Όποιος ψάχνει να βρει από πού αντλεί το θράσος ο πρωθυπουργός και το κόμμα του να άρχουν με αλαζονεία, να απαντάνε με αναίδεια και να μη ντρέπονται για τίποτε από όσα αντιλαϊκά ή θανατηφόρα προκαλεί η πολιτική τους δεν αρκεί να στηριχτεί στη νοοτροπία τους ή στην ανοχή των Ελλήνων. Η κυριότερη αιτία βρίσκεται έξω από την Ελλάδα.
Παρακολουθώντας τα τηλεγραφήματα του Αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα, τις δηλώσεις των Αμερικανών υπουργών εδώ και στις ΗΠΑ, την αδυναμία της Μέρκελ, του Γερμανού προέδρου της Δημοκρατίας και του Γερμανού υπουργού των Εξωτερικών, τα χάδια του Μακρόν και του Μοσκοβισί, τις αγκαλιές του Ισπανού πρωθυπουργού, αλλά και τη σκανδαλώδη εύνοια του επικεφαλής της Κομισιόν Γιουνκέρ, μπορεί να δει το πλέγμα που στηρίζει ανενδοίαστα όχι τον κ Τσίπρα. Αλλά, την πολιτική που εξοντώνει την Ελλάδα!
Το αποκορύφωμα αυτής της στήριξης ήταν η προχτεσινή σύναξη των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών, όπου ο πρόεδρός τους Μπούλμαν με προσπάθεια έκρυβε την απαρέσκειά του για το ΚΙΝΑΛ προκειμένου να έχει για εκπρόσωπο στην Ελλάδα τον ΣΥΡΙΖΑ!
Έφτασε μάλιστα στο σημείο, ερχόμενος χτες εδώ στην Αθήνα να αναλωθεί σε ευθεία επίθεση εναντίον της αντιπολίτευσης, και εναντίον της πολιτικής λιτότητας, ξεχνώντας ότι ήταν το κόμμα του που την επικροτούσε σε συνεργασία με την Μέρκελ.
Σήμερα, όλοι αυτοί οι πολιτικοί στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική της ακυβερνησίας και του «δεν ξέρω πού μου πάνε τα τέσσερα» γιατί στην πραγματικότητα έχουν γραμμένη την ευημερία των Ελλήνων στα παλιά τους τα παπούτσια.
Οι μεν Αμερικανοί έχουν βρει εδώ το παιδί που τους παραδίνει ό,τι ζητήσουν σε γεωπολιτικό επίπεδο, χωρίς να αντιμετωπίζουν προβλήματα από ανθρώπους που αγαπάνε και υπερασπίζονται την πατρίδα τους. Αυτοί, όπου κι αν ανήκουν, δεν τους συμφέρουν και δεν τους συνέφεραν ποτέ.
Το παιδί τους έχει παραδώσει το ανατολικό Αιγαίο να ναυλοχούν με την ησυχία τους, χωρίς να ενοχλούνται από τις τουρκικές εισβολές με πλωτά ή εναέρια μέσα στον ελληνικό χώρο, πράγμα που παραβιάζει τις συνθήκες σχέσης μεταξύ νατοϊκών συμμάχων. Επίσης, τους έχει παραδώσει τις ένοπλες δυνάμεις να τις χρησιμοποιούν σε αποστολές- όπως στη Συρία- σαν και τους προηγούμενους. Γιατί να ανησυχούν;
Κορυφαίο, τους έχει παραδώσει αμαχητί τα Σκόπια στο πιάτο, σπάζοντας τις παραδοσιακές σχέσεις της χώρας του με τη Ρωσία και καταργώντας την πολιτική «ανήκομεν μεν εις την δύσιν, αλλά έχουμε προνομιακό εταίρο τη Ρωσία», που ακολουθεί η χώρα από το 1974 απαρέγκλιτα.
Προσεχώς μάλιστα θα τους παραχωρήσει και κάθε διευκόλυνση στην Αλβανία, ακόμα και σε βάρος των Ελλήνων Βορειοηπειρωτών και των ελληνικών συνόρων. Γιατί, για όποιον δεν το ξέρει, οι ΗΠΑ έχουν από την εποχή του Χότζα στο μάτι την επικυριαρχία επί της Σκιπερίας, με την ένθερμη υποστήριξη μάλιστα της συντριπτικής πλειονότητας των Αλβανών.
