιαστεί τόσο πολύ από τις ικανότητες του Α. Τσίπρα, αυτός μετά χαράς θα τους δώσει κάποιο υφυπουργείο. Είναι όμως έξω από τις δημοκρατικές λειτουργίες ενός κόμματος η ύπαρξη 5ης φάλαγγας.
Το Σκοπιανό και η πρωτοφανής σκευωρία της Νovartis φαίνεται πως συνέβαλαν αποφασιστικά στην συμπαράταξη όλων των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας με την ηγεσία της και με τα θύματα της σκευωρίας.
Οι ελάχιστες παραφωνίες τέθηκαν στο περιθώριο.
