Του Σάκη Μουμτζή
Είναι γεγονός πως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει μπροστά της έναν ανηφορικό δρόμο νέων μέτρων. Και είναι γεγονός πως οι μεταρρυθμίσεις που απαιτεί η τρίτη αξιολόγηση είναι πολιτικά κοστοβόρες.
Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δείξει μιαν απρόσμενη αντοχή. Απέδειξε πως μπορεί και ξεπερνά χωρίς ουσιαστικές απώλειες την ψήφιση σκληρών μέτρων, ενώ παρουσιάστηκε το αξιοπρόσεκτο και αξιοπερίεργο φαινόμενο να ανακάμψει – έστω λίγο – δημοσκοπικά, ενώ είχε να διαχειριστεί όλο το καλοκαίρι δύσκολες καταστάσεις.
Αυτό πολύ απλά σημαίνει, πως ένα ποσοστό 20% περίπου αποτελεί τον σκληρό πυρήνα του, που παραμένει σταθερό και αμετακίνητο, παρ΄όλα τα σκάνδαλα και τις κυβερνητικές αστοχίες. Αυτή η αντοχή πρέπει να μελετηθεί από το επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας, να αξιολογηθεί και να ερμηνευτεί.
Τούτων δοθέντων, ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει την δυνατότητα να χαράξει την τακτική της γνωρίζοντας πως τα όποια μέτρα υποχρεωθεί να λάβει, δεν θα επηρεάσουν τους δημοσκοπικούς δείκτες. Αυτή η ανέλπιστη αντοχή που παρουσιάζει το κόμμα τους, τους επιτρέπει να προσπαθήσουν να διεξάγουν τις εκλογές με τους δικούς τους όρους.
Γιατί είναι αυτονόητο, πως όταν ένα κόμμα διαθέτει μια συμπαγή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αυτό επιλέγει τον χρόνο διενέργειας εκλογών. Ετσι, έχει την ευχέρεια να διαμορφώσει και το κατάλληλο πολιτικό κλίμα, που θα βοηθήσει στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στην διάθεση του δύο χαρτιά. Την διανομή του πρωτογενούς πλεονάσματος και την δημιουργία κλίματος πόλωσης πάνω σε θεσμικά θέματα, που αφορούν την συνταγματική αναθεώρηση. Θα προσπαθήσει να θέσει αυτός τα διλήμματα στα οποία θα κληθούν να πάρουν θέση τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Η διανομή μέρους του πρωτογενούς πλεονάσματος, είναι ευνόητο, πως θα γίνει στοχευμένα σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, αδιαφορώντας πλήρως για τις ενστάσεις και τις αντιρρήσεις των δανειστών. Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια.
Επιπροσθέτως, έχει την πολυτέλεια με μια σειρά ελκυστικών ρυθμίσεων να απευθυνθεί στο μεγάλο σώμα των νέων ψηφοφόρων, οι διαθέσεις των οποίων φαίνονται αδιευκρίνιστες.
Τέλος, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να υιοθετήσει την πολιτική της Δεξιάς παρένθεσης, με ορίζοντα την Προεδρική εκλογή του 2020. Αυτό σημαίνει πως το αργότερο οι εκλογές θα πρέπει να διεξαχθούν το φθινόπωρο του 2018, ώστε να μεσολαβήσει ικανός χρόνος διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ώστε αυτή να φθαρεί.
Ασκήσεις επί χάρτου, θα πει ο αναγνώστης. Συμφωνώ και επαυξάνω. Οπως έγραφε ο Σπ. Μαρκεζίνης «ο πλέον προβλεπτός παράγων στην Ιστορία είναι ο απρόβλεπτος». Πόσες καλοδουλεμένες και καλοσχεδιασμένες πολιτικές οδηγήθηκαν στην καταστροφή εξ αιτίας απρόοπτων και τυχαίων γεγονότων!
Στην περίπτωση μας, ένα τέτοιο γεγονός είναι ο «ξαφνικός θάνατος» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η απώλεια της δεδηλωμένης. Μπορεί να συμβεί; Φυσικά και μπορεί. Στην πολιτική όλα μπορούν να συμβούν. Εχουν ραγίσει παρατάξεις και συμμαχίες που εθεωρούντο αρραγείς.
Σε αυτήν την περίπτωση των αιφνίδιων εκλογών, ανατρέπονται όλοι οι σχεδιασμοί και ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται στην κάλπη σαν «πρόβατο επί σφαγή». Δεν έχει κανένα περιθώριο αντίδρασης.
Το ζητούμενο για την Νέα Δημοκρατία είναι να χαράξει την τακτική της πάνω στο δεδομένο, πως οι εκλογές θα γίνουν όποτε το θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ και με τους δικούς του όρους, εφ΄όσον μπορέσει και τους επιβάλλει.
Ο «ξαφνικός θάνατος» είναι ένα θείο δώρο, αλλά ως τέτοιο, επαφίεται στην καλή διάθεση του Πανάγαθου.
