Του Μπάμπη Παπαδημητρίου *
Ο προϋπολογισμός για το 2020 σηματοδοτεί τη σταθεροποίηση της οικονομίας και την εισαγωγή ενός πρώτου σετ κινήτρων για το πέρασμα σε ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης. Αυτό δεν είναι αρκετό: χρειαζόμαστε δυναμική ανάπτυξη, τουλάχιστον για 3-5 χρόνια. Μια ριζοσπαστική έλξη για να τη «βγάλουμε από τη λάσπη» της πολύπλευρης κρίσης που καταπλάκωσε τη χώρα για μεγάλο μέρος της δεκαετίας που πέρασε.
Ο τόπος που αυτό θα συμβεί είναι οι επιχειρήσεις. Αυτές αποφασίζουν και αυτές θα υλοποιήσουν τις επενδύσεις. Μόνον οι επιχειρήσεις μπορούν να φέρουν γοργή, αυτοτροφοδοτούμενη και πολύπλευρη ανάπτυξη. Επομένως, ακόμη κι αν η κυβέρνηση κάνει τις σωστές επιλογές, όπως νομίζω ότι όλοι διαπιστώνουν, δεν είναι αυτή που αποφασίζει τι θα κάνουν οι επιχειρηματίες. Παρά τις δεκάδες των ρυθμίσεων που ενέκρινε η Βουλή και ήδη επηρεάζουν θετικά το επιχειρηματικό κλίμα, το καθοριστικό στοιχείο θα είναι η αλλαγή νοοτροπίας.
Πρώτα των ίδιων των επιχειρηματιών. Αλλά και των εργαζομένων, ιδίως όσων, ενώ αντιλαμβάνονται τα αδιέξοδα, παρεμποδίζονται από το αντιδραστικό κομμάτι του συνδικαλιστικού κατεστημένου το οποίο συνεχίζει να απολαμβάνει τα προνόμια του (ακόμη) ευρύτατου δημόσιου τομέα.
Βεβαίως, η αλλαγή νοοτροπίας θα είναι αποτελεσματική μόνο όταν θα περάσει σε ολόκληρη την κοινωνία. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Δεν είναι απλή υπόθεση. Θέλει χρόνο. Πώς όμως θα δοθεί εντυπωσιακή ώθηση στις επενδύσεις που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, επαρκή κέρδη και, τελικά, ανατροφοδότηση των επενδύσεων; Απαιτείται δηλαδή αλλαγή στάσης σε βάθος. Κυρίως έναντι του καθοριστικού ρόλου της επιχείρησης, του καθαρού αποτελέσματος και της διευκόλυνσης με κάθε μέσο της ευρηματικής επιχειρηματικότητας. Πλην όμως, οι κοινωνίες αλλάζουν αργά και βασανιστικά. Ιδίως όταν επί δεκαετίες καλλιεργήθηκε εχθρική νοοτροπία από τις δυνάμεις του λαϊκισμού, επί το πλείστον μάλιστα από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό δεν ισχύει για τον πολιτικό κόσμο. Αυτός μπορεί και οφείλει να αλλάξει νοοτροπία και να το κάνει τώρα αμέσως, ώστε να καθοδηγήσει ορθά την κοινή γνώμη. Με τον ίδιο τρόπο θα κινητοποιηθεί και η Δικαιοσύνη. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία έχει αποδείξει πως κατανόησε όποια λάθη έγιναν στο απώτερο παρελθόν και είναι αποφασισμένη να μην επιτρέψει την επανάληψή τους.
Η πραγματική δυσκολία βρίσκεται στην πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Υπάρχει πιθανότητα (μικρή, έστω!) να διαλέξει ο ΣΥΡΙΖΑ το στρατόπεδο της προόδου; Είναι σε θέση να παίξει το παιχνίδι της προόδου και να στηρίξει την επενδυτική ανάταξη; Μπορούν οι συνιστώσες και οι πολιτικοί μετανάστες, που συνασπίζονται στην Κουμουνδούρου, να εγκαταλείψουν τον αντικαπιταλιστικό δογματισμό και να υποστηρίξουν το αυτονόητο; Ότι δηλαδή η επιχείρηση είναι ο πολύτιμος κρίκος της κοινωνίας που θέλει να κερδίσει τη μάχη της οικονομίας.
Μέχρι στιγμής η αντιπολίτευση προτιμά την καταστροφική προσέγγιση «ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ». Με σκοπό να εμποδιστούν οι μεταρρυθμίσεις επαναλαμβάνουν πρόσφατα λάθη, υποθάλποντας την κοινωνική αναταραχή και επαναλαμβάνοντας ανέφικτες υποσχέσεις.
Ο «νέος» ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα εξακολουθεί να νομίζει ότι «καλός αριστερός» είναι αυτός που υιοθετεί τη συστηματική αναταραχή και σύγκρουση, αντί της ψύχραιμης διαβούλευσης και ρεαλιστικής σύνθεσης. Μήπως τελικά η ηγεσία Τσίπρα δουλεύει υπολογίζοντας στην αποτυχία της χώρας; Θεωρεί πως αυτό θα τους προσφέρει έναν συμβολικό «δεύτερο γύρο»;
Μόλις βρέθηκε στην αντιπολίτευση, ο κ. Τσίπρας ξέχασε μια πολύ σωστή (προ ολίγων ημερών, μάλιστα) δήλωσή του: «Σε περιόδους κρίσης, κεντρικό ζήτημα για την οικονομία είναι να υλοποιηθούν οι κρίσιμες μεταρρυθμίσεις και να υπάρξει μια συγκροτημένη προσπάθεια για την προσέλκυση επενδύσεων». Κρίμα…
* Ο κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου είναι δημοσιογράφος και βουλευτής Ν.Δ.
Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο Παρασκευής 20 Δεκεμβρίου
