Του Τριαντάφυλλου Καραταράντου*
Μετά την τελευταία επίθεση της ομάδας του Ρουβίκωνα στο υπουργείο Εξωτερικών, ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης εφιστά την προσοχή του κράτους στο γεγονός πως η τσάντα που άφησαν στο υπουργείο και περιείχε μία σημαία των Παλαιστινίων και φωτογραφίες μπορεί την επόμενη φορά να κρύβει μία βόμβα. Για μία ακόμη φορά η οργάνωση δηλώνει πως αυτή επιλέγει τα όρια της βίας που χρησιμοποιεί στις επιθέσεις της. Όσο το κράτος αφήνει περιθώρια σε ομάδες όπως ο Ρουβίκωνας, τόσο αυτές θα κλιμακώνουν τη δράση τους και τη χρήση βίας. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή είναι η δεύτερη φορά που μέλος της οργάνωσης κάνει έμμεση ή άμεση αναφορά σε χρήση εκρηκτικού ή εμπρηστικού μηχανισμού κατά στόχου, καθώς είχε προηγηθεί η απειλή για κάψιμο του ενημερωτικού σταθμού «Σκάι».
Εκτός όμως από την αναγκαιότητα πρόβλεψης και προετοιμασίας για ενδεχόμενη κλιμάκωση της βίας από την οργάνωση πρέπει να εκτιμήσουμε και τις επιπτώσεις που έχει αυτή ως τώρα σε τρεις βασικούς άξονες: α) εξωτερική εικόνα της χώρας, β) κινητοποίηση - ριζοσπαστικοποίηση στον αναρχικό και ακροαριστερό χώρο, και γ) συμβολή στη γενικότερη κουλτούρα περί ανομίας. Οι απανωτές επιθέσεις της ομάδας του Ρουβίκωνα σε πρεσβείες και προξενεία επιδρούν ξεκάθαρα στην εξωτερική εικόνα της χώρας και στις διμερείς σχέσεις με τις χώρες των οποίων οι διπλωματικές αποστολές δέχονται επίθεση. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί η επίθεση στο Ισραήλ, για την οποία η φιλική χώρα έχει θέσει αρκετές φορές και με επίσημο μάλιστα τρόπο την αναγκαιότητα αντιμετώπισης των δραστών και παρόμοιων τέτοιων περιστατικών.
Σε μια περίοδο που η Ελλάδα έχει αρκετά ανοιχτά μέτωπα (έξοδος στις αγορές, συμφωνία με ΠΓΔΜ, αστάθεια στην Τουρκία, επιδείνωση σχέσεων με Ρωσία κ.ά.) και αναζητεί συμμαχίες δεν υπάρχει περιθώριο κατασπατάλησης διπλωματικού κεφαλαίου και απώλειας εμπιστοσύνης των συμμάχων μας λόγων των εισβολών των μελών του Ρουβίκωνα.
Εξίσου όμως ανησυχητική είναι η παρατεταμένη δράση της οργάνωσης και στον τομέα της εσωτερικής ασφάλειας.
Ειδικότερα, μία από τις σημαντικότερες επιπτώσεις είναι η κινητοποίηση που προκαλεί στον ακροαριστερό και αναρχικό χώρο και η ριζοσπαστικοποίηση των ανθρώπων αυτών σε μία πορεία που οδηγεί στη βία, ακόμη και αν αυτή σ'' αυτή τη φάση είναι χαμηλής έντασης. Τέλος, μία ιδιαιτέρως σημαντική παράμετρος είναι η ενίσχυση της κουλτούρας και της αντίληψης περί ανομίας και πίεσης του κράτους ώστε να μην επιβάλλει το νόμο, στοιχείο που για αντίστοιχες συλλογικότητες, αλλά και ευρύτερες ομάδες του πληθυσμού, αποτελεί καταστατικό στόχο.
Ομάδες όπως ο Ρουβίκωνας πρέπει να αντιμετωπίζονται από το κράτος δυναμικά και αποτελεσματικά, στη βάση των αδικημάτων και των έκνομων πράξεων που διαπράττουν. Η μηδενική ανοχή δεν αφορά μόνο την τρομοκρατία, αλλά και το σπάσιμο των παραθύρων, όπως μας έχει δείξει άλλωστε και η ιστορία της αστυνόμευσης της Νέας Υόρκης.
*Ο Τριαντάφυλλος Καραταράντος είναι Διεθνολόγος
Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο της Πέμπτης 30 Αυγούστου
Φωτογραφία: Intimenews