Και οι Ευρωπαίοι; Δεν βλέπουν ότι η πολιτική του κ Τσίπρα, που στην πραγματικότητα είναι η δική τους πολιτική λιτότητας είναι αδιέξοδη; Δεν βλέπουν ότι ακόμα και χωρίς αυτή την πολιτική ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε καταστρέψει τη χώρα με την ασχετοσύνη του στη διαχείριση, μοιράζοντας λεφτά άκριτα, χωρίς να τα παράγει, οδηγώντας σε νέα χρεωκοπία; Δεν βλέπουν ότι αυτοί που κυβερνάνε δεν είναι ούτε αριστεροί ούτε σοσιαλιστές, ούτε καν ιδεολόγοι, παρά είναι τυχάρπαστοι τυχοδιώκτες και θολοθεωρητικάριοι του ουζάδικου, που βλάπτουν τον ελληνικό λαό και κατά συνέπεια την ευρωπαϊκή συντεχνία;
Δεν βλέπουν και δεν ακούν ότι ο κ Τσίπρας συναγωνίζεται τον Όρμπαν σε λαϊκισμό από την ανάποδη και ότι σπέρνει διχασμό αντί για λύσεις και ενότητα; Τον ακούνε. Και μάλιστα προσεκτικά. Γιατί επάνω του έχουν επενδύσει. Είναι το παιδί για όλες τις δουλειές. Κυρίως τις σοσιαλιστικές!
Α! Οι Ευρωπαίοι! Χειροκροτούν και χαϊδεύουν τον κ Τσίπρα χειρότερα από τους Αμερικανούς. Κυρίως όταν πρόκειται να παραδώσει ελληνική κυριαρχία, ελληνική κρατική περιουσία, ελληνικές εταιρίες, ελληνικά αρχαία, ελληνικά σπίτια, ελληνικές παραλίες, ελληνικούς δρόμους, ελληνικά αεροδρόμια, ελληνικά μεταλλεύματα, ελληνικούς υδρογονάνθρακες, ελληνικά εργατικά χέρια, Έλληνες επιστήμονες.
Οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές έχουν μάλιστα μπει για τα καλά στο ελληνικό πολιτικό παιχνίδι και προτρέπουν δια στόματος του προέδρου τους Μπούλμαν, εδώ στην Αθήνα, τη σύγκλιση «όλων των ελληνικών προοδευτικών δυνάμεων, που θα περιλαμβάνει και τον ΣΥΡΙΖΑ»!
Ο ΣΥΡΙΖΑ του 4% δεν τους έκανε για σοσιαλιστικός. Ήταν ένα ακραίο αριστερό κόμμα «που έκλεινε το μάτι στην τρομοκρατία». Τώρα μετράνε εταιρίες και διαχειρίσεις κεφαλαίων και γεωπολιτικά παιχνίδια, αλλά και ψηφαλάκια πολιτών για να αναστηθούν από τα ψηφοφορικά τάρταρα που τους έχουν ρίξει οι λαοί τους.
Ξαφνικά οι ευρωσοσιαλιστές ερωτεύτηκαν τον κ Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ την ώρα που στις χώρες τους καταποντίζονται σε ιστορικά χαμηλά. Μεταξύ 4% και 6,5% οι Γάλλοι σοσιαλιστές! Με 82 έδρες από 189 το ισπανικό σοσιαλιστικό κόμμα παλεύει με τους … Ποντέμος! Στο 26% και κομπάρσος το γερμανικό σοσιαλιστικό κόμμα από 43%, με δεινή ήττα του Σούλτς από τους χριστιανοδημοκράτες στις πρόσφατες τοπικές εκλογές.
Στην Ιταλία το ιστορικό σοσιαλιστικό κόμμα έχει μεταμορφωθεί σε θέατρο σκιών του Πέπε Γκρίλο, που ασθμαίνει προσπαθώντας να επιβιώσει με ποικιλόχρωμες συνεργασίες οικολόγων, αριστερών και ακροδεξιών! Το Φινλανδικό σοσιαλιστικό κόμμα, που έβγαζε πρόεδρο μέχρι το 2000 και έπαιρνε 40% στις εκλογές, έχει περιοριστεί στο τελευταίο 19,1%!
