Το ΚΚΕ (το μακράν σοβαρότερο από θεσμικής απόψεως κόμμα αυτής της χώρας) δικαίωσε τον Νίκο Πλουμπίδη 57 χρόνια μετά την εκτέλεση του και ξανάκανε τον Άρη Βελουχιώτη κομματικό μέλος 73 χρόνια μετά τον θάνατο του. Κι εμείς απαιτούμε από τον Σύριζα να κάνει σοβαρή αυτοκριτική για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης του και για την εκλογική του ήττα, επτά μόλις μήνες μετά από την εκδίωξη του από την εξουσία. Αστεία πράγματα.
Τα κόμματα που ξέρουν τι θέλουν δεν κάνουν αυτοκριτική. Όταν υποψιάζονται ότι κάπου έκαναν λάθος, εφευρίσκουν δυο-τρεις εχθρούς και φορτώνουν στις πλάτες τους την δική τους αποτυχία. Εξάλλου, όταν έβαλαν τρεις υπουργούς των Συριζαϊκών κυβερνήσεων (Δραγασάκης, Μπαλτάς, Δρίτσας) να κρίνουν τα κυβερνητικά πεπραγμένα των συντρόφων τους, ήταν σαν να τοποθέτησαν πάνω στα έδρανα ενός δικαστηρίου την διοίκηση μιας ποδοσφαιρικής ομάδας για να δικάσει ακριβοδίκαια τους οπαδούς της που μπήκαν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ελάτε τώρα.
Για φανταστείτε τον Δραγασάκη να κατακεραυνώνει τον Τσίπρα για την φορολογική και ασφαλιστική του πολιτική. Μα αφού ο ίδιος ήταν αντιπρόεδρος και υπεύθυνος του οικονομικού κύκλου, με τον Τσίπρα να ξέρει από οικονομία όσα ξέρει ο Δραγασάκης από γεωλογία. Για φανταστείτε τον Δρίτσα να κάνει κριτική στην μεταναστευτική πολιτική της Τασίας ή τον Μπαλτά να μετρά ποσοτικά την απέχθεια για το κόμμα του που συσσώρευσε σε σοβαρούς ανθρώπους η δική του θέση περί αριστείας. Στην πραγματικότητα, όταν τους έβαλαν στην επιτροπή αυτή τους έδωσαν σιωπηρή εντολή να γράψουν ψέματα. Βόλευε τους πάντες.
Εξάλλου είδατε ποτέ το ΠΑΣΟΚ να κάνει σοβαρή αυτοκριτική όταν έχασε το 1989 ή το 2004; Σιγά μην άφηναν οι Παπανδρέου να τους υποδείξουν τα στελεχάκια κάτω απ’ αυτούς τα κυβερνητικά και πολιτικά τους λάθη. Σάματις έκανε η ΝΔ καμιά αυτοκριτική της προκοπής όταν έχανε από το ΠΑΣΟΚ; Άλλαζε αρχηγούς και ξέμπλεκε. Κι όμως, τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ, μια χαρά ξανακατακτούσαν την εξουσία όταν ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου. Σε τι θα άλλαζε μια ενδιάμεση ειλικρινής αυτοκριτική; Θα τους έφερνε μήπως νωρίτερα στην εξουσία; Καθόλου, απλώς θα ήταν μια ακόμα αθροιστική αφορμή για καινούριους εσωτερικούς τσακωμούς. Να λείπει το λοιπόν.
Θα μου πείτε ότι τα αριστερά κόμματα δεν σκέφτονται έτσι. Υποτίθεται ότι εξαντλούν κάθε περιθώριο συζήτησης μέσα στο κόμμα τους και στην κοινωνία για τα λάθη και τις παραλείψεις τους, καθώς μοναδικός στόχος τους είναι η ωφέλεια του λαού και όχι η εξουσία αυτή καθ’ αυτή σαν τα αστικά κόμματα. Και μπροστά στην λαϊκή τους αποστολή, το προσωπικό και το συλλογικό τσαλάκωμα μέσω της αυτοκριτικής, όχι μόνο δεν απαγορεύεται αλλά επιβάλλεται. Ο Σύριζα όμως είναι αριστερός όπου τον βολεύει και δεξιός όπου τον συμφέρει.
Οπότε μ’ ένα αστείο κείμενο και την αριστερή βιτρίνα του ικανοποιεί και το εξουσιαστικό του βάθος αφήνει ανέπαφο. Στο κάτω-κάτω, όταν οι Σιίτες μουσουλμάνοι αυτομαστιγώνονται μέχρις αίματος με ξυραφένια μαστίγια για να συγχωρεθούν οι αμαρτίες τους, τι καταφέρνουν; Και αμαρτωλοί παραμένουν και στο νοσοκομείο τρέχουν για νοσηλεία. Σωστά;
