Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Το «σουρεαλιστικό» πρόβλημα της χώρας παραμένει πάντα, η διάσταση μεταξύ αιτίου και αιτιατού στην αντίληψη των ανθρώπων. Χρόνια ολόκληρα, δεκαετίες, πρωταγωνιστούν στο δημόσιο λόγο, διάφοροι απίθανοι τύποι που επιμένουν στον δημόσιο και ταυτόχρονα, στον δήθεν «κοινωνικό χαρακτήρα» των υπηρεσιών. Κι από πίσω τους, ένα ολόκληρο κράτος, σχεδόν το σύνολο των ΜΜΕ και το χειρότερο, η μέση αντίληψη των Ελλήνων συνεχίζουν να «κατανοούν» την «αγωνία» τους για προστασία του δημοσίου συμφέροντος.
Εν τω μεταξύ, δεν υπάρχει έστω μία ΔΕΚΟ, ένας φορέας, ένας οργανισμός που να μην έχει χρεοκοπήσει στα χέρια των εθνοφρουρών «στρατηγών» που πάσχιζαν για την υπεράσπιση των δικαίων του ελληνικού λαού! Ούτε ένας! Όχι μόνο στις υποδομές του κράτους- ΟΣΕ, ΟΑΣΑ,ΟΛΠ- αλλά και στα συστήματά του- εκπαιδευτικό, φορολογικό, ΕΣΥ κτλ. Οτιδήποτε έγινε αντικείμενο διαχείρισης από το Δημόσιο συσσώρευσε τεράστιο χρέος ή παταγώδη αποτυχία εις βάρος της τσέπης και της ποιότητας ζωής των Ελλήνων.
Οι "Comandantes" της «ελληνικής επανάστασης» ανέτρεψαν το όραμα της αστικής δημοκρατίας- δεν υπήρξε στην ουσία παρά σαν όραμα στην Ελλάδα- και κατέλαβαν το κράτος, εγκαθιδρύοντας την δική τους δικτατορία. Έκαναν δηλαδή περίπου αυτό που συμβαίνει σε όλες τις πολύπαθες λατινικές σοσιαλιστικές μπανανίες, με τις πλάτες όμως της Ευρώπης και των εγγυήσεων που προσέφερε : κρατικοποίηση του δημόσιου χώρου, προς όφελος μιας ελίτ που αναδεικνύεται μέσα από ιδεολογίες και συνθήματα. Με στόχο πάντα, την προστασία του κράτους για τον εύκολο πλουτισμό μιας ιδιότυπης συνδικαλιστικής «νομενκλατούρας»- αγαπημένη λέξη του πρωθυπουργού...
Προσέξτε τώρα τι συμβαίνει με τον ΟΑΣΑ και τις υπόλοιπες δημόσιες συγκοινωνίες. Στο τέλος του 2016, η «μαύρη τρύπα» θα πλησιάσει τα 55 εκατομμύρια μολονότι υφίσταται κανονικά η κρατική επιχορήγηση των 86 εκατομμυρίων ευρώ. Οι ζημίες του ομίλου, στο 8μηνο, ήταν 34 εκατομμύρια ευρώ! Ποια είναι τα προβλήματα; Η εισιτηριοδιαφυγή- ο λαός μετακινείται πλέον δωρεάν- αλλά και τα χρέη των υπουργείων στον ΟΑΣΑ από την εφαρμογή της κοινωνικής πολιτικής αποτελούν τις δύο μεγαλύτερες πληγές για τον Οργανισμό- περίπου οκτώ στους δέκα από τους συχνούς χρήστες των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς δικαιούνται δωρεάν ή μειωμένο κόμιστρο! Eπιπλέον, τα «φέσια» του Δημοσίου στον ΟΑΣΑ φτάνουν σχεδόν τα 300 εκατομμύρια ευρώ και απειλούν να τινάξουν στον αέρα την ίδια του τη λειτουργία.
Και όλα αυτά, όταν η χώρα βιώνει ήδη το τρίτο Μνημόνιο και οδεύει ακάθεκτη προς το τέταρτο (άραγε της δραχμής;). Εννοείται βέβαια, πως όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα που συμβαίνουν στις ΣΤΑ.ΣΥ (επαναπροσλήφθηκαν 204 απολυμένοι!) δεν συγκινούν ούτε τον υπουργό Σπίρτζη ούτε την κυβέρνηση ούτε ίσως και την αντιπολίτευση…
Την ίδια ώρα, πάνω από 1,5 εκ. άνεργοι επωμίζονται τα χρέη τους και το ζοφερό τους μέλλον. Πάνω από 2 εκ. φορολογούμενοι σέρνονται σαν υποζύγια, ξοδεύοντας τα έσοδα και τις τελευταίες τους καταθέσεις για να συντηρήσουν τις «μαύρες τρύπες» του Δημοσίου.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, από που μπορεί να περιμένει κανείς την απελευθέρωση της χώρας , όταν οι «στρατηγοί» του κρατισμού έχουν κάνει σχολή και η ιδεολογία τους έχει κυριαρχήσει στο κράτος και στις συνειδήσεις των πολιτών (να μην τα ξεπουλήσουμε όλα!)
Το πιθανότερο, από πουθενά. Γιατί όταν, εν μέσω Μνημονίου και επταετούς ελεύθερης πτώσης της χώρας, δεν μας συγκινεί η συνεχιζόμενη συσσώρευση χρέους από τις ΔΕΚΟ, τι απομένει ως άμυνα στη διάσωση της οικονομίας και της ίδιας της χώρας;
Ίσως η Κούβα έχει πιο πολλές ελπίδες από μας να επανέλθει στην κανονικότητα. Γιατί εκεί είχαν την ευκαιρία να βιώσουν την ιδεολογία, ως πραγματικότητα. Ενώ εμείς εδώ, μόνο ως «εισιτήριο» για και καταλήστευση των δημόσιων ταμείων…
