Νιώσαμε πολύ υπερήφανοι χθες ως Έλληνες όταν διαβάσαμε στο Brussels Playbook του Politico Europe ότι το 82% των συμπολιτών μας συμφωνεί με την άποψη ότι η χορήγηση των κονδυλίων της ΕΕ προς τα κράτη-μέλη πρέπει να συνδεθεί με το κατά πόσο αυτά σέβονται το Κράτος Δικαίου, δηλαδή την ελευθερία του Τύπου, την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και την πάταξη της διαφθοράς. Η μεγάλη έρευνα κοινής γνώμης έγινε στις αρχές Οκτωβρίου από την Kantor για λογαριασμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Στην Ελλάδα το 28% συμφωνεί απολύτως με τη θέση αυτή και το 54% μάλλον συμφωνεί. Ένα 9% μάλλον διαφωνεί ενώ μόλις το 2% διαφωνεί απολύτως κι ένα εξίσου μικρό 7% δεν έχει άποψη για το ζήτημα.
Θυμίζουμε σε ποια ερώτηση/δίλημμα απαντά η έρευνα.
Κάποιες χώρες-μέλη της ΕΕ θέτουν ως προϋπόθεση να δοθούν οι πόροι από το Ταμείο Ανάκαμψης μόνο στις χώρες που σέβονται το Κράτος Δικαίου, αμφισβητώντας ανοιχτά το δικαίωμα της Ουγγαρίας και της Πολωνίας να λάβουν αυτά τα χρήματα ακριβώς γιατί οι κυβερνήσεις τους, καταχρώμενες την εξουσία τους, έχουν εγκαθιδρύσει κάποιες μίνι-δικτατορίες εντός της ΕΕ.
Το καθεστώς του Όρμπαν έχει εξελιχθεί σε όνειδος ολόκληρης της Ευρώπης και φυσικά του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Οι Έλληνες λοιπόν, συμφωνούν συμφωνούν σε αυτό με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Σύμφωνα με την ίδια έρευνα πάντα 8 στους 10 δήλωσε ότι μόνο οι δημοκρατικές χώρες μπορούν να θεωρούνται μέλη της ΕΕ και να καρπώνονται τα οφέλη από τη συμμετοχή τους σε αυτή.
Το εύρημα για τη χώρα μας είναι πολλαπλά σημαντικό.
Αφενός, γιατί όλοι «καιγόμαστε» για την εκταμίευση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης που Πολωνία και Ουγγαρία απειλούν να μπλοκάρουν.
Αφετέρου, από την πρώτη στιγμή της εκλογής του ως πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης τόσο στα όργανα της ΕΕ όσο και του ΕΛΚ συγκρούστηκε με τον Όρμπαν καταγγέλλοντας τον αυταρχισμό του. Τελικά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν εξέφραζε μόνο τους φιλελεύθερους ως φιλελεύθερος ο ίδιος, όπως σχολίαζαν αρκετοί τότε αλλά την πλειοψηφία των Ελλήνων.
Ο σεβασμός στις αρχές του Κράτους Δικαίου δεν είναι κάτι θεωρητικό. Σίγουρα δεν είναι ένα φιλελεύθερο «καπρίτσιο», μια «φιοριτούρα» των προνομιούχων ελίτ που αδυνατούν να κατανοήσουν τους «φόβους του λαού», όπως ισχυρίζονται οι διάφοροι εγχώριοι επίδοξοι Όρμπαν.
Το Κράτος Δικαίου είναι μια κατάκτηση και ο σεβασμός του αφορά πρωτίστως τους οικονομικά αδύναμους, τις ευάλωτες ομάδες, τους μη προνομιούχους. Οι ισχυροί του κόσμου δεν έχουν και τόσο μεγάλη ανάγκη προστασίας. Αυτοί, με τα λεφτά τους, μπορούν να αγοράσουν μέχρι και «Χρυσές Βίζες», άδειες παραμονής στην ΕΕ που οι φτωχοδιάβολοι του πλανήτη πνίγονται στις θάλασσες για να τις αποκτήσουν και οι χώρες που τους υποδέχονται ως μετανάστες υποφέρουν κι αυτές με τη σειρά τους από τα προβλήματα που το μεταναστευτικό/προσφυγικό δημιουργεί.
Ναι, οι Έλληνες καιγόμαστε αυτή τη στιγμή «για τα λεφτά». Αλλά φαίνεται ότι μας καίει περισσότερο το αίτημα για ανεξάρτητη δικαιοσύνη, για διαφάνεια του κράτους, για την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων. Καιγόμαστε για τη δημοκρατία.
Βέβαια, θα ήταν και περίεργο το αντίθετο αφού η πατρίδα μας βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα της προσφυγικής κρίσης αλλά και της απειλής που δέχεται από την Τουρκία. Μια απειλή που ροκανίζει την οικονομία μας, καταπονεί το ανθρώπινο δυναμικό, δημιουργεί ένα περιβάλλον αστάθειας που υπονομεύει την εθνική προσπάθεια για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Μια απειλή που τελικά προσβάλλει ένα φιλειρηνικό και δημοκρατικό λαό.
Τελικά, το αποτέλεσμα των εκλογών της 7ης Ιουλίου 2020 σήμαινε πολλά περισσότερα από την εκλογική επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού. Κάποιοι βέβαια, το είχαμε επισημάνει από την πρώτη στιγμή.
Χαιρόμαστε που η πραγματικότητα μας επιβεβαιώνει.