Το εργατικό κόμμα της Ολλανδίας, που πρωτοπόρησε στο κοινωνικό κράτος από τη δεκαετία του 1960, έχει πέσει στο 5,7% στην 7η θέση με δεύτερη την ακροδεξιά! Στην Αυστρία οι σοσιαλιστές επέζησαν συγκυβερνώντας με τους συντηρητικούς σε συνασπισμό μέχρι τις πρόσφατες εκλογές που έχασαν την εξουσία με ποσοστό λίγο πάνω από το 25%, σαφώς μικρότερο από τα 40άρια που αποκόμιζαν επί χρόνια.
Τέλος, το Σουηδικό σοσιαλιστικό κόμμα, που έφερε το κοινωνικό κράτος στους πολίτες και αποτέλεσε παράδειγμα για τη σοσιαλιστική διεθνή κυβερνά ως μειοψηφία με τους Πράσινους, έχοντας προχωρήσει σε περικοπές παροχών, που τους στοίχισαν την επί δεκαετίες πρωτοκαθεδρία.
Γιατί έχουν τα χάλια τους οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές και ψάχνουν να βρουν και το τελευταίο πυργάκι στην Ήπειρο κι ας είναι και ο Τσίπρας; Μα, γιατί ανακάλυψαν στην πράξη ότι το κοινωνικό κράτος κοστίζει ακριβά. Και χρειάζεται μια πολύ δίκαιη φορολογία για να επιζήσει. Αλλά, χρειάζεται και τράπεζες που να συμβαδίζουν με το κοινωνικό κράτος και όχι μόνο με τα κέρδη τους. Και χρειάζεται και πολιτικούς που να υπηρετούν τους πολίτες τους περισσότερο από όσο υπηρετούν τα προσωπικά τους συμφέροντα και τις διαπλοκές τους με τον πλούτο. Είτε τον τραπεζικό, είτε τον «μαύρο». Γιατί η πολιτική διαφθορά είναι διεθνής πραγματικότητα. Δεν είναι μόνο ελληνική. Και εκεί έξω είναι πολύ «χοντρή». Απλώς, εκεί έξω, όταν αποκαλύπτεται πληρώνει το τίμημα.
Όπως πληρώνει το τίμημα κι εκείνος που υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια και φέρνει κίβδηλα. Αυτή την κατηφόρα έχει πάρει ο ευρωσοσιαλισμός κι αυτά πληρώνει. Όπως και ο εγχώριος λεγόμενος σοσιαλισμός του Γιάννου. Που παλεύει στο 6%. Τι να το κάνει το 6% ο κ Μπούλμαν και οι άλλοι …σοσιαλιστές! Αυτοί κυνηγάνε να μετρήσουν επιρροές σε ευρωπαϊκό και κυβερνητικό επίπεδο. Μπας και επιζήσουν εν τη ενώσει.
Καρφάκι δεν τους νοιάζει αν ο κ Τσίπρας είναι απατεώνας ή ψεύτης ή ανιδεολόγος. Στην πατρίδα τους έτσι τους λένε κι αυτούς, με τα δικά τους μέτρα και σταθμά. Αυτό που τους νοιάζει είναι να συμμετέχουν στο οικονομικό και πολιτικό παιχνίδι δυνατά. Και η Ελλάδα με τον κ Τσίπρα είναι μια επαρχία, ένας νομός, της Ευρώπης. Με πάρα πολλά καλούδια.
Μπορεί να αποθρασύνουν έναν επικίνδυνο λαϊκιστή, χαϊδεύοντάς τον, αλλά δεν είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος ..…σοσιαλιστής λαϊκιστής. Και, είναι πολλά τα λεφτά Άρη. Όχι της Ελλάδας. Των ευρωπαϊκών τραπεζών και των κεφαλαιούχων κολλητών. Άσε που είναι γλυκιά η εξουσία και τα Christofl μαχαιροπίρουνα στα κάθε τρείς και δύο γεύματα και δείπνα. Που τα πληρώνουν τα κορόιδα!
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
